Κι όμως, το Φεστιβάλ τελικά τα κατάφερε. Οι αίθουσες για τις παραστάσεις του, μάλιστα, γέμισαν - και η διοργάνωση πέτυχε περισσότερα απ' όσα τολμούσε να ελπίσει μες στη συγκεκριμένη περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
Οταν όμως λέει κανείς τις λέξεις "Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας", ένα όνομα του έρχεται αμέσως στο μυαλό: Βίκυ Μαραγκοπούλου. Η αεικίνητη ψυχή του Φεστιβάλ, που συνήθως εργάζεται, μοχθεί, ονειρεύεται, σχεδιάζει και αγωνιά σιωπηλά. Ετσι, ώστε η Καλαμάτα, εμείς, αλλά κι ο κόσμος όλος, να χαιρόμαστε κάθε καλοκαίρι μια άρτια και σύγχρονη διοργάνωση - η οποία αίρεται πάνω από το ύψος των περιστάσεων... αλλά και των διαθέσιμων πόρων.
Η μεγάλη κυρία του Χορού θίγει με τόλμη σήμερα στην "Ε" όλα τα φλέγοντα ζητήματα που αφορούν το Διεθνές Φεστιβάλ της Καλαμάτας. Μεταξύ άλλων κάνει τον φετινό απολογισμό σε οικονομικό και καλλιτεχνικό επίπεδο, μας μεταφέρει εντυπώσεις των ξένων καλλιτεχνών, ενώ μιλά για την προσέγγιση και το αγκάλιασμα όσο το δυνατόν ευρύτερου κοινού. Ακόμη, εκμυστηρεύεται τις δυσκολίες αλλά και τα μυστικά για το ξεπέρασμά τους, περιγράφει τους νέους ορίζοντες του Φεστιβάλ Χορού... και ακουμπά το μείζον θέμα "Μέγαρο" - με πίστη, ελπίδα, τεχνογνωσία και προτάσεις. “Το Μέγαρο Χορού δεν μπορεί παρά να είναι ένας πολιτιστικός πυρήνας, με δυνατότητες μεγάλης λάμψης και ακτινοβολίας - ο οποίος να εμπεριέχει όλες τις τέχνες” δηλώνει χαρακτηριστικά η κ. Μαραγκοπούλου και παράλληλα επισημαίνει με νόημα “Εξάλλου, θα πρέπει πάντα να έχουμε κατά νου ότι η σωστή διαχείριση του πολιτισμού, πέρα από την κοινωνική του προσφορά, είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι έχει ανταποδοτικότητα 1 προς 5. Δηλαδή, για κάθε μία οικονομική μονάδα που επενδύεις, λαμβάνεις ως επιστροφή πέντε...».
Συνέντευξη στην Πέπη Αλευρά
- Ποιο συναίσθημα κυριαρχεί μέσα σας αναφορικά με το 21ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, τώρα που πέρασε λίγος καιρός αφότου έπεσε η αυλαία;
«Αισθάνομαι μεγάλη χαρά, ανάμεικτη με συγκίνηση, που το Φεστιβάλ τελικά όχι μόνο ξεπέρασε τον κίνδυνο να ακυρωθεί -όπως τόσες άλλες εκδηλώσεις- αλλά ολοκληρώθηκε με επιτυχία. Στην πλέον κρίσιμη στιγμή και ενώ είχαν γίνει όλες οι προετοιμασίες κι ένα μεγάλο κομμάτι των εξόδων της διοργάνωσης, ο δήμαρχος Καλαμάτας κ. Π. Νίκας και ο αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού κ. Ν. Ξυδάκης ήταν αυτοί που αποφάσισαν τη διεξαγωγή του και εγγυήθηκαν για τα οικονομικά του. Με αυτή την έννοια κατέδειξαν έμπρακτα όχι μόνο το ειδικό βάρος του συγκεκριμένου Φεστιβάλ, αλλά και τη διάστασή του ως ενός διεθνούς πολιτιστικού - καλλιτεχνικού γεγονότος: τόσο για την ίδια την Καλαμάτα όσο και για τη χώρα συνολικά.
