Με δεδομένο το γεγονός ότι διαρκεί η ισχύς του στρατιωτικού νόμου που είχε επιβληθεί μετά το κίνημα των Βενιζελικών, οι αντιδράσεις είναι σε χαμηλούς τόνους, κάτι που φαίνεται στη σχετική αρθρογραφία της εφημερίδας “Θάρρος”:
«Το χθεσινόν τηλεγράφημα των γεωργικών οργανώσεων των Γαργαλιάνων υπέρ της ανάγκης της αυξήσεως του ορίου της εξαγοράς των πλεονασμάτων της σταφίδος κατά 200 δραχμάς το χιλιόλιτρον προς τόνωσιν της κινήσεως των σταφιδοπαραγωγών και ενίσχυσιν των βιοπαλαιόντων σήμερον και δεινοπαθούντων παραγωγών, έρχεται εγκαίρως να υπενθυμίση ότι υφίσταται κολοσσιαίον πρόβλημα σταφιδικόν άλυτον και μη επιδεχόμενον μάλιστα χρονισμόν. Ερχεται να διαπιστώσει εκείνα τα οποία από πολλού υπεστηρίξαμεν και ημείς και άλλοι από των στηλών μας, εκλεκτοί συνεργάτες εξέθηκαν, τονίσαντες τον έσχατον κίνδυνον τον οποίον διατρέχουν οι σταφιδοπαραγωγοί ως εκ της πωλήσεως του προϊόντος των εις μικράς σχετικάς τιμάς κατά το παρελθόν σταφιδικόν έτος και εξάραντες την ανάγκην της ενισχύσεως της παραγωγικής αυτής τάξεως. Συγχρόνως δ’ έρχεται να υπενθυμίση εις τους ηγουμένους των διαφόρων Συνεταιριστικών Ενώσεων και εις εκπροσωπούντας την σταφιδοπαραγωγήν συμβούλους του ΑΣΟ, ότι η οριστική και τελεσίδικος λύσις του σταφιδικού προβλήματος δεν είναι δυνατόν ν’ αναβάλλεται από ημέρας εις ημέραν εις το διηνεκές. Η κυβέρνησις απησχολημένη με την τακτοποίησιν πάσης φύσεως προβλημάτων, δεν λησμονεί βεβαίως και το σταφιδικόν τοιούτον, συγκροτήσασα μιαν επιτροπήν η οποία δυστυχώς δεν κατώρθωσεν να φέρη εις πέρας το έργον της. Αλλά οι κ. κ. εκπρόσωποι των σταφιδοπαραγωγών δεν δικαιολογούνται καθ’ ολοκληρίαν για την αμέλειάν των και είναι υπόδικοι ενώπιον της σταφιδικής κοινής γνώμης, αφ’ ού δεν κατώρθωσαν να εύρουν έναν τρόπον προσωρινής ανακουφίσεως των παραγωγών, αφ’ ού δεν εφρόντισαν ώστε να μελετηθή επαρκώς η οριστική λύσις του σταφιδικού προβλήματος και δεν φαίνονται συγκινούμενοι από τας εκκλήσεις των Μεσσηνίων σταφιδοπαραγωγών, περί της ανάγκης της παραλαβής χλωρής σταφίδας προς αποτροπήν ζημιών ως εκ της ελλείψεως καταλλήλων για την αποξήρανσιν αυτής μέσων και της ακαταλληλότητος της ποιότητος της παραγομένης εις την περιφέρειαν του Νομού μας σταφίδος. Ας ελπίσωμεν όμως, εν πάσει περιπτώσει, ότι παραλλήλως προς το κράτος θα κινηθούν προς μίαν ικανοποιητικήν λύσιν όλων των σχετικών προς την σταφίδα προβλημάτων και ότι οι ευρισκόμενοι επί κεφαλής των διαφόρων σταφιδικών οργανώσεων, αποτινάσσοντες την νάρκην που τους συνέχει, και αποφασίζοντες να ενστερνισθούν επί τέλους και αυτοί τας δικαίας απόψεις του κόσμου των παραγωγών τους οποίους, ως επί το πολύ, εκμεταλλεύονται αγριώτατα. Αλλως μοιραίως, κατ’ αυτών μίαν ημέραν θα εκσπάση η οργή των πασχόντων σταφιδοπαραγωγών και αυτοί θα κληθούν να πληρώσουν τα επίχειρα της κακίας των» (1134).
Στο ίδιο κλίμα έρχεται ένα μήνα αργότερα η παρέμβαση του Γιώργου Δάλλα που θέτει το ζήτημα της παραλαβής χλωρής σταφίδας στην περιφέρεια της Θουρίας:
«Αξίζουν πολλών συγχαρητηρίων αι εφημερίδες “Λαϊκή Φωνή” και “Θάρρος” διότι εις τας πλέον περιβλέπτους στήλας των ασχολούνται με το ζήτημα της παραλαβής χλωράς σταφίδος, ζήτημα κεφαλαιώδους σημασίας για τον παραγωγικόν κόσμον της Μεσσηνίας.
Πολύ ορθώς τονίζεται παρά των εν λόγω εφημερίδων, η ανάγκη παραλαβής χλωράς σταφίδος εν Μεσσηνία. Οι αρμόδιοι εκπρόσωποι του Νομού μας και πας αντιλαμβανόμενος την ανάγκην των Μεσσηνίων παραγωγων, οφείλει να καταβάλη πάσαν προσπάθειαν πλησίον της κυβερνήσεως και της διοικήσεως του ΑΣΟ, όπως προσέξουν ιδιαιτέρως διά την ικανοποιητικήν λύσιν του ζητήματος, υπέρ των δεινοπαθούντων σταφιδοπαραγωγών.
