Σε ρεπορτάζ που υπογράφει ουσιαστικά επιρρίπτει τις ευθύνες στον τρόπο με τον οποίο πολιτεύτηκε ο υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας Στεφανόπουλος:
«Εις την όλην κίνησιν των σταφιδοπαραγωγών δεν έλειψαν και οι κομμουνισταί. Αλλ’ αυτοί είναι τόσον ελάχιστοι ώστε να μη δικαιολογούνται τα γραφέντα εις τον κυβερνητικόν τύπον ότι η επανάστασις των σταφιδοπαραγωγών οφείλεται εις κομμονιστικόν δάκτυλον ή ήτο προσχεδιασμένη από το σταφιδικόν συνέδριον των Γαργαλιάνων. Εκείνο το οποίον διεπίστωσα καθ’ όλην την διαδρομήν μου από Πυλίας μέχρι Κυπαρισσίας είνε ότι εις τας μάζας των σταφιδοπαραγωγών υπήρχε και υπάρχει διάχυτος αναβρασμός κατά της κυβερνήσεως και του ΑΣΟ, ο οποίος δεν ήτο δυνατόν παρά μίαν ημέραν, είτε το ήθελον είτε δεν το ήθελον οι ελάχιστοι κομμουνισταί, οι οποίοι άλλωστε είναι αρκετά γνωστοί, να ξεχειλίση και να ωθήση τα πράγματα μέχρις ενόπλου ρήξεως. Και εις το σημείον αυτόν έγκειται το μεγάλο σφάλμα της κυβερνήσεως: Οτι δεν κατόρθωσε εγκαίρως να διΐδη την έκρυθμον αυτήν κατάστασιν και τον αναβρασμών των σκλάβων του μεσσηνιακού κάμπου, ώστε να φροντίση διά την κατά το δυνατόν ικανοποίησιν των δικαίων αιτημάτων τους.
Αλλ’ όταν μια κυβέρνησις ως η σημερινή, δεν εφαρμόζει ενιαίαν και συστηματοποιημένην πολιτικήν επί των μεγάλων προβλημάτων της χώρας, και αφήνει κατά την προσφιλή τακτικήν της τον χρόνον να τα... λύση, δεν πρέπει να εκπλήττουν κανένα ούτε αι ένοπλοι πορείαι των σταφιδοπαραγωγών, ούτε αι πυρπολήσεις των γραφείων του ΑΣΟ, ούτε και αι επαναστατικαί ενέργειαι. Δυστυχώς η κυβέρνησις – περισσότερον δε ο πολύς σταφιδοσωτήρ κ. Στεφανόπουλος – αντί να σπεύση να διαφωτίση τον λαόν επί των μεγάλων δυσχερειών τας οποίας συναντά η σταφίς μας εις τας εξωτερικάς αγοράς λόγω του άγριου ανταγωνισμού της τουρκικής σουλτανίνας και της καλλιφορνιακής σταφίδος και να είπη εις αυτούς ωμώς ότι πρέπει να περιορίσουν τας αξιώσεις των και να μη αναμένουν μεγάλας τιμάς διά το προϊόν των, διότι εκτός των άλλων κακών και τα χρήματα του ΑΣΟ – 330 ολόκληρα εκατομμύρια ενεργητικόν – διεσπασθίσθησαν εις διορισμούς αργομίσθων, ανυπάρκτου διαφημίσεις του προϊόντος κλπ. εθεώρησε καλόν να εκμεταλλευθή τον πόνον των σταφιδοπαραγωγών και να ασκήση μίαν – διατί να μην το είπωμεν; - ανήθικον δημαγωγίαν εις βάρος των υποσχόμενη υψηλάς τιμάς. Πώς θέλετε τώρα να πεισθή ο παραγωγός – ο καθυστερημένος Μεσσήνιος σταφιδοπαραγωγός – ότι η κυβέρνησις ή ο ΑΣΟ δεν είναι εις θέσιν να του δώσουν μεγαλειτέραν τιμήν εξαγοράς των πλεονασμάτων από τας 2900;
Ο κ. Στεφανόπουλος όταν το πρώτον ανέλαβε τα καθήκοντα του υφυπουργού της Εθνικής Οικονομίας και εγένετο ρυθμιστής του σταφιδικού ζητήματος, ετέθη εις εφαρμογήν μια πολιτική εσφαλμένη κατά βάσιν, όπως αποδεικνύεται κατά τρόπον χειροπιαστόν σήμερον. Αφού ανεκηρύχθη μόνος του σωτήρ της σταφιδοπαραγωγής και τον ηυνόησε ότι και το επόμενον έτος – πέρυσι δηλαδή – η κατάστασις αυτή θα διετηρείτο και συνεπώς η τιμή τη σταφίδος θα εκυμαίνετο εις τα αυτά επίπεδα. Και έδωσεν υποσχέσεις εις τους παραγωγούς αφειδώς οργιάσας εις δημαγωγίαν. Πράκτορές του περιέτρεχον τότε την Ηλείαν και την Μεσσηνίαν και επροπαγάνδιζον υπέρ του σταφιδοσωτήρος.
Η κατάστασις αυτή της αισιοδοξίας εξέλιπε πέρυσι ότε τα πράγματα ηνάγκασαν τον ΑΣΟ, εισηγουμένου του κ. Στεφανοπούλου να ορίση χαμηλάς τιμάς εξαγοράς των σταφιδικών πλεονασμάτων αι οποίαι δεν εξησφάλιζον εις τον παραγωγών παρά μόλις 7,50 δραχμάς κατ’ οκάν σταφίδος. Εξηγέρθησαν ως ήτο φυσικόν τότε οι σταφιδοπαραγωγοί, έκαμαν συλλαλητήρια, εθορύβησαν αλλ’ εις μάτην.