Εμείς, από την πλευρά μας, καταφέραμε και λειτουργήσαμε με μεγάλη πειθαρχία και ψυχραιμία κάτω από δυσκολίες και πιέσεις, οι οποίες ευτυχώς δεν μας αποσυντόνισαν, αλλά αντίθετα έβγαλαν από όλους τον καλύτερό μας εαυτό. Δεν υπήρξαν ακυρώσεις παραστάσεων, το κοινό ήταν κοντά μας και όλα κύλησαν ομαλά. Από καλλιτέχνες και κοινό εισπράξαμε μηνύματα χαράς κι ελπίδας που το Φεστιβάλ δεν αποτέλεσε ένα ακόμα θύμα της κρίσης, αλλά αντίθετα, υπήρξε μια ακόμη απόδειξη της μεγάλης ανάγκης όλων μας σε εποχές δύσκολες να έχουμε σταθερές και στηρίγματα».
- Η δική μας αίσθηση είναι ότι οργανωτικά όλα κύλησαν ομαλά. Εσείς αντιμετωπίσατε, παρατηρήσατε τυχόν προβλήματα στη διοργάνωση ή στην εξυπηρέτηση του κοινού και των καλλιτεχνών;
«Από την πρώτη στιγμή στο Φεστιβάλ Καλαμάτας, η ευγένεια προς όλους και η καλύτερη δυνατή οργάνωση στην υποδοχή και την εξυπηρέτηση του κοινού και των καλλιτεχνών, ήταν και είναι μία από τις προτεραιότητές μας. Κρατούμε τον όποιο πανικό και τα όποια προβλήματα μόνο για μας! Ακόμα και λάθη τα οποία αναπόφευκτα γίνονται, έχουμε πάντα τη διάθεση και η προσπάθεια όλων μας είναι να τα διορθώνουμε όσο το δυνατό πιο σύντομα.
Είμαι περήφανη άλλωστε για τους ανθρώπους που δουλεύουν στο Φεστιβάλ. Η εργατικότητά τους, η αγάπη τους και η αφοσίωσή τους με συγκινεί βαθύτατα, κι αυτό που επιδιώκουμε πάντα είναι και οι νέοι συνεργάτες της κάθε χρονιάς να εντάσσονται, κατά το δυνατόν πιο σύντομα, σε αυτό το πνεύμα και την ατμόσφαιρα της καλής συνεργασίας, αναφορικά και με την αντιμετώπιση των όποιων προβλημάτων - ώστε να ισχύει αυτό που έχει πει μία από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του χορού που επισκέπτεται συχνά το Φεστιβάλ μας: "Κάθε φορά που επισκέπτομαι το Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας είναι διάχυτη η ατμόσφαιρα ότι όλοι δίνουν το μάξιμουμ από τον εαυτό τους για να πάνε τα πράγματα καλά, και αυτό κάθε χρόνο δεν αλλάζει”».
- Σας μίλησαν μήπως οι συντελεστές των παραστάσεων για την εμπειρία της συμμετοχής τους στο Φεστιβάλ; Ή ακόμα για την Καλαμάτα, για το Μέγαρο, για το κοινό που τους παρακολούθησε;
«Κάθε χρονιά, από τους καλλιτέχνες κυρίως του εξωτερικού, ακούμε τα πιο επαινετικά λόγια που αφορούν την ποιότητα και την οργάνωση του Φεστιβάλ - τα οποία διατυπώνονται και σε γραπτές επιστολές. Μαγεύονται από τη Μεσσηνία και τη φιλόξενη διάθεση όλων μας. Μας έχουν διηγηθεί δε διάφορα περιστατικά, όπως εκείνο που Ιούλιο μήνα, το μήνα πολλών φεστιβάλ ανά την Ευρώπη και του δικού μας -άρα και της μεγάλης κινητικότητας των καλλιτεχνών από κάθε τομέα τέχνης-, συναντώνται καλλιτέχνες στα τράνζιτ των αεροδρομίων και κάποιοι λένε στους δικούς μας προσκεκλημένους: “Α, τυχερέ, εσύ πας Καλαμάτα!”.
