Η Θεσσαλονίκη έχει δύο χαρακτηριστικά που την κάνουν πολιτικά πιο δύσκολη για τον κ. Τσίπρα και τους συνεργάτες του από την υπόλοιπη Ελλάδα.
Πρώτον, στη δικαιολογημένη δυσαρέσκεια με την κυβερνητική πολιτική προστίθεται ένα αίσθημα ταπείνωσης εξαιτίας της συμφωνίας Τσίπρα-Ζάεφ που είναι σε βάρος των καλώς εννοουμένων εθνικών συμφερόντων μας.
Δεύτερον, η κυβερνητική ηγεσία προσπάθησε να καλύψει την πολιτική και αυτοδιοικητική της αδυναμία πίσω από την προσωπικότητα του Γιάννη Μπουτάρη. Στη συνέχεια αιφνιδιάστηκε, όταν ο κ. Μπουτάρης αποφάσισε, για τους δικούς του λόγους, να μην διεκδικήσει την επανεκλογή του στον Δήμο Θεσσαλονίκης.
Κινήσεις απελπισίας
Αντιμέτωπη με την πολιτική της αδυναμία στη Θεσσαλονίκη και την ευρύτερη περιοχή η κυβέρνηση καταφεύγει σε κινήσεις απελπισίας που αποβαίνουν σε βάρος της.
Η πρώτη τέτοια κίνηση είχε να κάνει με την αντίδραση στο μεγάλο συλλαλητήριο για το Μακεδονικό. Αντί να βγάλει τα σωστά συμπεράσματα από τη μεγάλη συμμετοχή στο συλλαλητήριο, το Μαξίμου πρόβαλε τη θεωρία μιας συμμαχίας σκοταδιστών, θρησκόληπτων και αντιδραστικών που δήθεν αμφισβητούσε τη δημοκρατική νομιμότητα και επένδυε σε εθνικιστικές ακρότητες.
Μέχρι και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενημέρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ για την υποτιθέμενη έκρηξη πολιτικού σκοταδισμού στη Θεσσαλονίκη. Η επιθετική τακτική της κυβέρνησης προκάλεσε ευρύτερη συσπείρωση κατά της πολιτικής της, η οποία επιβεβαιώθηκε στο συλλαλητήριο που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα.
Η δεύτερη κίνηση ήταν η υποψηφιότητα Νοτοπούλου, στην οποία -άγνωστο γιατί- φαίνεται να επενδύει ο κ. Τσίπρας την πολιτική διάσωση του ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη.
Η κ. Νοτοπούλου είναι πολιτικό προϊόν του ηγετικού περιβάλλοντος, δεν έχει κάποια σοβαρή επαγγελματική ή κοινωνική δραστηριότητα να επιδείξει και είναι πρακτικά αδύνατο να απευθυνθεί σε ψηφοφόρους πέρα από τον σκληρό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ.
Η προβολή της κ. Νοτοπούλου σαν ηγετική προσωπικότητα συνδυάστηκε με επικοινωνιακές, πολιτικές αστοχίες, όπως ήταν η εμφάνιση της ιταλικής αμαξοστοιχίας «Ασημένιο Βέλος» ειδικά για τη ΔΕΘ και η πρόσφατη πανηγυρική επίσκεψη του πρωθυπουργού κ. Τσίπρα σε υπό κατασκευή σταθμό του μετρό Θεσσαλονίκης, η ολοκλήρωση της κατασκευής του οποίου χρειάζεται γύρω στους 24 μήνες, εάν όλα πάνε καλά.
Αυτού του είδους οι πρωτοβουλίες συνδυάζονται με την προπαγανδιστική προβολή της Θεσσαλονίκης σαν το κέντρο της βαλκανικής οικονομικής ανάπτυξης, ενώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Οι εξαιρετικά υψηλοί φορολογικοί συντελεστές οδηγούν πολλές ελληνικές επιχειρήσεις στη μετεγκατάσταση από την Ελλάδα σε γειτονικές χώρες. Επιπλέον, η κρίση του τραπεζικού συστήματος εξαιτίας της κρίσης του 2015 έχει οδηγήσει στον αφελληνισμό του τραπεζικού μας συστήματος και σε ένα πρόγραμμα πώλησης των θυγατρικών των συστημικών τραπεζών μας στις βαλκανικές χώρες.
Αυτό σημαίνει ότι έχουμε έναν συνδυασμό εθνικών υποχωρήσεων και περιορισμού της οικονομικής παρουσίας μας στα Δυτικά Βαλκάνια. Οι θεωρίες του κ. Τσίπρα και των συνεργατών του, σύμφωνα με τις οποίες η συμφωνία με τον Ζάεφ οδηγεί στην ενίσχυση της συγκριτικής οικονομικής μας θέσης, δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα.
Απώλεια ψυχραιμίας
Η απώλεια ψυχραιμίας που χαρακτηρίζει τα ανώτατα κυβερνητικά στελέχη ανέδειξε την προσβλητική συμπεριφορά του κ. Στέλιου Παππά, πατέρα του υπουργού κ. Νίκου Παππά και επικεφαλής του ΟΑΣΘ, έναντι μίας αξιοπρεπέστατης δημοσιογράφου, η οποία είχε το… θράσος να του κάνει την λάθος ερώτηση σε σχέση με τις καθυστερήσεις που παρατηρούνται στα δρομολόγια του οργανισμού και την ταλαιπωρία του επιβατικού κοινού.
Ο κ. Παππάς απέρριψε την ερώτηση, εκπροσωπώντας μία εξουσία που δεν δέχεται τον έλεγχο των ΜΜΕ και μίλησε απαξιωτικά στη δημοσιογράφο, επιβεβαιώνοντας την έλλειψη ψυχραιμίας και ποιότητας των εκπροσώπων της σημερινής εξουσίας.
Ολα δείχνουν ότι η εκλογική τιμωρία του ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη θα είναι σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις -ευρωεκλογές, αυτοδιοικητικές και περιφερειακές εκλογές, βουλευτικές εκλογές- εξαιρετικά σκληρή.
