Αυτό το τραγούδι του Αντρα και της Γυναίκας που δεν ανήκει πουθενά και που ανήκει παντού μπορούσε να εκτυλίσσεται σε οποιονδήποτε τόπο και οποιαδήποτε εποχή. Παντού όπου ανατέλει και δύει ο ήλιος, στο στρόβιλο των πόλεων, ή στον καθαρό αέρα ενός αγροκτήματος, η ζωή είναι πάντα ίδια, άλλοτε πικρή, άλλοτε γλυκιά, με τα γέλια και τα δάκρυά της, τα λάθη της και τις συγγνώμες της" (Μουρνάου).
Ενα από τα αριστουργήματα της έβδομης τέχνης, τιμημένο με 3 Οσκαρ, είναι η “Αυγή” από τον μεγάλο γερμανό σκηνοθέτη Φρίντριχ Μουρνάου, δημιουργό του περίφημου "Νοσφεράτου". Μετά την επιτυχία του "Νοσφεράτου", το Χόλυγουντ πρότεινε στον Μουρνάου, το γύρισμα ενός μελοδράματος και μέσα σε απόλυτη καλλιτεχνική ελευθερία κατά το γύρισμα (συνθήκη εξαιρετικά σπάνια για το Χόλυγουντ), ο Μουρνάου σε μεγάλο λυρικό οίστρο, συγκεράζει τον γερμανικό εξπρεσιονισμό με τον χολυγουντιανό ρομαντισμό και συνθέτει μία από τις κορυφαίες ταινίες όλων των εποχών (οι κριτικοί της "νουβέλ βαγκ" τη χαρακτήρισαν "την καλύτερη ταινία όλων των εποχών"). Η ιστορία της απλή, αλλά αποκτά αρχετυπικές και πανανθρώπινες διαστάσεις, κάτι που επιδίωξε συνειδητά ο Μουρνάου και γι'αυτό εξάλλου τα πρόσωπα της ταινίας δεν έχουν ονόματα αλλά λέγονται "ο Αντρας", "η Γυναίκα του", και "η Γυναίκα της Πόλης". Ο Αντρας γοητεύεται και παρασύρεται από τη γυναίκα της πόλης και αποφασίζει να ξεφορτωθεί την σύζυγο ρίχνοντάς την στο ποτάμι.
Μια συνηθισμένη ερωτική ιστορία με μια συζυγική απιστία και ένα απλό μελόδραμα, μετατρέπονται στα χέρια του ιδιοφυούς γερμανού σκηνοθέτη σε μια αρχετυπική ταινία πάνω στις έννοιες της εξάρτησης, της εμπιστοσύνης, της προδοσίας, της μοναξιάς και σ'ένα κορυφαίο έργο τέχνης με προσεγμένες κινήσεις της μηχανής, επιλεγμένες γωνίες λήψης, εξαίρετα τράβελινγκ, εμπνευσμένα καδραρίσματα και σκηνές που χαράσσονται ανεξίτηλα στην μνήμη.
Σενάριο: Carl Mayer, Hermann Sudermann. Παίζουν οι: George O'Brien, Janet Gaynor, Margaret Livingston. Διαθέσιμη στο youtube.