Χρησιμοποιώ αυτό το πραγματικό και χαριτωμένο γεγονός, για να επισημάνω ότι θέλουμε το Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας να χαρακτηρίζεται από 2 κύρια στοιχεία: πρώτον, τον απόλυτο επαγγελματισμό, και παράλληλα ένα φιλικό κι όχι σοβαροφανές και απρόσιτο πρόσωπο. Με αυτή την έννοια -και με το γεγονός της ουσιαστικής έλλειψης προσωπικού σε διάφορους κομβικούς τομείς, όπως στον τομέα υποδοχής και φιλοξενίας, που υπάρχουν σε άλλα διεθνή φεστιβάλ- το Φεστιβάλ μας γίνεται "χειρωνακτικό": Τα κάνουμε όλοι όλα, κάτι που κατά βάση δεν είναι καλό... αλλά έχει και τα καλά του!
Ειδικά φέτος, η αντιμετώπισή του συνολικά από τους καλλιτέχνες, που έχει ιδιαίτερη σημασία όσον αφορά τους ξένους, ήταν πολύ συγκινητική. Προφανώς γνωρίζοντας τη γενικότερη κατάσταση της χώρας, κανείς μα κανείς, σε κανένα σημείο της διαπραγμάτευσής μας, δεν έθεσε θέμα αναβολής, ούτε έδειξε την οποιαδήποτε ανησυχία. Οταν συζήτησα δε μαζί τους, όλοι μου είπαν ότι δεν τους πέρασε από το μυαλό να ακυρώσουν επειδή η χώρα βρισκόταν σε κίνδυνο. Αντίθετα, η επιμονή μας να γίνει το Φεστιβάλ τούς έδωσε ακόμα μεγαλύτερο κίνητρο να συμμετέχουν. Και τελικά είπαν ότι το ίδιο το Φεστιβάλ, το Μέγαρο Χορού, η πόλη και η επαφή τους με το ελληνικό κοινό, τους δικαίωσε απολύτως για την επιλογή τους».
- Εν μέσω ύφεσης, το οικονομικό μέρος γίνεται δυστυχώς... συμπρωταγωνιστής της τέχνης: Οι αίθουσες λοιπόν γέμισαν. Οικονομικά πώς τα πήγε το Φεστιβάλ;
«Πράγματι, οι αίθουσες γέμισαν και στις 9 παραστάσεις. Και ένα μεγάλο "ποτάμι" ατόμων ακολούθησε επίσης το οδοιπορικό της παράστασης από το Λιμάνι ως το Πάρκο των Σιδηροδρόμων, αλλά και τις διάφορες προβολές σε σημεία της πόλης. Ακόμα, νέοι χορευτές, σπουδαστές και επαγγελματίες ταξίδεψαν κι έζησαν τις ημέρες του Φεστιβάλ στην Καλαμάτα, για να πάρουν μέρος στο Σεμινάριο και το Εργαστήριο.
Ομως, θα ήταν λάθος εκτίμηση να πούμε ότι η οικονομική κρίση άφησε αλώβητο το Φεστιβάλ. Φτάνει να εντοπίσουμε το πιο απλό: ότι η προπώληση των εισιτηρίων του άρχισε στις 2 Ιουλίου, με τις τράπεζες κλειστές, με την πρωτόγνωρη κατάσταση των capital controls σε πλήρη εξέλιξη και με τους ανθρώπους σε μεγάλη δυσκολία αποτίμησης της συνολικής εξέλιξης των πραγμάτων. Πολλοί από τους θεατές μας, εκτός Καλαμάτας, ακύρωσαν τις κρατήσεις τους σε ξενοδοχεία, ακύρωσαν εισιτήρια, ακύρωσαν γενικά την κάθοδό τους για το Φεστιβάλ ή την περιόρισαν.
