Εμειναν εντυπωσιασμένοι από την οργάνωση που έχουν πετύχει στην διαδικασία της εμπορίας και του μάρκετινγκ, αναγνωρίζοντας την υστέρηση που υπάρχει στον τομέα αυτό στην δική μας περιοχή. Στις καλλιεργητικές πρακτικές δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές, θεωρούν μάλιστα ότι η περιοχή μας υπερτερεί σε μηχανολογικό εξοπλισμό. Οπως παρατήρησαν κατά την επίσκεψή τους, κάθε παραγωγός στην Κύπρο καλλιεργεί πολύ μεγαλύτερες εκτάσεις και -το κυριότερο- οι Κύπριοι έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν ένα πολύ καλό όνομα για το προϊόν. Ετσι αν και βρίσκονται μακριά από τις μεγάλες αγορές, έχουν εξασφαλίσει μια πολύ καλή εξαγωγική πορεία. Χαρακτηριστικό επίσης είναι η οργάνωση των παραγωγών σε συνεταιρισμούς, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι σε όλες τις περιπτώσεις αυτό λύνει τα προβλήματα.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι φορείς υποδοχής των αγροτών στην Κύπρο ήταν ο Παναγροτικός Σύνδεσμος Κύπρου, που είναι ο μεγαλύτερος συνδικαλιστικός φορέας στο νησί. Πέρα από την πατατοκαλλιέργεια, το πρόγραμμα της επίσκεψης περιελάμβανε γνωριμία με τον πολιτισμό της Κύπρου, επισκέψεις σε καλλιέργειες εσπεριδοειδών αλλά και σε καλλιέργειες με αρωματικά φυτά. Αυτή ήταν το τρίτο ταξίδι αγροτών της περιοχής στο εξωτερικό που πραγματοποιείται από το Κέντρο «Δήμητρα» Κυπαρισσίας. Εχουν προηγηθεί δύο ταξίδια στην Ισπανία και μια φορά έχει γίνει φορέας υποδοχής αγροτών από την Κύπρο, ενώ είναι το μοναδικό κέντρο στην Ελλάδα που αξιοποιεί το συγκεκριμένο πρόγραμμα με κοινοτικές χρηματοδοτήσεις.
Χαρακτηριστικά ο διευθυντής του Κέντρου «Δήμητρα» Κυπαρισσίας Γιώργος Τσουμάνης μας επισήμανε: «Υλοποιήθηκε από τις 2-16 Δεκεμβρίου το ευρωπαϊκό πρόγραμμα κινητικότητας αγροτών από την περιοχή μας στην Κύπρο, χρηματοδοτούμενο από το πρόγραμμα «Leonardo Da Vinci». Περιελάμβανε την μετακίνηση, διαμονή, διατροφή και κατάρτιση 20 αγροτών από την περιοχή μας στην Κύπρο. Το πρόγραμμα αφορούσε την κατάρτιση των αγροτών μας πάνω στις μεθόδους παραγωγής, τυποποίησης, συσκευασίας και εμπορίας πατάτας, προσαρμοσμένες στις συνθήκες της αγοράς. Εγιναν επισκέψεις σε χωράφια και συσκευαστήρια, πρακτική εξάσκηση, όπως και θεωρητική κατάρτιση από εξειδικευμένους γεωπόνους πάνω σε θέματα καλλιέργειας, φυτοπροστασίας, άρδευσης, λίπανσης αλλά και μεθόδους εμπορίας και μάρκετινγκ. Οπως και πως είναι διαρθρωμένες οι ομάδες παραγωγών και οι συνεταιρισμοί στην Κύπρο.
Το πρόγραμμα ήταν αρκετά επωφελές για τους συμμετέχοντες. Πιστεύω ανταποκρίθηκε στην βασική αρχή, που ήταν να πετύχουμε να μπορέσουν οι παραγωγοί της περιοχής να μάθουν τις βασικές αρχές όχι τόσο της καλλιέργειας, αλλά της εμπορίας και της διάρθρωσης των συνεταιρισμών. Να πάρουν επίσης τα ερεθίσματα να ασχοληθούν πιο δυναμικά με την καλλιέργεια αυτή που έχει να δώσει πολλά στην περιοχή μας.
