Δευτέρα, 22 Ιουλίου 2019 13:31

Το σταφιδικό κίνημα και ο Τάσης Κουλαμπάς (μέρος 190ο)

Γράφτηκε από τον
Το σταφιδικό κίνημα και ο Τάσης Κουλαμπάς (μέρος 190ο)

 

Στα 1929-1930 κάτω από την πίεση των σταφιδοπαραγωγών, πάρθηκαν τα παρακάτω μέτρα!

1) Καταργήθηκαν οι περίφημες συμβάσεις “κοινοπραξίας” του ΑΣΟ με τις οινοβιομηχανικές εταιρείες, που ήταν για 10 χρόνια. Οι οινοβιομήχανοι Χαρίλαος κλπ. πριν με την “Ενιαία” επί 10 χρόνια, με σύμβαση προαγόραζαν φτηνά 100 εκ. λίτρες σταφίδα το χρόνο προς 41,50 φράγκα το χιλιόλιτρο. Με την ίδρυση του ΑΣΟ δόθηκε φθηνή σταφίδα εχτός από την Εταιρεία Οίνων και Οινοπνευμάτων και στις άλλες εταιρείες που ακριβώς γιαυτό το σκοπό βοήθησαν στη διάλυση της “Ενιαίας”, για να πάρουν κι’ αυτοί μετρικό από τις κλεψιές. Στα 1927 μάλιστα έκλεισε και συμφωνία της “κοινοπραξίας”. Σύμφωνα μ’ αυτήν ο ΑΣΟ έδινε στους οινοβιομήχανους τη σταφίδα και έπαιρνε από τα πλεονάσματα και το παρακράτημα στ’ ανοιχτά δίχως να καθοριστεί τιμή, Με δυό λόγια άφηνε τους οινοκαρχαρίες να κλέψουν τα προϊόντα των σταφιδοπαραγωγών όπως αυτοί νόμιζαν καλύτερα και αργότερα να “δώσουν” λογαριασμό. Και στο τέλος κατάντησε να χρωστάνε οι οινοβιομήχανοι 100 περίπου εκατομμύρια.

2) Διώχτηκε ο Σιμωνίδης, Γενικός Διευθυντής και τροποποιήθηκε η σύνθεση του διοικητικού συμβουλίου με την αύξηση δήθεν των αντιπροσώπων των “παραγωγών” και καθιερώθηκε ο θεσμός της γενικής συνέλευσης που αποτελούνταν από 45-60 πλουσιοχτηματίες. Γιατί αυτοί βγαίνουν από τις διοικήσεις των συνεταιρισμών των σταφιδοπαραγωγών, των Ενώσεων αυτών και από τα γεωργικά Επιμελητήρια και είνε όλοι πλουσιοχτηματίες. Αυτοί κάθε τρία χρόνια βγάζαν 7 συμβούλους στον ΑΣΟ, Μέσα σ’ αυτούς ήταν αρκετοί δικηγόροι και πολιτικάντες άεργοι, κι ακόμα σταφιδέμποροι. Με τέτοια κόλπα το κράτος πήγε να γελάσει τους φτωχούς και μεσαίους σταφιδοπαραγωγούς που τάχα οι ίδιοι διευθύνουν τον ΑΣΟ. Να μας υποδείξουν έστω και έναν φτωχό σταφιδοπαραγωγό που παίρνει μέρος στη συνέλευση και είνε σύμβουλος του ΑΣΟ. Δεν υπάρχει απόλυτα κανένας. Πώς είναι δυνατόν λοιπόν οι σύμβουλοι του ΑΣΟ, που εχτός από τους πλουσιοχτηματίες έχει μέλη και αντιπροσώπους του κράτους, των τραπεζών και των σταφιδεμπόρων να πάρει μέτρα για τους φτωχούς σταφιδοπαραγωγούς; Αντίθετα όλα τα μέτρα που παίρνει εξυπηρετούν μονάχα το κράτος, την Εθνική, την Αγροτική Τράπεζα, τους μεγαλοχτηματίες και τους οινοκαρχαρίες και σταφιδεμπόρους. Για τους φτωχούς παίρνουν ληστρικά μέτρα, κλέβοντας και τη λίγη εσοδεία τους.

3) Παράλληλα περιωρίσθησαν οι σκοποί του ΑΣΟ μονάχα για την ισορρόπηση της προσφοράς και ζήτησης, με το παρακράτημα και τα πλεονάσματα, τη διαφήμιση, τη βελτίωση της ποιότητας, την ασφάλιση της σταφίδας κατά της χαλάζης, παγετών κλο.

4) Ακόμα για να ξεγελάσουν τους φτωχούς και μεσαίους παραγωγούς αποφασίσθηκε να τονωθεί ο κρατικός έλεγχος της διαχείρισης του ΑΣΟ από ελεγκτή του Εποπτικού Συμβουλίου κλπ.

