“Συν-οραματίζομαι έναν νομό με ανάπτυξη, επενδύσεις, κοινωνική και οικονομική ευμάρεια. Εάν μάλιστα θέσουμε ως χρονικό ορόσημο το έτος 2030, προφανώς πρέπει να υλοποιηθούν πολύ εντατικά τα επί χάρτου σχέδια”. Αυτό τονίζει ο μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος για το πώς βλέπει τη Μεσσηνία το 2030, σε συνέντευξή του στην “Ε”.
Ο σεβασμιώτατος σημειώνει ότι στην πλειονότητα των πολιτών της Μεσσηνίας επικρατεί “πνεύμα συνεργασίας και συναντίληψης σε κοινούς προσανατολισμούς. Ομολογείται εμπράκτως μία φιλάνθρωπη στάση για τον έχοντα ανάγκη συντοπίτη και συνάνθρωπο”, ενώ για τις βλέψεις του για την κορυφή της Ιεραρχίας, όταν έρθει η κατάλληλη χρονική στιγμή, δηλώνει πως “δεν αρέσκομαι να εκφράζομαι ή να παίζω παιχνίδια εξουσίας «εν ου παικτοίς»”.
Για τη βελτίωση των σχέσεων με την Τουρκία μετά τη στήριξη της χώρας μας στους σκληρά δοκιμαζόμενους από τους σεισμούς γείτονες, επισημαίνει ότι “η εικόνα του «Καλού Σαμαρείτη» της ευαγγελικής περικοπής είναι το πρότυπο της στάσης μας απέναντι και στους εχθρούς μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε οι λαοί δεν εχθρεύονται μεταξύ τους”.
Σεβασμιώτατε, πώς θα χαρακτηρίζατε με λίγες λέξεις την κοινωνία της περιοχής που ποιμαίνετε;
“Η εικόνα που παρουσιάζει η τοπική κοινωνία σε γενικές γραμμές είναι θετική, χωρίς να μας διαφεύγει βέβαια ότι τα ίδια προβλήματα απαντώνται και σε άλλες περιοχές της πατρίδας μας. Κι εδώ μεμονωμένοι συνάνθρωποί μας λειτουργούν τοξικά και παραβατικά, όμως καμία κοινωνία δεν είναι απόλυτα «αγγελικά πλασμένη». ‘Οπου υπάρχουν άνθρωποι υπάρχει και αμαρτία και επίσης κανένας δεν είναι αναμάρτητος!!! Σημειώνω, όμως, ότι στην πλειονότητα των πολιτών μας επικρατεί πνεύμα λογικής και αρμονικής συμβίωσης· πνεύμα συνεργασίας και συναντίληψης σε κοινούς προσανατολισμούς. Ομολογείται εμπράκτως μία φιλάνθρωπη στάση για τον έχοντα ανάγκη συντοπίτη και συνάνθρωπο και διαχρονικά καλλιεργούνται σε ικανοποιητικό βαθμό δράσεις για τον πολιτισμό, τα γράμματα και τις τέχνες”.
Οι σχέσεις σας με τα πρόσωπα της τοπικής εξουσίας είναι όπως θα τις θέλατε ή έχουν κενά συνεργασίας;
“Στην προ δεκαπενταετίας ήδη εξαγγελθείσα ενθρονιστήρια ομιλία μου προσκάλεσα όλους τους φορείς του νομού και της πόλης της Καλαμάτας να συνεργαστούμε σε θέματα κυρίως κοινωνικά και πρόνοιας. Κάποιοι ανταποκρίθηκαν και κατά καιρούς αυτή η συνεργασία απέδωσε καρπούς, ακριβώς επειδή έχουμε ένα κοινό όραμα για τους ανθρώπους και τον τόπο μας. Άλλωστε τον ίδιο λαό διακονούμε από διαφορετικό μετερίζι και οφείλουμε άπαντες, κοινωνικοί, πολιτικοί, αυτοδιοικητικοί φορείς και οι τοπικές δομές με εμπιστοσύνη και ειλικρίνεια να εντείνουμε τις δυνάμεις μας, προσφέροντας στο σύνολο το καλύτερο δυνατό. Και όταν προβάλλουν δυσκολίες και στασιμότητα, να εξαντλούμε κάθε δυνατότητα επικοινωνίας και διαλόγου με κάθε εμπλεκόμενο μέρος, προκειμένου να υπερκεραστούν τα εμπόδια και εξευρεθούν λύσεις. Ποτέ δεν ενστερνίστηκα την αδιαλλαξία ως μέσο προώθησης οιουδήποτε στόχου”.
