O διεθνώς καταξιωμένος χορογράφος Αντώνης Φωνιαδάκης παρουσιάζει μια νέα χορογραφία του για το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, με τίτλο ?quilibre. Μια χορογραφία για τη σιδηρά πειθαρχία και την ατσαλένια θέληση των χορευτών του κλασικού χορού, την αυστηρή του δομή και την ερμητική του ιεραρχία, στοιχεία που παραπέμπουν ευθέως στην αυλική του καταγωγή. Με συνεργό τους υποβλητικούς, νοσταλγικούς, καθαρτικούς σαν προσευχή ήχους του Φίλιπ Γκλας από το εμβληματικό του έργο Koyaanisqatsi.
Η πρώτη εκδοχή της χορογραφίας με τίτλο Des/?quilibre/s παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Summer Nostos Festival του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος τον Ιούνιο του 2017 στην σκηνή του καναλιού του ΚΠΙΣΝ. "Το έργο ?quilibre χτίστηκε από την αρχή πάνω στην ιδέα του Des/?quilibre/s και εξυπηρετεί μια αισθητική και μια γραφή νεοκλασική. (..) Η επεξεργασία του έργου γίνεται εκ νέου σε όλα τα επίπεδα με στόχο να δημιουργηθεί ένα καινούριο έργο, ατόφιο και ισορροπημένο", αναφέρει ο Αντώνης Φωνιαδάκης.
Ο σπουδαίος Σουηδός χορογράφος Αλεξάντερ Έκμαν, ο οποίος είναι γνωστός για τον γρήγορο ρυθμό, το πνευματώδες του χιούμορ και τις έξυπνες μεταμορφώσεις, συνεργάζεται για πρώτη φορά με το μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, με την επιτυχημένη του χορογραφία Cacti (2010). «H αψεγάδιαστη ακρίβεια της χορογραφίας αυτής, καθώς ισορροπεί στα αλλόκοτα στοιχεία της, είναι απόλαυση» έγραψε ο Guardian στην κριτική του, ενώ ο Telegraph εξήρε «την ικανότητά του να δημιουργεί ισχυρές εικόνες, να φτιάχνει εντυπωσιακά σύνολα, ενώ προσφέρει χιουμοριστικές αναλαμπές».
Το πολυβραβευμένο Cacti είναι ένα σχόλιο για τη σχέση τέχνης και κριτικής. Με λεπτό χιούμορ ο καλλιτέχνης σχολιάζει την επιτηδευμένη διανόηση κάποιων «δήθεν» ειδικών οι οποίοι εξασκώντας από ασφαλή θέση και με υπερβάλλοντα ζήλο την κριτική τους οδηγούνται σε παράλογους προσδιορισμούς με μεγάλη δόση ναρκισσισμού. Στο συγκεκριμένο έργο, ένα έργο με υπαινικτικές αναφορές στον ντανταϊσμό, οι δώδεκα χορευτές, αόρατα παγιδευμένοι στις τετράγωνες λευκές πλατφόρμες τους, κινούνται με στρατιωτική ακρίβεια δημιουργώντας κίνηση και ήχο με τα σώματά τους και τα σκηνικά αντικείμενα. Ο Έκμαν για πρώτη φορά συνεργάζεται με μουσικούς επί σκηνής - με ένα κουαρτέτο εγχόρδων. Η μουσική των Χάιντν, Μπετόβεν και Σούμπερτ αποτελούν τον μουσικό καμβά στον οποίο εισέρχονται εμβόλιμα σε μορφή ηχογραφημένου κειμένου, οι επιτηδευμένες, γεμάτες αυτοπεποίθηση σκέψεις ενός κριτικού τέχνης. Ο Έκμαν θεωρεί ότι η τέχνη είναι πολυδιάστατη και καθετί μπορεί να έχει πολλές διαφορετικές ερμηνείες. Όπως και οι κάκτοι που «πρωταγωνιστούν» ως σκηνικά αντικείμενα στο Cacti δίνοντας τη δυνατότητα για πολλές διαφορετικές μεταφορικές ερμηνείες.
ΑΠΕ - ΜΠΕ
