Οι αρχιτέκτονες θέλησαν να κατασκευάσουν το καταφύγιο, κυρίως, από μανιτάρια ομπρέλα – το μανιτάρι ομπρέλα είναι ένας από τους μεγαλύτερους μύκητες στην Ευρώπη με διάμετρο κεφαλής μέχρι και 40 εκατοστά όταν ωριμάσει. Εξήγησαν ότι τα συγκεκριμένα μανιτάρια μεγαλώνουν πολύ γρήγορα και μπορεί να εμφανιστούν εν μία νυκτί, αρχικά με αβγοειδή κεφαλή (τότε κατά προτίμηση τα συλλέγουν αν πρόκειται να τα φάνε). Στη συνέχεια, η κεφαλή παίρνει το χαρακτηριστικό σχήμα της ομπρέλας. Απαιτήθηκε ένα διήμερο για να συλλέξουν τα μανιτάρια για την καλύβα από μια μεγάλη περιοχή όπου ευδοκιμούν.

Για τη συναρμολόγηση της καλύβας, κατασκεύασαν έναν σκελετό από ράβδους οπλισμού σκυροδέματος τις οποίες λύγισαν ώστε να σχηματίσουν τόξα. Στο υψηλότερο σημείο τα διασταυρούμενα χαλύβδινα τόξα στερεώθηκαν με σύρμα και η άλλη άκρη τους μπήχτηκε στο έδαφος. Συρματόπλεγμα κάλυψε τον θόλο για να τοποθετηθούν τα μανιτάρια· τα στελέχη τους περνούν μέσα από το συρματόπλεγμα και οι κεφαλές τους δημιουργούν την εξωτερική επιφάνεια της καλύβας.

Μέσα σε λιγότερο από δύο ώρες ολοκληρώθηκε η συναρμολόγηση και δεν χρησιμοποιήθηκε κανενός είδους κόλλα ή άλλο μέσο στερέωσης των μανιταριών· απλά, αξιοποίησαν το βάρος τους. Το αισθητικό αποτέλεσμα είναι ένα μανιταρένιο βουναλάκι στο σουηδικό τοπίο, με ενδιαφέρουσα υφή τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά. Επιπλέον, στο τηγάνι, η γεύση είναι θαυμάσια (https://www.instagram.com/p/CUckEdWMG-h/).

ΑΠΕ