Το πρόγραμμα, το οποίο σχετίζεται με το ανέβασμα μιας παράστασης, έχει ως επιστημονική υπεύθυνη την επίκουρη καθηγήτρια Ελενα Παπαλεξίου, η οποία είναι πλαισιωμένη από μία ομάδα ειδικευμένων και έμπειρων ερευνητών και ερευνητριών από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Το πολιτιστικό περιεχόμενο του προγράμματος πρόκειται να αποκαλυφθεί, να αναδειχθεί και να καταστεί κοινή περιουσία για τους ερευνητές, καλλιτέχνες, αλλά και το ευρύτερο κοινό σε παγκόσμιο επίπεδο, χωρίς γεωγραφικούς και χρονικούς περιορισμούς, με απώτερο στόχο τη σύνδεση της τέχνης με την παραγωγή γνώσης και έρευνας. Το πρόγραμμα χρηματοδοτείται από το Ελληνικό ίδρυμα Ερευνας και Καινοτομίας (ΕΛ.ΙΔ.Ε.Κ.), στο πλαίσιο της πρώτης προκήρυξης ερευνητικών έργων για την ενίσχυση των μελών ΔΕΠ και ερευνητών/τριών και θα διαρκέσει 3 χρόνια.
Σε μια περίοδο που, λόγω της πανδημίας, η καλλιτεχνική δημιουργία διάγει μία «κατάσταση εξαίρεσης» και κάθε συμβατική συνθήκη της έχει ανατραπεί, το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου βρίσκεται στο προσκήνιο, με το πρόγραμμα, το οποίο επιδιώκει να αποκρυπτογραφήσει τη διαδικασία της δημιουργίας μιας παράστασης.
Χαρίζοντας στο κοινό πρόσβαση στη δημιουργική διαδικασία δύο κορυφαίων Ευρωπαίων σκηνοθετών, του Romeo Castellucci και του Δημήτρη Παπαϊωάννου, το ερευνητικό πρόγραμμα “Genesis: genetic research and digital visualization in the performing arts | Γένεσις: γενετική έρευνα και ψηφιακή οπτικοποίηση στις παραστατικές τέχνες” αποσκοπεί στη γενετική ανάλυση της παράστασης. Μελετά και καταγράφει όλα τα στάδια της διαδικασίας της δημιουργίας, από την αρχική σύλληψη μέχρι τη σκηνική της ολοκλήρωση, μία μελέτη που νοείται πλέον ως απαραίτητη προϋπόθεση για την επιστημονική ανάλυση και ερμηνεία της.
Οι πολυσύνθετες και πλούσιες σε εικαστικό υλικό δημιουργίες των δύο, διεθνούς απήχησης, σκηνοθετών έχουν επιλεγεί ως περιπτώσεις μελέτης, προσφέροντας στους ερευνητές τη δυνατότητα να αναλύσουν, να καταγράψουν και να οπτικοποιήσουν ψηφιακά τη δημιουργική διαδικασία των εν τη γενέσει σκηνικών παραγωγών. Η γενετική έρευνα εστιάζει στη βαθμιαία πραγμάτωση της δραματικής και σκηνικής σύνθεσης, την εργασία των σκηνοθετών πάνω στο δραματουργικό υλικό, την ανίχνευση και κατανόηση του θεωρητικού υποβάθρου του καλλιτεχνικού στοχασμού, των πηγών και των αναφορών των δημιουργών, τη μελέτη της διαδικασίας των δοκιμών, τη διδασκαλία και καθοδήγηση των ερμηνευτών, τη διαχείριση του χώρου, των κοστουμιών, του φωτισμού, της παραγωγής.