Ευγένεια, φιλόξενη διάθεση, αλλά και πολλή μοναξιά, εγκατάλειψη, έντονες κοινωνικές αντιθέσεις, φόβο και καχυποψία έζησαν όλες αυτές τις ημέρες οι άνθρωποι από τη Μεσσηνία που εργάστηκαν σκληρά για την απογραφή του πληθυσμού. Παράλληλα έζησαν κωμικοτραγικές στιγμές όπως αυτή που ο σύζυγος πέρασε τον απογραφέα για εραστή της γυναίκας του και έβγαλε καραμπίνα...
Θέλοντας να μάθουμε περισσότερα πράγματα, όχι για τους αριθμούς και τις στατιστικές, αλλά για τις αγωνίες και τα προβλήματα των καθημερινών ανθρώπων που ζουν δίπλα μας, ρωτήσαμε τους ίδιους τους απογραφείς να μας πουν - κρατώντας την ανωνυμία τους - για τα όσα είδαν και έζησαν... Τα συμπεράσματά τους, πραγματικά πολύ ενδιαφέροντα. Ποια είναι τα στοιχεία στα οποία συγκλίνουν; Στο ότι οι ηλικιωμένοι ζουν παρέα με τη μοναξιά τους. Στο ότι οι αλλοδαποί τούς έδειξαν καλύτερη συμπεριφορά από ό,τι οι Ελληνες. Στο ότι οι πλούσιοι ζουν ακριβώς δίπλα με τους πολύ φτωχούς. Στο ότι η συμπεριφορά των ανθρώπων άλλαξε άρδην μετά τη δολοφονία του 45χρονου στην Αθήνα για μια βιντεοκάμερα. Και στο ότι οι σύζυγοι... πάντα θα είναι καχύποπτοι και ζηλιάρηδες!
ΕΒΓΑΛΕ… ΚΑΡΑΜΠΙΝΑ
Το συγκεκριμένο περιστατικό μας διηγήθηκε στενός φίλος του απογραφέα στον οποίο συνέβη, κάπου έξω από την Καλαμάτα. Ο νεαρός βρήκε στο σπίτι μόνη τη σύζυγο και ξεκίνησε να καταγράφει τα στοιχεία της. Οταν λίγο αργότερα μπήκε ο σύζυγός της στο σπίτι, βλέποντας έναν άγνωστο άνδρα, βγήκε εκτός εαυτού, ταράχτηκε και... πήρε την καραμπίνα, φοβούμενος ότι πρόκειται για κάποιο φλερτ! Ο νεαρός ευτυχώς πρόλαβε να του δείξει τα στοιχεία της δουλειάς του και να του εξηγήσει το σκοπό της επίσκεψής του, για να τον ηρεμήσει λίγο αργότερα...
- "ΜΑΣ ΜΙΛΑΓΑΝ ΛΕΣ ΚΑΙ ΜΙΛΑΓΑΝ... ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ"!
Κωνσταντίνος Β.: "Το πιο περίεργο απ' όλα ήταν ότι αρκετοί μας αντιμετώπιζαν σαν να είμαστε το... κράτος! Μας λέγανε τα προβλήματά τους λες και μπορούσαμε να τα λύσουμε! Κάποιοι - και ευτυχώς ήταν πολύ λίγοι - δεν μας έβαζαν καν μέσα στο σπίτι και γράφαμε στα σκαλοπάτια... Αλλοι, ενώ τους τονίζαμε ότι είναι υποχρεωτική η απογραφή, δεν ήθελαν να απογραφούν και άλλοι πάλι ενώ βλέπαμε ότι είναι μέσα, τους χτυπούσαμε το κουδούνι και δεν μας άνοιγαν! Επίσης, το πιο αξιοσημείωτο είναι ότι τελικά ένα είναι το γεγονός: εμείς οι Ελληνες είμαστε μια ζωή της τελευταίας στιγμής! Υπήρχαν περιπτώσεις που την τελευταία μέρα θυμήθηκαν ότι θέλουν να απογραφούν, άσχετα αν είχαμε αφήσει σημείωμα μια εβδομάδα πριν! Παρ' όλα αυτά κάτι που πρέπει οπωσδήποτε να αναφέρω είναι ότι το μεγαλύτερο ποσοστό ανθρώπων που συνάντησα ήταν πολύ φιλόξενοι, εξυπηρετικοί και φιλικοί, τόσο που ούτε εγώ δεν το περίμενα"!