Παράλληλα, ο χρόνος που συνέβησαν τα παραπάνω (μόνο 15 ημέρες πριν την έναρξη), η έκπληξη κι η πρωτόγνωρη και για εμάς κατάσταση όπως και η σχετικά σύντομη διάρκεια του Φεστιβάλ μας, δεν μας έδωσαν το χρονικό περιθώριο να προβούμε και σε κάποιες διορθωτικές κινήσεις που σκεφτήκαμε - και οι οποίες θα διευκόλυναν το κοινό που ήθελε και φέτος να παρακολουθήσει τις παραστάσεις μας.
Σημαντικό, όμως, είναι φέτος το γεγονός ότι υπήρξε μία συμπαράσταση από παλιούς και νέους χορηγούς μας, και -ακόμα πιο σημαντικό- από επιχειρηματίες της περιοχής, οι οποίοι έδωσαν ανάσα στο Φεστιβάλ μας».
- Οι επιχειρηματίες, πάντως, δεν θα μπορούσαν να έχουν έναν ενεργότερο ρόλο στη στήριξη αλλά και στη διεύρυνση του Φεστιβάλ - και γενικότερα του πολιτισμού στην περιοχή μας; Εχετε υπόψη σας κάποια σχετική πρωτοβουλία;
«Ο ρόλος του χορηγού, του μαικήνα στην Τέχνη, είναι γνωστός από πολύ παλιά. Οπως σε όλα, στη σκούρα εποχή μας, καλό είναι να βρούμε τις καινούργιες ισορροπίες ανάμεσα σε όλες τις δυνατότητες οικονομικής στήριξης θεσμών, εκδηλώσεων και καλλιτεχνών, με σύγχρονο, συστηματικό και διαφανή τρόπο.
Το Φεστιβάλ φέτος βοηθήθηκε χορηγικά τόσο από επιχειρηματίες -και μάλιστα, και της περιοχής μας όπως είπαμε- όσο και από απλούς ιδιώτες. Σε όλους τους οφείλουμε τις θερμές μας ευχαριστίες, μαζί με την επιθυμία μας να είναι κοντά μας και στο μέλλον· όπως και τη διαβεβαίωσή μας ότι η όποια επένδυση σε αυτόν τον τομέα, φέρνει καλά, ευρύτερα αποτελέσματα».
- Μετά τον άρτο, ας επιστρέψουμε στο θέαμα: Οι φετινές παραστάσεις του Φεστιβάλ είχαν κάτι κοινό; Υπήρχε κάτι που τις συνέδεε;
«Οπως πάντα, το κρυφό νήμα στη διαμόρφωση του προγράμματός μας ήταν, πέρα από την καλλιτεχνική αρτιότητα κάθε παραγωγής, ο σύγχρονος αλλά και πολύ αυθεντικός τρόπος με τον οποίο κάθε καλλιτέχνης αφηγείται μια συγκεκριμένη ιστορία: τον δικό του κόσμο. Επίσης, συνδετήριο νήμα ήταν και είναι η παρουσίαση τόσο ξένων όσο και ελληνικών χορογραφιών. Και το 21ο Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, λοιπόν, θεωρώ ότι με τις πολύ προσεγμένες επιλογές του πρόσθεσε γνώση και απόλαυση, όσον αφορά τον τεράστιο πλούτο του σύγχρονου χορού...».
- Πώς πιστεύετε ότι αντιμετώπισε ο κόσμος, από καλλιτεχνική άποψη, τις παραστάσεις του φετινού Φεστιβάλ; Κάποιες ήταν πολύ ιδιαίτερες...
