“Εύχομαι να υπάρξει διαφάνεια στις προσλήψεις των συμβασιούχων και των απ’ ευθείας αναθέσεων που γίνονται από το δήμο”, επεσήμανε ο κ. Κοσμόπουλος. Και παρατήρησε πως “βέβαια η επικρατούσα σήμερα αντίληψη διατρέχει όλη τη χώρα, έρχεται από πολύ παλιά και παίρνει εντονότερη μορφή τις περιόδους των έκτακτων γεγονότων”, αναφερόμενος στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, σε αποσπάσματα στο διήγημά του “Βαρδιάνος στα Σπόρκα” (Φύλακας σε περίοδο και περιοχή Καραντίνας) με αφορμή πραγματικά περιστατικά το 1865: “Εκ δευτέρου ήχησε το σφυρίον του κήρυκος και ηκούσθη πάλιν το «Κατεκυρώθη». Αύτη ήτο δευτέρα δημοπρασία. Την πρώτην φοράν επρόκειτο περί προμηθείας ξυλείας, και εκ δύο εμποροπλοιάρχων, οίτινες είχον φέρει ξυλικήν με τα πλοία των, επροτιμήθη ως έχον τας καλυτέρας συστάσεις ο εις. Την δευτέραν φοράν επρόκειτο περί εργολαβίας προς κατασκευήν παραπηγμάτων, και μεταξύ τριών ή τεσσάρων ανταγωνιστών επροτιμήθη πάλιν εις, ως «παρέχων όλας τας ευκολίας». Εις την μίαν περίπτωσιν, και εάν ο δεύτερος επρόσφερεν ευθυνότερον το πράγμα, δεν θα ήτο δεκτός, διότι είναι «κατεπείγον» και διότι «κατεκυρώθη». Είθε να διαψεύσουμε πανηγυρικά τη φράση του από το ίδιο διήγημα ότι «Θα έλεγέ τις ότι η χώρα αύτη ηλευθερώθη επίτηδες διά να αποδειχθή ότι δεν ήτο ικανή προς αυτοδιοίκησιν»”.
Ο κ. Κοσμόπουλος ευχήθηκε ακόμα “να μας δοθεί η δυνατότητα να εορτάσουμε τα 200 χρόνια από την κήρυξη του απελευθερωτικού μας αγώνα με δράσεις ουσιαστικές και όχι εντυπωσιασμού. Είθε η Πολιτεία να αναγνωρίσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο και τη συμβολή της πόλης μας στον αγώνα αυτόν και να την τιμήσει ανάλογα όχι μόνο με τις προσήκουσες αναφορές, αλλά και με εμβληματικά έργα”.