5) Καθωρίσθηκε να πληρώσουν 200 δρχ. το στρέμμα όσοι φύτεψαν σταφιδαμπέλους και να σταματήσουν οι σχετικές δίκες. Επίσης να πληρώσουν 10 χιλ. δρχ. όπως και πριν όσοι θέλαν να φυτέψουν σταφιδαμπέλους.

6) Αποφασίσθηκε α) ο ΑΣΟ να καθορίσει τιμές πλεονασμάτων ανάλογα με τα έσοδά του με κατώτερη τιμή τις 2 χιλ. δραχμές στο χιλιόλιτρο και β) να μη εμπορευθεί αυτός την κορινθιακή σταφίδα για να μη συναγωνισθεί τους σταφιδεμπόρους.

Τα μέτρα αυτά φυσικά καμία σοβαρή μεταβολή δεν έφεραν, αντίθετα μεγάλωσαν τις ληστείες και τι σπατάλες, δίχως να βελτιώσουν την κατάσταση. Καταργήθηκε η “κοινοπραξία” αλλά οι οινοβιομήχανοι ενώθηκαν από το 1931 σε τραστ με το όνομα “Βάκχος” και παίρνουν πολύ φτηνά και πάλι τη σταφίδα με δημοπρασίες δίχως συναγωνιστές από 600-1000 δρχ. το χιλιόλιτρο. Το καινούργιο συμβούλιο του ΑΣΟ συμπληρώθηκε με πλούσιους σταφιδοχτηματίες και κομματάρχες, που προσπάθησαν να πάρουν τις μεγαλύτερες αποζημιώσεις και να ωφεληθούν όσο μπορούν με κάθε μέσο. Την Εθνική Τράπεζα αντικατέστησε στα ληστρικά δάνεια, η κόρη της η Αγροτική Τράπεζα. Μα και η Εθνική εξακολουθεί να είναι ο χρηματοδότης του ΑΣΟ και μέτοχος των οινοβιομηχανικών εταιριών και των Γενικών Αποθηκών. Το κράτος κάθε φορά με τις διάφορες τροποποιήσεις και τα δήθεν μέτρα αύξανε πιό πολύ τους φόρους. Ας δούνε οι εργαζόμενοι σταφιδοπαραγωγοί την “προστασία” του κράτους που μεγαλώνει κάθε φορά το ληστρικό έγγειο φόρο. Το κράτος επέβαλε έγγειους φόρους στα χρόνια!

 

1924-25 δρχ. 5.000.000

1925-26 δρχ. 12.000.000

1926-27 δρχ. 16.000.000

1927-28 δρχ. 40.000.000

1928-29 δρχ. 50.000.000

1929-30 δρχ. 70.000.000

1930-31 δρχ. 75.000.000

 

Στα 1931 και 1932 κάτω από την εξέγερση των σταφιδοπαραγωγών κατπέβασε το φόρο στα 50 εκατομ. και το 1933 στα 40. Δηλαδή μέσα σε 10 χρόνια από τότε που ιδρύθηκε ο ΑΣΟ το κράτος πήρε πάνω από τετρακόσια εκατομμύρια έγγειο φόρο από τη σταφίδα, αυξάνοντας κατά 15 φορές τον έγγειο φόρο.

Και μόνον αυτά; Υπάρχουν κι’ άλλοι φόροι κι’ άλλες ληστείες που συνεχίζοντας θα βρούμε. Οι εργαζόμενοι σταφιδοπαραγωγοί ένα από τα κύρια αιτήματά τους που πρέπει να έχουν είναι η κατάργηση του έγγειου φόρους. Ετσι αμέσως μπορούν να αναγκάσουν τον ΑΣΟ να δώσει 3.500-4.000 δρχ. στα πλεονάσματα. Παράλληλα πρέπει να επιβάλουν την κατάργηση του ΑΣΟ και του παρακρατήματος, μια από τις ρίζες που απομυζούνε τον ιδρώτα και το αίμα τους. Ετσι θ’ απαλλαχτούν από τις μεγάλες ληστείες που βαραίνουν τη σταφίδα. Οι εργαζόμενοι σταφιδοπαραγωγοί πρέπει να χωρίσουν τα τσανάκια τους από τους πλούσιους χτηματίες και στα συλλαλητήριά τους πρέπει να βγάλουν επιτροπές από φτωχούς και μεσαίους και να επιβάλουν τις παραπάνω λύσεις που θα τους ανακουφίσουν προσωρινά. Ολες οι άλλες λύσεις ωφελούν τους εκμεταλλευτές, που τους διαιρούν για να τους κλέψουν πιό εύκολα.