«Πιστεύω πως, 20 χρόνια μετά, το κοινό του Φεστιβάλ μας είναι ένα πολύ καλό κοινό. Είναι ένα κοινό εκπαιδευμένο, με περιέργεια για την τέχνη και τις πολλές και διαφορετικές εκφάνσεις της. Είναι ένα κοινό όλων των ηλικιών, το οποίο δεν περιορίζεται να παρακολουθεί μόνο εκδηλώσεις χορού, αλλά έχει ευρύτερα ενδιαφέροντα. Αποτελείται από κατοίκους της πόλης -πολλοί από τους οποίους περιμένουν με ενδιαφέρον κάθε χρόνο το Φεστιβάλ- αλλά και θεατές από όλη την Ελλάδα, οι οποίοι επισκέφτηκαν αρχικά από περιέργεια το Φεστιβάλ και σιγά σιγά το γνώρισαν και το παρακολουθούν με ενδιαφέρον.
Σίγουρα, το Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, από το ξεκίνημά του ως φεστιβάλ σύγχρονης τέχνης, παρουσιάζει και κάποιες περισσότερο ή λιγότερο οικείες ή "ιδιαίτερες" όπως τις λέτε προτάσεις. Τις οποίες όμως υπάρχει κοινό που τις αποζητά από το συγκεκριμένο Φεστιβάλ... Πιθανά γιατί μέσα από αυτές αποκαλύπτεται το μέλλον και τα μονοπάτια εξέλιξης της σύγχρονης τέχνης κι ανοίγονται ορίζοντες σκέψης και προβληματισμού. Και με αυτό τον τρόπο, το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας ανοίγει παράθυρα στο διεθνές γίγνεσθαι στον σύγχρονο χορό. Δημιουργεί γέφυρες επικοινωνίας, συμβαδίζοντας με τον κόσμο του σήμερα.
Από την άλλη πλευρά, πάντα υπάρχει από εμάς και η φροντίδα να συμπεριλαμβάνονται κάθε χρόνο, είτε στο κυρίως πρόγραμμα είτε στις ανοικτές, δωρεάν παράλληλες εκδηλώσεις, και προτάσεις που να απευθύνονται σε ένα ευρύτερο κοινό - ώστε να υπάρχει πάντα η δυνατότητα επιλογής, και το Φεστιβάλ να απευθύνεται και να ανήκει, τελικά, σε όλους».
- Παρ' όλα αυτά, μετά από 21 χρόνια επιτυχημένης διοργάνωσης, υπάρχει ακόμη μεγάλη μερίδα κόσμου στην πόλη και την ευρύτερη περιοχή, που νιώθει μάλλον "ξένο" το Φεστιβάλ. Πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι η "υψηλή τέχνη" δεν τους αφορά. Οτι αποκλείεται να την καταλάβουν. Θα θέλατε να τους μεταπείσετε; Και ποια βήματα μπορούν να γίνουν οργανωμένα προς αυτή την κατεύθυνση;
«Πιστεύω ότι για τις συγκεκριμένες συνθήκες -και με δεδομένο ότι μιλάμε για μία θεματική, εξειδικευμένη διοργάνωση- το Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας έχει προσεγγίσει αναλογικά ένα μεγάλο μέρος των κατοίκων της Καλαμάτας, και το κοινό μας διευρύνεται συνεχώς, κυρίως ανάμεσα στους νέους.
Ο τρόπος προσέγγισης του ευρύτερου κοινού αποτελεί γενικά έναν μόνιμο προβληματισμό των θεσμών, των κοινωνιών, των πολιτιστικών φορέων, των καλλιτεχνών στους ζωντανούς και δραστήριους χώρους. Και χωρίς να παραγνωρίζω το γεγονός ότι δεν είναι δυνατό όλα τα καλλιτεχνικά έργα, από κάθε τομέα τέχνης, να αρέσουν σε όλους, το πώς προσεγγίζεις το "εν δυνάμει" κοινό σου είναι πάντα ένα μεγάλο ζητούμενο.