"ΜΠΟΡΕΙΣ ΕΣΥ ΝΑ ΑΠΟΓΡΑΨΕΙΣ ΟΝΤΑΣ ΑΛΒΑΝΟΣ;"
Κατερίνα Κ.: "Γενικά οι περισσότεροι άνθρωποι ήταν ευγενικοί. Ελάχιστοι μόνο μου έκλεισαν την πόρτα, κάποιοι άλλοι έλεγαν ότι δε θέλουν να απαντήσουν σε όλες τις ερωτήσεις. Συνάντησα πάντως και πολλούς καλούς ανθρώπους. Με ενόχλησε που μία κυρία δεν άφησε τη συνοδό μου να μπει μέσα στο σπίτι της και αμέσως μετά πήρε τηλέφωνο να τσεκάρει τα στοιχεία μου, ώστε να με αφήσει πια να μπω μέσα! Με τους αλλοδαπούς δεν είχα κανένα πρόβλημα, ήταν πολύ φιλικοί. Μόνο ένα περιστατικό συνέβη με έναν κύριο ο οποίος με τρόμαξε με τη συμπεριφορά του, όμως από εκεί έφυγα αμέσως. Αξίζει πάντως να πω ότι σε φίλο μου από την Αλβανία έδειξαν δυσπιστία για το αν μπορούσε να απογράψει ο ίδιος... αφού δεν ήταν Ελληνας"...
"ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΜΕ ΑΠΟΓΡΑΨΕΤΕ, ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ Ε9"!
Χρύσα Γ.: "Εγώ δούλεψα στην περιφέρεια. Στην πλειοψηφία τους οι άνθρωποι μας ήξεραν, ήταν καλοί, ευγενικοί και περιποιητικοί. Με κέρναγαν καφέ, γλυκά, δεν είχα πρόβλημα. Βέβαια έδειχναν την απογοήτευσή τους για τα πολιτικά, μας έλεγαν τον πόνο τους. Πολύ αστείο ήταν που κάποιοι παππούδες μπέρδευαν την απογραφή με την Εφορία και έλεγαν "μα έχω κάνει Ε9, να σας το δείξω"! Αλλοι φοβόντουσαν ότι... θα τους σηκώσουμε τα λεφτά από την τράπεζα! Οι αλλοδαποί ήταν μια χαρά, όμως το πρόβλημα ήταν ότι δεν ήξεραν τη γλώσσα και δεν καταλάβαιναν τις ερωτήσεις"...
"ΣΤΕΚΟΜΟΥΝ ΟΡΘΙΑ ΓΙΑ ΩΡΕΣ ΚΑΙ ΑΠΕΓΡΑΦΑ... ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ"!
Κωνσταντίνα Π.: "Ο πρώτος που απέγραψα ήταν ο μητροπολίτης Μεσσηνίας! Ηταν πολύ συνεργάσιμος, ευγενικός, δεν είχα κανένα πρόβλημα. Εκείνο που με στεναχώρησε ήταν το ότι σε κάποιες πολυκατοικίες στεκόμουν όρθια και... μου φώναζαν τα στοιχεία από το θυροτηλέφωνο και από το μπαλκόνι! Δε μου άνοιγαν να ανέβω στο σπίτι τους! Κάποιοι δεν αρκούνταν στα στοιχεία που τους έδειχνα, ότι δηλαδή είμαι από την απογραφή, έπαιρναν τηλέφωνο να επιβεβαιώσουν τι δουλειά έκανα. Είδαμε γενικά πολλές συμπεριφορές στα άκρα. Και πολύ ευγενικούς και πολύ αγενείς ανθρώπους. Οι αλλοδαποί φάνηκαν πάντως πιο ευγενικοί από τους Ελληνες σε πολλές περιπτώσεις, παρότι είχαν το φόβο τους- γιατί αρκετοί ήταν παράνομοι".
"ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ 45ΧΡΟΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΛΛΑΞΕ ΣΤΑΣΗ"
Ειρήνη Χ.: "Είδαμε τόσες πολλές αντιθέσεις... Πολλή φτώχεια και εγκατάλειψη. Σπίτια χωρίς νερό, χωρίς ρεύμα, χωρίς μπάνιο και στην ίδια γειτονιά σπίτια μέσα στην απόλυτη χλιδή. Γιαγιάδες μόνες, εγκαταλελειμμένες με μια γυναίκα αλλοδαπή μόνο μέσα στο σπίτι. Οι αλλοδαποί ήταν πολύ ευγενικοί όλοι, μας έδειχναν τα χαρτιά τους, απαντούσαν, έλεγαν πως φοβούνται, αλλά τους καθησυχάζαμε πως εμείς δεν είχαμε καμία σχέση με την Αστυνομία. Πολλοί ζητούσαν αρχικά να δουν μόνο την κονκάρδα. Μετά ζητούσαν και τα χαρτιά μας, γιατί δεν τους αρκούσε να δουν την κονκάρδα. Μάθαμε πως η κονκάρδα είχε αντιγραφεί και πως σε χωριά είχαν γίνει κλοπές με αυτό το κόλπο. Το συγκλονιστικό είναι ότι μετά τη δολοφονία του 45χρονου στην Αθήνα, άλλαξε η συμπεριφορά του κόσμου ακόμη περισσότερο! Ο φόβος και η ανασφάλεια αυξήθηκαν. Ηταν κάτι φοβερό".
"Ο ΚΟΣΜΟΣ ΦΟΒΟΤΑΝ ΛΟΓΩ ΤΩΝ ΛΗΣΤΕΙΩΝ"
Παναγιώτης Κ.: "Σε γενικές γραμμές όλα πήγαν καλά, δεν είχαμε πρόβλημα. Λίγοι ήταν οι διστακτικοί γιατί φοβόντουσαν. Ηταν αρκετά ενημερωμένοι από τα φυλλάδια που τους είχαν διανεμηθεί, όμως πάντα υπήρχε ένας φόβος απέναντι σε εμάς που τους ήμασταν άγνωστοι. Μία γιαγιά δε με άφηνε καν να της εξηγήσω τι κάνω, ήθελε να με διώξει. Είναι λογικό όμως να φοβάται ο κόσμος από τις ληστείες για τις οποίες ακούει καθημερινά".
"ΟΙ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΔΕΝ ΘΥΜΟΝΤΟΥΣΑΝ ΟΛΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ".
Πάνος Σ.: "Ενα πρόβλημα που αντιμετώπισα, ήταν το ότι κάποιοι ηλικιωμένοι δε θυμόντουσαν όλα τους τα στοιχεία. Υπήρχαν γιαγιάδες που δεν θυμόντουσαν πόσα παιδιά είχαν! Θυμόντουσαν συγκεκριμένα μόνο πράγματα και τα επαναλάμβαναν. Είναι λυπηρό το ότι είδα μοναξιά... Μου έδειχναν φωτογραφίες των παιδιών και των εγγονιών τους, μου μιλούσαν για αυτά. Ηταν όμως μόνες και μόνοι οι ηλικιωμένοι".
Ρεπορτάζ : Γιούλα Σαρδέλη