Η κρίση της σταφίδας συνεχιζόταν, η εξαγωγή έπεφτε πιο πολύ κι’ ήταν έτσι (σε εκατομμύρια ενετικές λίτρες):

 

Χρόνος Παραγωγή Εξαγωγή

 

1924 340 179

1929 272 146

1930 275 163

1931 141 134

1932 274 145

 

Πέρσυ με την άνοδο του Τσαλδάρη στην εξουσία, το Λαϊκό Κόμμα, που έχει βασικά τις ρίζες και τη μεγάλη επιρροή στην Πελοπόννησο, σκόρπισε μια αχαλίνωτη δημαγωγία για το δήθεν ενδιαφέρο του υπέρ των σταφιδοπαραγωγών. Εβαλε μάλιστα και υφυπουργό από τη σταφιδοπαραγωγική περιφέρεια του Πύργου τον “νέο” άνδρα Στεφανόπουλο. Ας δούμε ποιά ληστρική μορφή πήρε το “ενδιαφέρο” αυτό. Ετσι θα πεισθούν και οι φτωχοί και μεσαίοι σταφιδοπαραγωγοί πως το Λαϊκό κόμμα δεν έχει καμία διαφορά από το Βενιζελικό, στην πολιτική του απέναντι στους εργαζόμενους. Η μόνη διαφορά είναι τούτη: Οτι αντίς τα πόστα του ΑΣΟ να είνε στα χέρια των βενιζελικών με την κυβέρνηση Τσαλδάρη-Στεφανόπουλου πέρασαν στους λαϊκούς πλουσιοχτηματίες και κομματάρχες, δικηγόρους, σταφιδεμπόρους κλπ. Οι κλεψιές και οι ληστείες συνεχίζονται και ολοένα μεγαλώνουν.

Ισαμε πέρσυ το διοικητικό συμβούλιο του ΑΣΟ αποτελούνταν από 7 πλουσιοχτηματίες και 7 αντιπροσώπους του κράτους, των τραπεζών και σταφιδεμπόρων. Η κυβέρνηση Τσαλδάρη για να ξεγελάσει τους εργαζόμενους σταφιδοπαραγωγούς αύξησε 1) σε 9 τους δήθεν αντιπροσώπους των παραγωγών στο συμβούλιο του ΑΣΟ, 2) σε 3 τον αριθμό των παραγωγών στην διοικητική επιτροπή του ΑΣΟ, 3) ορίσθηκε ο θεσμός του “διευθύνοντος συμβούλου” αντίς του γενικού διευθυντού, 4) λιγόστεψε κατά 2 τους αντιπροσώπους του κράτους, 5) πρόσθεσε 2 “παραγωγούς” στο εποπτικό συμβούλιο του ΑΣΟ και 6) ξανάφερε το θεσμό του γενικού συμβουλίου του ΑΣΟ.

Παράλληλα με νόμο η αντιλαϊκή κυβέρνηση πρόσθεσε στους σκοπούς του ΑΣΟ τους παρακάτω: 1) Να ασφαλίσει αυτός αναγκαστικά τη σταφιδοπαραγωγή από το χαλάζι και τους παγετούς. Η τέτοια ασφάλιση είχε καταργηθεί προηγούμενα με το νόμο 5507, 2) να δοθεί αποζημίωση για τις καταστροφές 50% πάνω στην τιμή που εξαγόραζε ο ΑΣΟ τα πλεονάσματα με τον περιορισμό να αποκλεισθούν οι παραγωγοί που θα έχουν ζημιές κάτω από 15% στην παραγωγή, 3) δόθηκε ξανά στον ΑΣΟ δικαίωμα να αποθηκεύει σταφίδα για λογαριασμό των συνεταιρισμών και σταφιδεμπόρων, 4) να προμηθεύσει ξανά στους σταφιδοπαραγωγούς θειάφι, χαλκό κλπ. και 5) να φροντίσει ο ΑΣΟ για τη συνεταιριστική ανάπτυξη των σταφιδοπαραγωγών.

Ακόμα αναφορικά με τις δουλειές του ΑΣΟ έγιναν οι μεταβολές αυτές:

1) Ανατέθηκε σ΄αυτόν να διαχειρισθεί τη σταφίδα που παίρνει σαν παρακράτημα δωρεάν είτε σαν πλεόνασμα, με τον περιορισμό όταν δεν μπορεί να κάνει τη δουειά αυτή να παραχωρήσει το δικαίωμα στην Εθνική Τράπεζα.

2) Ορίσθηκε να ισχύσουν οι αποδείξεις αποταμίευσης, τα λεγόμενα “δελτία παρακρατήματος” ίσαμε τις 15 του Οχτώβρη του ερχόμενου χρόνου από την έκδοσή τους και να παραταθεί ακόμα η προθεσμία τους.

3) Νομιμοποιήθηκαν οι καινούργιες φυτείες με τον όρο να πληρώσουν οι σταφιδοπαραγωγοί 200 δρχ. Καταργήθηκαν πάλι οι δίκες για τέτοιες παραβάσεις και ξαναμπήκε ο φόρος των 10 χιλ. δρχ. για όσους θα φυτέψουν καινούργιες σταφιδαμπέλους.

 


NEWSLETTER