Οσον αφορά το κομμάτι της καλλιέργειας, δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές. Εκεί που υπήρχε διαφορά ήταν στον τρόπο εμπορίας, στο πώς οργανώνονται και στο πώς έχουν καταφέρει μια περιοχή που έχει δύσκολη πρόσβαση στις ευρωπαϊκές αγορές να έχουν τοποθετήσει το προϊόν που παράγουν σε ηγετική θέση. Εχουν πετύχει να έχουν σωστή οργάνωση και σε πολλές περιπτώσεις βάζουν το εμείς πάνω από το εγώ. Βέβαια επιδιώξαμε να δούμε και περιπτώσεις που ενώ ξεκίνησαν ενθαρρυντικά είχαν αποκλίσεις. Είναι και αυτό όμως ένα κομμάτι της εκπαίδευσης, για να δείξουμε τι συμβαίνει όταν λειτουργούν με γνώμονα το ίδιο συμφέρον.
Επίσης καταφέραμε να συνδυάσουμε το ταξίδι μας με επίσκεψη σε θερμοκήπια, συσκευαστήρια εσπεριδοειδών, καλλιέργειες αρωματικών φυτών και επίσης υπήρχε ενημέρωση και επίσκεψη σε ιστορικούς χώρους».
Από τους νέους αγρότες που ταξίδεψαν στην Κύπρο, ο Κώστας Δρεκόλιας από το Καλό Νερό μας επισήμανε: «Ηταν ένα ωραίο ταξίδι όπου λάβαμε πολλές γνώσεις τόσο στον τρόπο καλλιέργειας, αλλά πολύ περισσότερο στον τρόπο συγκομιδής, αποθήκευσης, συσκευασίας και πώλησης, που δυστυχώς στην Ελλάδα δεν υπάρχει. Είδαμε συνεταιρισμούς που λειτουργούσαν ομαδικά χωρίς προβλήματα, αλλά και συνεταιρισμούς με προβλήματα. Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε είναι η πώληση. Είναι πολύ οργανωμένοι στον τομέα αυτό, στο μάρκετινγκ και την αγορά, και αυτό γιατί λειτουργούν ομαδικά και έχουν μεγάλες ποσότητες παραγωγής, κάτι που δεν μπορεί να κάνει ένας μεμονωμένος παραγωγός. Ομάδες παραγωγών χρειάζονται και στην περιοχή μας από νέους ανθρώπους, ώστε να μπορείς να είσαι πιο δεμένος. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι εκεί υπάρχει βοήθεια από το κράτος, κάτι που εδώ δεν υπάρχει ή αν υπάρχει δεν εφαρμόζεται.
Στην καλλιέργεια δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές, που μπορεί και αυτές να είναι λόγω των διαφορετικών κλιματολογικών συνθηκών».
Από την πλευρά του ο Σπύρος Κωστόβολος μας είπε: «Αυτό που μου έκανε εντύπωση, ήταν ότι ο μέσος όρος των εκτάσεων που καλλιεργούσε κάθε παραγωγός ήταν μεγάλος. Οι περισσότεροι καλλιεργούσαν από 150 στρέμματα και πάνω μέχρι και 2.000. Ηταν οργανωμένοι σε μεγάλες ομάδες παραγωγών. Συγκέντρωναν συνολικά το προϊόν τους. Επίσης έχουν καταφέρει η πατάτα της Κύπρου να αποκτήσει ένα όνομα, γι' αυτό και υπάρχει ζήτηση στο εξωτερικό, αφού το 80% της παραγωγής γίνεται εξαγωγή. Υπερτερούν στον τομέα της εμπορίας λόγω και των πολλών συσκευαστηρίων που έχουν.
Πέρα από το κομμάτι της πατάτας, πολύ ενδιαφέρον είχαν οι καλλιέργειες αρωματικών φυτών που είδαμε. Επισκεφθήκαμε ακόμη καλλιέργειες εσπεριδοειδών και συσκευαστήρια και είδαμε ότι δεν φεύγει κάποιο προϊόν για πώληση ατομικά, αλλά μέσα από συνεταιρισμούς και ομάδες παραγωγών, κάτι που θεωρώ και πολύ σημαντικό. Εμείς σε αυτό που υπερτερούμε είναι στον τρόπο καλλιέργειας».
Κώστας Μπούρας