Οι συνθήκες ζωής, οι κοινωνίες, αλλάζουν - και μαζί τους αλλάζει η τέχνη, ο ρόλος και οι τρόποι λειτουργίας της. Σε αυτό το πλαίσιο, ζητήματα όπως η ενεργή συμμετοχή των πολιτών στη διαδικασία της τέχνης αποτελεί ένα μεγάλο πεδίο δημιουργίας. Οι νέοι άνθρωποι αναζητούν την τέχνη και "εκτός των τειχών". Ο δημόσιος χώρος αποκτά διαφορετική σημασία για την τέχνη, και η συμμετοχή κάθε μέλους της κοινότητας, έστω και ως θεατή, δημιουργεί καλλιτεχνικό γεγονός.
Ομως, αν θέλουμε να μιλήσουμε για την πραγματική εμπλοκή όλης της πόλης με την τέχνη του χορού, θα πρέπει πραγματικά να επανέλθουμε στις αρχικές προγραμματικές δεσμεύσεις πάνω στις οποίες στηρίχθηκε και η δημιουργία του Μεγάρου Χορού Καλαμάτας. Και επίσης, να επαναλάβω για μία ακόμα φορά το θέμα της έγκαιρης προετοιμασίας, αφού αυτή πρέπει να ξεκινά από τον προηγούμενο χρόνο διεξαγωγής του Φεστιβάλ.
Τελικά, με αισιοδοξία κρατώ ανεξίτηλη μέσα μου τη ρήση του Μάνου Χατζιδάκι: ότι δεν υπάρχουν σοβαρά και μη σοβαρά είδη τέχνης, αλλά καλή και κακή τέχνη. Και ευελπιστώ ότι το κοινό του Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, και με τις δικές μας προσεγμένες ενέργειες κι επιλογές, διαρκώς θα διευρύνεται - ώστε όλο και περισσότεροι άνθρωποι να γνωρίζουν τη χαρά και την πληρότητα που προσφέρει η καλή τέχνη, κάθε είδους».
- Το Μέγαρο Χορού είναι ένα κόσμημα, όχι μόνο για την Καλαμάτα και τη Μεσσηνία, αλλά για ολόκληρη τη Δυτική και Νότια Πελοπόννησο. Είναι όμως ένα πολύ ακριβό κόσμημα. Τι πιστεύετε ότι μπορεί να γίνει, ώστε το Μέγαρο να αξιοποιείται στο έπακρο και να συνεισφέρει στην οικονομία και τον πολιτισμό του τόπου;
«To Μέγαρο Χορού αποτελεί, πράγματι, ένα μεγάλο απόκτημα, ένα κόσμημα για την πολιτιστική ζωή της πόλης, της ευρύτερης περιοχής, της χώρας ολόκληρης. Δίνει απίστευτες δυνατότητες πολιτιστικής άνθισης· και ως εκ τούτου μπορεί να συμβάλει στη γενικότερη ανάπτυξη και ευημερία του τόπου, με πολλαπλούς τρόπους.
Μπορεί στη συνείδηση πολλών ανθρώπων να θεωρείται ως μία μη αναγκαία πολυτέλεια ή ακόμα και σπατάλη, σε καιρούς δύσκολους. Ισως και εύλογα, αφού ελάχιστα έχει χρησιμοποιηθεί μέχρι σήμερα... Και παράλληλα, δεν έχει γίνει ακόμα πλατύτερα κατανοητό ότι ο πολιτισμός και το καλλιτεχνικό έργο, εκτός από τον ζωτικό, ευεργετικό και εξισορροπητικό ρόλο που παίζουν σε μία κοινωνία (είτε σε εποχές ευμάρειας είτε ακόμα περισσότερο σε κρίση) έχουν τη δυνατότητα να αποτελέσουν ένα σημαντικό αναπτυξιακό εργαλείο για το παρόν και για το μέλλον. Αλλωστε, η Ιστορία έχει δείξει ότι η ζωή των θεάτρων έχει μεγάλη διάρκεια! Οχι μόνο τα αρχαία θέατρα, αλλά και τα θέατρα μεταγενέστερων εποχών αποτελούν ένα ζωντανό κομμάτι της πόλης - και όταν λειτουργούν σωστά, η ακτινοβολία τους ταξιδεύει μακριά.
