Ο κατηγορούμενος κρίθηκε ένοχος ότι πλαστογράφησε την αρχική οικοδομική άδεια ενός μικρού ξενοδοχείου το οποίο αγόρασε το 1996 και έκτισε σχεδόν διπλάσια τετραγωνικά, προκειμένου να αποφύγει τα πρόστιμα για τις αυθαίρετες κατασκευές.

Καταδικάστηκε σε 10 χρόνια κάθειρξη με την έφεση να έχει αναστέλλουσα δύναμη και το ελαφρυντικό ότι προσπάθησε να άρει τις συνέπειες της πράξης του, τακτοποιώντας με το νόμο περί αυθαιρέτων τις προσθήκες που έγιναν μετά την αγορά του ξενοδοχειακού συγκροτήματος.   

Νωρίτερα η εισαγγελέας πρότεινε την ενοχή του κατηγορουμένου όπως κατηγορείται, δηλαδή για κακουργηματική πλαστογραφία υπό τη μορφή νόθευσης γνήσιου εγγράφου μετά χρήσης. Η εισαγγελέας στην αγόρευσή της δήλωσε πεπεισμένη πως ο κατηγορούμενος ήξερε ότι χρησιμοποιούσε πλαστά έγγραφα όταν τα προσκόμισε στην Πολεοδομία, καθώς -σύμφωνα πάντα με την εισαγγελέα- ο ίδιος τα είχε καταρτίσει. Σκοπός, είπε, του κατηγορουμένου ήταν να προβεί σταδιακά σε επέκταση των κτηριακών εγκαταστάσεων του ξενοδοχείου και παράλληλα να αποφύγει τα υπέρογκα πρόστιμα για τις αυθαίρετες κατασκευές. Ωστόσο, αποδέχτηκε ότι η υπάλληλος τότε στο Τμήμα Αυθαιρέτων της Πολεοδομίας Καλαμάτας υπολόγισε το πρόστιμο με λάθος τιμή ζώνης, με αποτέλεσμα η Πολεοδομία να επιβάλει πρόστιμο 838.000 ευρώ, αντί για 180.000 ευρώ -αν και το κατηγορητήριο στηρίχθηκε στο λάθος υπολογισθέν πρόστιμο.

Οι συνήγοροι υπεράσπισης πάντως είχαν καταθέσει στο δικαστήριο δημόσια έγγραφα από τον ΕΟΤ, σύμφωνα με τα οποία το 1982 εγκρίθηκε ένα τροποποιημένο σχέδιο της οικοδομικής άδειας του 1968, που έδινε τη δυνατότητα για την οικοδόμηση μεγαλύτερης έκτασης από την αρχική. Επίσης, είχαν προσκομίσει και άλλα δημόσια έγγραφα από την Πυροσβεστική και άλλες υπηρεσίες, που επιβεβαίωναν ότι υπήρχε νόμιμη άδεια για τα τετραγωνικά τα οποία προστέθηκαν στο αρχικό συγκρότημα.

Ν.Κ.