Πώς βλέπετε τη Μεσσηνία το 2030;
“Συν-οραματίζομαι έναν νομό με ανάπτυξη, επενδύσεις, κοινωνική και οικονομική ευμάρεια. Εάν μάλιστα θέσουμε ως χρονικό ορόσημο το έτος 2030, προφανώς πρέπει να υλοποιηθούν πολύ εντατικά τα επί χάρτου σχέδια. Να εκμεταλλευτούμε κάθε πρόσφορο οικονομικό και αναπτυξιακό πόρο, να αυξήσουμε την εξωστρέφεια του νομού και των πολιτών μας, ώστε η Μεσσηνία να βρίσκεται καθημερινά στο προσκήνιο της επικαιρότητας με θετικό πάντοτε πρόσημο. Διαθέτουμε τα μέσα για επίτευξη αυτών των στόχων; Δηλαδή τον σύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό της πληροφορίας και επικοινωνίας, το υγιές οικολογικό περιβάλλον, την συστηματική και αποτελεσματική παροχή υγείας, την τουριστική ανάπτυξη κάθε μορφής, την ενίσχυση της γεωργικής και κτηνοτροφικής παραγωγής; Στη βάση των παραπάνω δύναται μόνο η τοπική οικονομία να ενισχυθεί και να συμβάλλει στην περαιτέρω ανάπτυξη των συμπολιτών μας και της πατρίδας μας. Πρέπει επίσης να σημειώσω την σπουδαιότητα ανάπτυξης των επικοινωνιακών δικτύων, των οδικών και θαλάσσιων αξόνων, (εμπορικά λιμάνια και μαρίνες) απαραίτητοι στην παραγωγική και αναπτυξιακή διαδικασία ανταλλαγής ειδών και προϊόντων, στην διακίνηση πολιτών και τουριστών. Θα σημειώσω όμως με έμφαση, ότι τα έργα αυτά πρέπει να τα προσεγγίζουμε ως αφορμή για να εκδηλώνεται η συνεργασία και η συλλογικότητα. Τα έργα πρέπει πάντοτε να έχουν συλλογικό πρόσημο και όχι ιδιοτελή ταυτότητα ή προοπτική”.
Εκτός από το πνευματικό έργο σας σχεδιάζετε κάτι αναπτυξιακό με άξονα την περιουσία των ιδρυμάτων της Μητρόπολης Μεσσηνίας;
“Η Τοπική Εκκλησία οφείλει να διανοίγει συνεχώς αναπτυξιακούς ορίζοντες για να ωφελούνται οι αδελφοί μας. Στη λογική αυτή, τόσο η περιουσία των Ιδρυμάτων (Γηροκομείο, Άσυλο Ανιάτων) όσο και η εκκλησιαστική περιουσία της Μητροπόλεως Μεσσηνίας, των μονών δηλαδή και των ναών, εντάσσονται σιγά-σιγά σε ένα προσεκτικό και μελετημένο σχέδιο αξιοποίησης, με όρους και προϋποθέσεις που είναι εναρμονισμένες και σύμφωνες προς το πνεύμα και το έργο των εκκλησιαστικών φορέων και τους νόμους του κράτους και πάντοτε με κοινωνική στόχευση. Μακριά από εμάς οι στυγνές επιχειρηματικές δραστηριότητες και οι χρηματιστηριακές διαδικασίες”.
Υποψήφιος Αρχιεπίσκοπος;
Με δεδομένο το υψηλό κύρος σας στην Ιεραρχία, να επιχειρήσω μια ερώτηση σχετικά με τις βλέψεις σας για την κορυφή της Ιεραρχίας, όταν έρθει η κατάλληλη χρονική στιγμή;
“Υπήκοος στην Ιεραρχία της Ελλαδικής Εκκλησίας επί δεκαπενταετία και για όσο χρόνο ο Θεός θα μου το επιτρέψει. Αγαπώ τον τόπο μου, τον λαό μας, το έργο που μου έχει ανατεθεί και τους συνεργάτες μου. Και δεν αρέσκομαι να εκφράζομαι ή να παίζω παιχνίδια εξουσίας «εν ου παικτοίς»”.