Προσωπικά, είμαι αισιόδοξη για το Μέγαρο Χορού. Ισως γιατί έχω ζήσει την επιτυχία και την αντοχή στο χρόνο ενός πολύ πιο δύσκολου και περίπλοκου εγχειρήματος: αυτού του Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, ενός εξειδικευμένου φεστιβάλ σύγχρονης τέχνης, το οποίο γεννήθηκε στην περιφέρεια και εκ των πραγμάτων είχε πολύ λίγες πιθανότητες να επιτύχει - πόσω μάλλον να έχει και διεθνές κύρος... Ισως, γιατί μέσα από αυτό το Φεστιβάλ, τις διεθνείς του σχέσεις και την παρουσία, έχω μελετήσει από κοντά επιτυχημένους τρόπους χρήσης και λειτουργίας παρόμοιων χώρων, που στην ουσία και καθορίζουν τα πολλαπλά οφέλη τα οποία μπορεί και το Μέγαρο Χορού να προσφέρει στην πόλη και στον καθένα από τους κατοίκους της, αλλά και στη χώρα.
Αρα για μένα, το πρώτο και καθοριστικό βήμα για την επιτυχία του Μεγάρου βρίσκεται στη σωστή και την επισταμένη προετοιμασία, με όραμα και στόχους για τη λειτουργία του χώρου. Αυτό, βέβαια, προϋποθέτει γνώση, συστηματική δουλειά, σοφή διαχείριση και, πάλι, επιμένω, καθαρό όραμα.
Θα στενοχωριόμουν να δω το Μέγαρο Χορού να αποκλίνει από το λόγο της δημιουργίας του: Δημιουργήθηκε ως ένας χώρος που θα προσφέρει τη δυνατότητα συνέχισης της δουλειάς του Φεστιβάλ Χορού και του Διεθνούς Κέντρου Χορού καθ' όλη τη διάρκεια του έτους.
Σε περίπτωση απόκλισης λοιπόν, σε μια τέτοια αρνητική περίπτωση, θα ήταν σαν να εξατμίζεται ένα ισχυρό πολιτιστικό "brand name" που το έχει κατακτήσει με κόπο η Καλαμάτα.
Παράλληλα, το Μέγαρο Χορού δεν μπορεί παρά να είναι ένας πολιτιστικός πυρήνας, με δυνατότητες μεγάλης λάμψης και ακτινοβολίας - ο οποίος να εμπεριέχει όλες τις τέχνες.
Επιπλέον, προσφέρεται για συναφείς δραστηριότητες -συνέδρια, χώροι ψυχαγωγίας, πωλητήρια κ.ά.- που, πέρα από τη χρησιμότητά τους, μπορούν και πρέπει να έχουν ανταποδοτικό χαρακτήρα και έσοδα.
Δηλαδή, μπορούμε να ονειρευόμαστε ένα χώρο δημιουργικότητας και ψυχαγωγίας, χώρο ελπίδας και προοπτικής, οικείο και φιλόξενο, αφού το έργο του μπορεί και πρέπει να απευθύνεται σε κάθε άτομο και σε κάθε κοινωνική ομάδα ανεξαιρέτως.
Εξάλλου, θα πρέπει πάντα να έχουμε κατά νου ότι η σωστή διαχείριση του πολιτισμού, πέρα από την κοινωνική του προσφορά, είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι έχει ανταποδοτικότητα 1 προς 5. Δηλαδή, για κάθε μία οικονομική μονάδα που επενδύεις, λαμβάνεις ως επιστροφή πέντε...».