Αι τιμαί έμειναν ως είχον καθορισθή. Ο κ. υπουργός-σταφιδοσωτήρ όμως αντί να συνετισθή από τας εξεγέρσεις αυτάς και να παύση δίδων υποσχέσεις, εξηκολούθησε την ιδίαν τακτικήν. Εφέτος οι σταφιδοπαραγωγοί έχοντες την πικράν πείραν του παρελθόντος, ήρχισαν εγκαίρως να ενοχλούν τον κ. Στεφανόπουλον διά το σταφιδικόν ζήτημα και να του εφιστούν πάντοτε την προσοχήν του. Εκείνος όμως απήντα εις τας επιτροπάς στερεοτύπως.
- Εχετε εμπιστοσύνην εις εμένα και θα πωλήσετε την σταφίδαν σας εις υψηλάς τιμάς.
Οταν δε έφθασεν, όπως λέμε, το μαχαίρι στο κόκκαλο και ο κ. υπουργός ηναγκάσθη και εφέτος να λησμονήση άλλην μίαν φοράν τις υποσχέσεις του προς τους παραγωγούς, ήρχισε να καλλιεργείται εις την ύπαιθρον η ιδέα ότι δεν είναι δυνατόν οι παραγωγοί σταφίδος ν’ απολαύσουν και εφέτος υψηλάς τιμάς διά το προϊόν των. Ποίος όμως τον πιστεύει σήμερον μετά τας τόσας πομφολυγώδης υποσχέσεις του; Να ένα ακόμη λάθος της κυβερνήσεως που ωδήγησεν εις την τελευταίαν επανάστασιν των σταφιδοπαραγωγών της Μεσσηνίας.
Αλλά επίσης ουσιαστικό λάθος είνε και αυτό: Πέρυσι ο κ. Στεφανόπουλος ενδιαφερόμενος διά τους σταφιδοπαραγωγούς της ιδιαιτέρας του εκλογικής περιφερείας του, τους Ηλείους, τους απεζημίωσεν αυτούς δι’ όσας ζημίας είχον υποστή εκ του περονοσπόρου – ασθένεια η οποία δεν δικαιολογεί αποζημίωσιν – εγκαταλείψας εξ αντιθέτου τους Μεσσήνιους εις την τύχην των, πολλοί των οποίων μολονότι είχον υποστή τεραστίας ζημίας εκ περονοσπόρου, δεν απεζημιώθησαν. Η σκανδαλώδης αύτη ενέργεια του κ. υπουργού εχόλωσε πολύ τους Μεσσηνίους σταφιδοπαραγωγούς οι οποίοι την ενεθυμήθησαν εφέτος και προέβησαν εις τας γνωστάς επαναστατικάς πράξεις.
Ο,τι προέχει σήμερον, διά να τερματισθή άπαξ διά παντός η εκμετάλλευσις του σταφιδικού ζητήματος, είναι τούτο: Πρέπει η κυβέρνησις ευθύς μετά την πλήρη αποκατάστασιν της τάξεως εις την Τριφυλίαν και την Πυλίαν, να μελετήση ευρύτατα το όλον ζήτημα της σταφίδος, υφ’ όλας αυτάς τας πλευράς και να καθορίση μίαν ενιαίαν πολιτικήν η οποία θα συντελέση αναμφισβητήτως εις την βελτίωσιν των γενικών συνθηκών του εθνικού τούτου προϊόντος μας και της θέσεως των σταφιδοπαραγωγών, η οποία είναι αυτόχρημα τραγική. Με προχείρους λύσεις και με προσωρινήν αναστολήν των χρεών των σταφιδοπαραγωγών προς την Αγροτικήν Τράπεζαν, δεν γίνεται τίποτε. Το ζήτημα πρέπει να λυθή ριζικώς. Αυτό τουλάχιστον υποδεικνύουν τα πράγματα. Αλλως, μοιραίως, και αν ακόμη αποκατασταθή πλήρως η τάξις εις την Μεσσηνίαν, φερόμεθα προς νέας εξεγέρσεις των σταφιδοπαραγωγών, αι οποίαι και το γόητρον του κράτους καταρρίπτουν και τα θεμέλια του σημερινού κοινωνικού καθεστώτος υποσκάπτουν επικινδύνως» (1231).

(1230) Ο Γιάννης Αναπλιώτης ήταν δημοσιογράφος και λογοτέχνης. Γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1909 και πέθανε το 1976. Εργάστηκε ως συντάκτης και αρχισυντάκτης σε όλες σχεδόν τις καλαματιανές εφημερίδες αρχής γενομένης το 1929. Συνεργάστηκε κατά καιρούς με πολλά μεσσηνιακά περιοδικά λογοτεχνικού ή ιστορικού χαρακτήρα. Εξέδωσε αρκετά βιβλία μετάξύ των οποίων “Στα χρόνια της Κουγκέστας”, “Ενα ιστορικό ταξίδι”, Ο αληθινός Ζορμπάς και ο Νίκος Καζαντζάκης”. Στις εκλογές του 1975 εξελέγη δημοτικός σύμβουλος και μέχρι το θάνατό του ήταν πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου.

(1231) “Ημερήσιος Κήρυξ” 30/8/1935