Κίνητρα για την ύπαιθρο που “γερνά”
Από τις επισκέψεις σας στις πόλεις και τα χωριά της Μεσσηνίας τι διαπιστώνετε; Τι είναι αυτό που λείπει στους πολίτες, τι ζητούν ν’ αλλάξει, τι σας λένε;
“Οι πολίτες νιώθουν μίαν αγανάκτηση, εξαιτίας της έλλειψης «ζωής» στα χωριά μας, απότοκο βεβαίως της αστυφιλίας. Δικαιολογημένα παραπονούνται για την έλλειψη δομών πρόνοιας και κοινωνικών φορέων. Δυστυχώς, η ύπαιθρος «γερνά», ενώ αντίθετα τα μεγάλα κέντρα ασφυκτιούν από υπερπληθυσμιακή εσωτερική μετανάστευση. Είναι κρίσιμο και αναγκαίο να δοθούν κίνητρα παραμονής, αλλά και επιστροφής των κατοίκων και κυρίως των νέων στα πατρογονικά τους μέρη. Να δώσουμε στα νέα παιδιά τα μέσα, για να μας αντιδωρίσουν την ελπίδα, η οποία ακόμη ζητείται, για να θυμηθώ τον αείμνηστο Αντώνη Σαμαράκη. Γιατί αυτοί οι νέοι αποτελούν το ζωήρρυτο μέλλον του τόπου μας”.
Κακοποιήσεις γυναικών και κυρίως παιδιών
Τελευταία έχει φουντώσει ένα τοξικό φαινόμενο κακοποιήσεων γυναικών και κυρίως παιδιών. Πώς το εξηγείτε, πού οφείλεται;
“Δυστυχώς αυτά τα φαινόμενα δεν εξέλιπαν ποτέ και από την ελληνική κοινωνία. Την χριστιανική μας κοινωνία. Όμως πράγματι τον τελευταίο καιρό, όταν εμφανίζονται, δημοσιοποιούνται και αποτελούν πεδίο έντονου προβληματισμού. Ακούω εκείνους που αποδίδουν την έκρηξή τους στις αρνητικές συνέπειες των lockdown και του αισθήματος ανασφάλειας που δημιουργήθηκε στον, μέχρι πρότινος απειλούμενο από τον covid-19, άνθρωπο. Παρακολουθώ τις προσεγγίσεις περί δημιουργίας κάποιου ψυχολογικού collapsus στους ανθρώπους, κυρίως από μία ηλικία και εξής, με αποτέλεσμα ο «άλλος» να θεωρείται επικίνδυνος για τον εαυτό του. Ο συνδυασμός του εχθρικού συναισθήματος προς τον «άλλον» και η ύπαρξη ενός αισθήματος ανασφάλειας να δημιουργεί ένα τοξικό μίγμα που εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους και προσβάλλει περισσότερο την γυναίκα και τα παιδιά, επειδή στην κοινωνία μας θεωρούνται -πολύ κακώς- πιο ευάλωτα μέλη σε σχέση με τους άνδρες. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η αύξηση της βίας και της εγκληματικότητας κατά την περίοδο του lockdown χαρακτηρίστηκε από διεθνής οργανισμούς ως μια «σκιώδης πανδημία»!!!
Υπάρχει όμως και κάτι ακόμη, εξίσου σοβαρό, που δεν πρέπει να παραθεωρήσουμε. Η ελληνική κοινωνία ζει όλα αυτά τα χρόνια έναν έντονο θρησκευτικό αποχρωματισμό. Οι ευαγγελικές αξίες της απροσωπόληπτης αγάπης, της θυσίας, της ανιδιοτελούς προσφοράς, ευτελίζονται στην εκκοσμικευμένη κοινωνία μας, όπου επικρατεί η ιδιοτέλεια, η έλλειψη σεβασμού της ανθρώπινης ιδιοπροσωπείας, το μέτρημα της αξίας ενός εκάστου σε σχέση με την ανταποδοτική του ικανότητα.
Αυτή η σοβαρή μετανεωτερική συνθήκη αποκτηνώνει τον άνθρωπο, και πλήττει τον πυρήνα της κοινωνίας, την οικογένεια. Πολύ φοβάμαι ότι εάν δεν «θεραπευθεί» άμεσα, με την συνδρομή όλων μας, θεσμών, προσώπων, πνευματικών ταγών, τότε θα παρατηρούμε προσωπικότητες προβληματικές και επικίνδυνες για το μέλλον μιας κοινωνίας. Πρέπει σιγά-σιγά η οικογένεια να αποκτήσει πάλι την ηρεμία της και ο κοινωνικός περίγυρος την ισορροπία του. Άλλως η ευρύτερη κοινωνία θα μετατραπεί σε «ζούγκλα»”.