- Πώς αποτιμάτε την πρώτη συνεργασία του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού με το Φεστιβάλ Βιντεοτέχνης "Μηδέν" αλλά και με τη Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Καλαμάτας; Υπάρχει, πιστεύετε, η δυνατότητα συνεργασίας και με άλλους φορείς;
«Ηταν δύο ουσιαστικές συνεργασίες στο 21ο Φεστιβάλ, που μας έδωσαν μεγάλη χαρά, αφού προϋπήρχε και η αμοιβαία εκτίμηση για το έργο του καθενός μας ξεχωριστά. Επιπλέον, η τέχνη του κινηματογράφου, του βίντεο-αρτ και του σύγχρονου χορού έχουν μεγάλες συγγένειες θεματικά, και η σύμπραξή τους έχει προσφέρει πολλά και πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα.
Αναμφισβήτητα υπάρχει η δυνατότητα και η θέληση συνεργασίας και με άλλους φορείς στο μέλλον, όπως άλλωστε έχει γίνει και στο παρελθόν. Οι πολιτιστικοί φορείς είχαν πάντα έναν πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή της πόλης - και σήμερα υπάρχει μια πλούσια και ζωντανή δραστηριότητα με μεγάλη όρεξη, φαντασία, ενδιαφέρον και ουσία. Μέσα από αυτές τις συνεργασίες, πολύ αναγκαίες και σημαντικές στις μέρες μας, προκύπτει μια ενδιαφέρουσα ώσμωση, που γίνεται αιτία να έρθουν πιο κοντά -μέσω της τέχνης- διαφορετικοί κόσμοι».
- Και τώρα που το Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας "ενηλικιώθηκε" σύμφωνα και με τα παλαιά πρότυπα... ενώ είναι ήδη καταξιωμένο διεθνώς ως μια σημαντική και πρωτοπόρα διοργάνωση, ποιους άλλους ορίζοντες έχει να κατακτήσει;
«Το Φεστιβάλ της Καλαμάτας έχει αποκτήσει όντως κύρος και εκτίμηση, στην Ελλάδα και διεθνώς. Με την πάροδο των χρόνων, δεν θα έλεγα πλέον ότι είναι ένας πρωτοποριακός θεσμός, αλλά έχει εξελιχθεί, κυρίως, σε έναν σύγχρονο θεσμό με μεγάλη ποιότητα σε αυτά που επιλέγει να κάνει. Κι αυτό είναι κάτι σημαντικό, που εύχεται κανείς να μπορεί να συνεχίζει να γίνεται...
Σε καλλιτεχνικό επίπεδο είναι πολλά αυτά που επιπλέον μπορούν να γίνουν - τα οποία, όμως, προϋποθέτουν τη δυνατότητα μιας διευρυμένης, διαφορετικής λειτουργίας. Προϋποθέτουν, αρχικά, έγκαιρο συνολικό προγραμματισμό. Επίσης, έγκαιρη προετοιμασία. Στοιχειώδη στελέχωση. Θέματα, δηλαδή, που αποτελούν βασική προϋπόθεση ανάπτυξης και όχι απλής -έστω και καλής- διεκπεραίωσης. Ολα αυτά θα οδηγούσαν στην ακόμα μεγαλύτερη διεθνοποίηση του Φεστιβάλ. Στο άνοιγμά του και τη συμμετοχή του σε εθνικές και διεθνείς συνεργασίες, για τις οποίες πληροί όλες τις προϋποθέσεις αλλά και έχει κάνει τα σχετικά αιτήματα.
Θα μπορούσε, εν κατακλείδι, με τους καλύτερους όρους, να γίνει ένα εθνικό και διεθνές κέντρο παραγωγής πολιτισμού: μια λειτουργία η οποία είναι σχεδόν αυτονόητη όταν υπάρχει το Μέγαρο Χορού και η τεχνογνωσία του τρόπου προσέλκυσης κοινού και καλλιτεχνών, ακόμα και στις παρούσες δύσκολες συνθήκες».