Θέλομεν να πιστεύομεν ότι οι άρχοντες της Μεσσηνίας οι οποίοι –δυστυχώς είμαι αναγκασμένος να το πω– μέχρι σήμερον δεν πήραν στα σοβαρά κανένα ζήτημα γενικού ενδιαφέροντος, τουλάχιστον διά την παραλαβήν χλωράς σταφίδος δεν θα δείξουν την ιδίαν στάσιν. Αν λοιπόν αποφασίσουν να κινηθούν επιβάλλεται να κινηθούν εγκαίρως. Αναγνωρίζω φυσικά την απασχόλησίν των με προεκλογικάς προετοιμασίας, αλλά τέλος πάντων είναι ανάγκη να διαθέσουν λίγο χρόνον και διά τους σταφιδοπαραγωγούς και να ενδιαφερθούν τόσο και να επιμείνουν τόσο, ώστε να διαταχθή εντός των ημερών η εκκένωσις των διαφόρων δεξαμενών της υπαίθρου Μεσσηνίας και ταυτοχρόνως των τοιούτων εν Καλάμαις εργοστασίων.
Ανάγκη να συντονίσουν όλοι τας ενεργειάς των, διότι πολύ φοβούμαι, όπως τουλάχιστον αντελήφθην από τα δημοσιευόμενα εις τας δύο εφημερίδας, πρόκειται να παραγκωνισθή η Μεσσηνία, χάριν άλλων περιφερειών που διαθέτουν επιμελεστέρους προστάτας.
Επειδή ενδεχομένως εν περιπτώσει μη ρυθμίσεως υπέρ των παραγωγών του ζητήματος, να προβάλουν την τόσον εύκολον δικαιολογίαν οι εκπρόσωποι του Μεσσηνιακού κόσμου, ότι δηλαδή αι ξέναι περιφέρειαι διαθέτουν ισχυροτέρους προστάτας, επιθυμώ να τους υποδείξω ότι δεν θα γίνουν πιστευτοί, διότι συντρέχουν όλαι αι προϋποθέσεις και συνηγορούν πλείστοι ευνοϊκοί συντελεσταί υπέρ της εκκενώσεως των δεξαμενών Μεσσηνίας και ιδίως της Θουρίας-Ασλάναγα, καθ’ όσον τα συγκροτήματα αυτά ευρίσκονται πολύ πλησίον των Καλαμών –λιμένος εξαγωγής– και τα μεταφορικά έξοδα είναι ελάχιστα ώστε να συμφέρη οικονομικώς εις τον ΑΣΟ η παραλαβή εν Θουρία. Εκτός δε τούτου και δεύτερος λόγος είναι ότι η παραγωγή Θουρίας είναι κατά γενικήν ομολογίαν και κατόπιν πολυετών παρατηρήσεων βεβαιομένον, η πλέον ενδεδειγμένη διά γλευκοποίησιν προς συμφέρον παραγωγών και ΑΣΟ.
Λόγω της προτιμήσεως του ΑΣΟ και της επί δεκαετίαν ολόκληρον διαρκούσης κατά παν θέρος παραλαβής εγεννήθη πεποίθησις τοιαύτη εις τους παραγωγούς ώστε να φθάσουν να χαλάσουν και τ’ αλώνια τους και σήμερον να ευρίσκονται εις ήν περίπτωσιν δεν παραλάβουν χλωράν εις Θουρίαν, εν πλήρη απογνώση 6 χιλιάδες παραγωγοί.
Ωστε είναι ανάγκη να δηλώσουν καθαρά εις τους παραγωγούς – θα πάρωμε ή δεν θα πάρωμε. Ακόμη εάν πάρουν να πάρουν ολόκληρον την ποσότητα, συγκεκριμένα εις την Θουρίαν περίπου 4 εκατομμύρια οκάδας.
Να παύσουν λοιπόν να κάνουν πολιτική εις ζητήματα τόσον κεφαλαιώδους σημασίας. Να μιλήσουν με ανοιχτά χαρτιά στους παραγωγούς και να μη θελήσουν να παίξουν με την δυστυχίαν των, έστω και αν αυτοί δυστυχώς είναι πρόθυμοι να δεχθούν και εμπαιγμούς και περιφρόνησιν από τους πολιτευομένους.
Αλλοίμονον αν κάμουν πολιτικήν – όπως πολύ φοβάμαι και λόγω του επικειμένου των εκλογών – εις βάρος των πτωχών και αγωνιώντων παραγωγών.
Η ανέχεια και η φτώχεια σφίγγει επικινδύνως τους αγρότας, ώστε πάσα εναντία ενέργεια ν’ αποβή αυτόχρημα εγκληματική και να προκαλέση μεγάλην αγανάκτησιν. Ανάγκη να κινηθούν όλοι προς άμεσον ευνοϊκήν διευθέτησιν του ζητήματος και διά να πάρουν τέλος πάντων οι παραγωγοί μίαν απόφασιν» (1135).
(1134) “Θάρρος” 11/4/1935
(1135) “Θάρρος” 15/5/1935