Η βοήθεια σε Τουρκία και Συρία
Απευθύνατε παράκληση σε όλο τον κόσμο του νομού, στα πλαίσια των δυνατοτήτων του ο καθένας, να βοηθήσει στην συγκέντρωση βοήθειας για τους σκληρά δοκιμαζόμενους σεισμοπαθείς κατοίκους της Τουρκίας και της Συρίας. Ανταποκρίθηκε ο κόσμος της Μεσσηνίας, εξέφρασε την αλληλεγγύη που περιμένατε;
“Νομίζω ότι η ανταπόκριση των Μεσσηνίων προς τους δοκιμαζόμενους φίλους και αδελφούς λαούς της Τουρκίας και της Συρίας είναι σημαντική και πιστεύω ότι θα συνεχιστεί, γιατί τα προβλήματα είναι πολλά και οι απαιτήσεις συνεχώς αυξάνονται. Εξάλλου οι κάτοικοί μας έχουν δοκιμαστεί σκληρά από παρόμοιες θεομηνίες και η ευαισθησία τους στηρίζεται και στην μνήμη των προσωπικών βιωμάτων τους. Όλα αυτά βεβαίως πρέπει να γίνονται με αγαπητική διάθεση προς τον συνάνθρωπο και να έχουν ως πρότυπο τον λόγο του Χριστού: «εφ’ όσον εποιήσατε ενὶ τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοὶ ἐποιήσατε»”.
Η χώρα μας βοηθάει με κάθε τρόπο τον σκληρά δοκιμαζόμενο λαό της Τουρκίας και αυτός το αναγνωρίζει. Πιστεύετε ότι αυτό το κλίμα μπορεί να αλλάξει τις σχέσεις των δύο χωρών, να περιορίσει την επιθετικότητα των γειτόνων και να φέρει τη σταθερότητα που προσδοκούμε;
“Στο Ευαγγέλιο υπάρχει μία προτροπή του Χριστού, η τήρηση της οποίας αποτελεί ένα από τα «κλειδιά» για την είσοδό μας στην αιώνια και διαρκώς παρούσα Βασιλεία του Θεού: «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών». Ακόμη και αν ο λαός της γείτονος χώρας συμπεριφερόταν εχθρικά προς εμάς, εμείς σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, καταλαβαίνετε ποια υπέρβαση θα έπρεπε να είχαμε κάνει. Η εικόνα του «Καλού Σαμαρείτη» της ευαγγελικής περικοπής είναι το πρότυπο της στάσης μας απέναντι και στους εχθρούς μας. Ο «Καλός Σαμαρείτης» έδειξε την συμπαράστασή του, την ανθρωπιά του και την φιλανθρωπία του σε έναν «αλλόφυλο», δηλαδή σε έναν Ιουδαίο, ο οποίος ήταν εχθρός του. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε οι λαοί δεν εχθρεύονται μεταξύ τους. Η άσκηση κακής πολιτικής από πονηρούς και ιδιοτελείς πολιτικούς είναι οι παράγοντες εκείνοι που κάνουν τους λαούς να φαίνονται ότι βρίσκονται σε μίαν αντιπαλότητα μεταξύ τους, ουσιαστικά όμως αναζητούν την αλληλεγγύη και την ειρηνική συνύπαρξη, γιατί μόνο τότε είναι δυνατόν να υπάρξει ουσιαστική ανάπτυξη και ευημερία. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ως Χριστιανοί πρωτεύει η αγάπη στη ζωή μας, η οποία δεν έχει όρια όπως και η ανθρωπιά δεν έχει σύνορα”.
Ο ρόλος των τοπικών ΜΜΕ
Ποια συμβουλή θα δίνατε στα τοπικά ΜΜΕ; Τι θα θέλατε να προβάλουν ιδιαιτέρως και τι να αποφεύγουν;
“Όλοι στην ενάσκηση του επαγγέλματος ή λειτουργήματος μας υπακούμε σε κάποια δεοντολογία. Αυτή λειτουργεί προστατευτικά και όταν αχρηστεύεται, απομειώνεται όχι το πρόσωπο αλλά ο χώρος. Δυστυχώς, αυτό το βλέπουμε συχνά-πυκνά και στα ΜΜΕ. Φρονώ, ότι πρέπει να προβάλλεται από τα Μ.Μ.Ε. πάντοτε η αλήθεια των γεγονότων και η καθαρή παραθετική των πραγμάτων, χωρίς ιδιοτελείς ερμηνευτικές λογικές και προεκτάσεις. Να υπηρετείται, δηλαδή, η κατά το δυνατόν καλύτερη αντικειμενικότητα των ειδήσεων και να μην αναμιγνύονται οι θεράποντες του Τύπου στα επικίνδυνα παιχνίδια της μικροπολιτικής, της ιδιοτέλειας και του λαϊκισμού. Ο κόσμος καταλαβαίνει και έχει ανάγκη τους καρπούς του ευθυνοφόρου έργου σας. Αγωνιστείτε παρά τις αντίξοες συνθήκες να μη τον απογοητεύετε”.
