Ζωηρό διατηρείται το ενδιαφέρον στη δημόσια κουβέντα, γύρω από την κατάσταση του αεροδρομίου Καλαμάτας. Αναλύσεις επί αναλύσεων, για «την κάμψη που παρατηρείται τελευταία στον αριθμό των πτήσεων και των εξυπηρετούμενων επιβατών, κυρίως τουριστών στην περιοχή», για «τις πεπαλαιωμένες υποδομές και τις χαμηλού επιπέδου υπηρεσίες που προσφέρει το αεροδρόμιο». Για την «ανάγκη το αεροδρόμιο να εκσυγχρονιστεί», ότι «πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί το ταχύτερο δυνατό για να αναπτυχθεί και να συμβάλλει καθοριστικά στην αναβάθμιση του τουριστικού προϊόντος της Μεσσηνίας και της Περιφέρειας Πελοποννήσου» κ.α.
Επιχειρήματα που αναπαράγονται χρόνια από δημοσιογράφους, πολιτικούς (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ-ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ) και επιχειρηματίες της περιοχής, αποσκοπώντας να αποδεχθεί στη συνείδησή του ο λαός τον σχεδιασμό για παραχώρηση του αεροδρομίου σε ιδιώτες, σχεδιασμό που εντάσσεται στην στρατηγική της Ε.Ε. για «απελευθέρωση» των αερομεταφορών!
Ιδιωτικοποίηση προ των πυλών λοιπόν, με τα μετοχικά σχήματα να έχουν πάρει θέση στη μάχη για τη λεία του διαγωνισμού! Γιατί προφανώς και πρόκειται για φιλέτο, αφού τα σχέδια για τουριστική ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής προχωρούν ραγδαία εδώ και χρόνια, με μεγάλες τουριστικές μονάδες να ξεπηδούν συνεχώς, με σκοπό να προσελκύσουν τουρίστες υψηλών βαλαντίων. Το αεροδρόμιο είναι κρίκος σε αυτή τη στρατηγική, ενώ ταυτόχρονα μπορεί να απογειώσει και τα ίδια τα κέρδη για τον ιδιοκτήτη του. Δεν είναι τυχαίο μάλιστα, που το αεροδρόμιο το «χτυπάνε» και επενδυτικά funds με σημαντική επιχειρηματική δράση στον τουρισμό στην περιοχή. Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια, δηλαδή!
Το ζήτημα όμως είναι ότι όλη αυτή η κουβέντα δεν αφορά τις λαϊκές ανάγκες, αλλά τα κέρδη μιας χούφτας καπιταλιστών που προσβλέπουν στην κερδοφόρα τοποθέτηση των λιμναζόντων κεφαλαίων τους. Καρφί δεν τους καίγεται αν ο λαός της περιοχής που τα βγάζει δύσκολα πέρα με το χαμηλό εισόδημα και την υψηλή φορολογία (γιατί εδώ είναι η ουσιαστική «κάμψη», το ότι δηλαδή η αγοραστική δύναμη για το λαό έχει γυρίσει πριν το 2009!), θα μπορεί να μετακινηθεί φθηνά και με ασφάλεια! Ούτε φυσικά το κάνουν για να βελτιώσουν τις συνθήκες και σχέσεις εργασίας των εργαζομένων στο αεροδρόμιο.
Εξ' άλλου η ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών, είναι ήδη εδώ, με τους εργολάβους να αλωνίζουν, όπως στην καθαριότητα, με αποτέλεσμα να δουλεύουν ελάχιστοι κακοπληρωμένοι και εντατικοποιημένοι εργαζόμενοι (χαρακτηριστική ήταν η καταγγελία πέρσι, πως μόνο 3 καθαρίστριες είχαν την ευθύνη για δεκάδες τουαλέτες και εκατοντάδες τετραγωνικά επιφάνειας κι αυτό σε φουλ σεζόν).
Να μην ειρωνεύονται λοιπόν διάφοροι, που «στα καφενεία» συζητιέται ότι το αεροδρόμιο απαξιώνεται για να έρθουν οι ιδιώτες επενδυτές να το «σώσουν» από την «κατρακύλα», προσδοκώντας να το πάρουν στα χέρια τους, γιατί όχι και μπιρ παρά! Γιατί το έργο το έχουμε ξαναδεί!
Στην χρόνια απαξίωση του σιδηροδρόμου με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων και διοικήσεων, που οδήγησε στην πώλησή του για 40 μόλις εκατομμύρια ευρώ(!) και τα αποτελέσματα βέβαια της μετέπειτα "ανάπτυξής" του τα βιώσαμε στο πετσί μας στα Τέμπη!
Το είδαμε και στην υγεία, που οι χρόνιες ελλείψεις σε υποδομές και προσωπικό στα δημόσια νοσοκομεία, με συνειδητή ευθύνη πάλι του κράτους, έδωσε τον χώρο στα ιδιωτικά διαγνωστικά και κλινικές να θησαυρίσουν και τον κόσμο να δυσκολεύεται να αγοράσει τις ακριβές τους υπηρεσίες, και την υγεία του να μένει χωρίς εξασφάλιση! Αυτή είναι η ανάπτυξή τους!
Ο λαός πρέπει να απορρίψει στη συνείδησή του ότι η ιδιωτικοποίηση του αεροδρομίου θα γίνει για να καλυφθούν οι ανάγκες του λαού για σύγχρονες, ασφαλείς και φθηνές μεταφορές! Ούτε φυσικά θα βελτιώσουν τις συνθήκες γαλέρας για τους εργαζόμενους στο αεροδρόμιο, ίσα ίσα που θα επιδεινωθούν! Διότι αυτή η ανάπτυξη θα γίνει με αποκλειστικό κριτήριο τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματιών στην κατασκευή, συντήρηση και διαχείριση αεροδρομίων, αλλά και του τουριστικού κεφαλαίου στην περιοχή.
Μόνη λύση αποτελεί να είναι δημόσια όλα τα αεροδρόμια, ενταγμένα σε έναν ενιαίο φορέα αερομεταφορών, που θα διασφαλίζει ότι η ανάπτυξη των υποδομών του, αλλά και ο σχεδιασμός των δρομολογίων θα γίνονται με βάση σύγχρονα επιστημονικά κριτήρια και αποκλειστικό γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες, ενώ θα διασφαλίζονται πλήρως τα δικαιώματα των εργαζομένων σε αυτά!
