Το αυξημένο κόστος καλλιέργειας και οι τελευταίες συνεχόμενες κακές χρονιές έχουν τσακίσει οικονομικά τους παραγωγούς και οδηγούν στην υποβάθμιση της άλλοτε δυναμικής πρώιμης παραγωγής της πατάτας.
Την κατάσταση αυτή περιγράφει στην “Ε” ο πατατοπαραγωγός και αντιπρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού Καλαμάτας Γιώργος Δούβας. “Εχει αυξηθεί πάρα πολύ το κόστος καλλιέργειας στην πατάτα και οι παραγωγοί αδυνατούν να πληρώσουν τα κόστη αυτά. Κατά ένα 20% με 25% είναι λιγότερη η παραγωγή από πέρσι” παρατηρεί και εξηγεί: “Οι κακές προηγούμενες χρονιές έχουν απογοητεύσει τους παραγωγούς. Και δεν είναι ένας χρόνος, δεν είναι δύο. Οι παραγωγοί έχουν να πάρουν χρήματα από το 2013. Και πάμε στο 2022, δηλαδή σε 9-10 χρόνια να φυτεύεις πατάτες χωρίς να πάρεις ποτέ κέρδος, είναι λίγο δύσκολο να καλλιεργείς”.
Για την απειλή της παραγωγής από τον πάγο αναφέρει ότι αντιμετωπίζεται και επισημαίνει πως ο μεγαλύτερος κίνδυνος προέρχεται από τον αέρα: “Σήμερα έχουμε λίγη πτώση της θερμοκρασίας, όχι παγετό. Είχαμε πριν από 10 ημέρες μια ψιλοπαγωνιά, μείον 1,5 βαθμό έφθασε στην περιοχή μας, το αντιμετωπίσαμε. Και το επόμενο θα το αντιμετωπίσουμε, πιστεύω. Τον κίνδυνο από τον πάγο εμείς εδώ τον έχουμε εξαλείψει, εκτός απροόπτου. Με την αντιπαγετική προστασία, με το νερό που φτιάχνουμε το igloo για να προστατεύσει το φυτό, κατά κάποιον τρόπο προστατεύουμε τα φυτά μας. Εκείνο που μας ανησυχεί εμάς εδώ ως περιοχή είναι ο αέρας. Οταν έχουμε ανεμοθύελλα, είμαστε ευάλωτοι”.
Ο Γ. Δούβας αναγνωρίζει ότι “υπάρχει ο κίνδυνος να εξαφανιστεί η καλλιέργεια και μάλιστα δεν είναι μακρινός, είναι πολύ ορατός. Το βλέπετε, κάθε χρόνο 20-25% λιγότερη παραγωγή, κάποια στιγμή θα φτάσει στο μηδέν”.
Για τις απογοητευτικές τιμές των τελευταίων χρόνων διευκρινίζει: “Οταν με ρωτάτε τις πρώτες μέρες που βγάζουμε με καλές τιμές, είναι εικονικές. Ποτέ δεν είναι πραγματικές. Ξεκινάς με μια άλφα τιμή η οποία θα είναι άλφα μείον κάτι, όταν θα κοπεί το τιμολόγιο. Και αυτό είναι μείον για την περιοχή”.
Τέλος, εκτιμά ότι δεν υπάρχει ελπίδα για μείωση του κόστους καλλιέργειας, γιατί όπως παρατηρεί “όλοι μετακυλούν το κόστος στον παραγωγό. Δεν είδα κάποιον να απορροφήσει κάποιο κόστος επιβάρυνσης, είτε ενεργειακό είτε το εργατικό ή οτιδήποτε άλλο ανεβαίνει. Ολοι μετακυλούν το κόστος στον παραγωγό. Ο παραγωγός είναι ο τελευταίος τροχός της άμαξας που δέχεται όλο το βάρος. Κάποια στιγμή το λάστιχο σπάζει και μένεις από λάστιχο”.
