Δηλαδή, αν θέλουμε το πιστεύουμε, αν και η τίμια πλην πτωχή Βραζιλία, υποστηρίχτηκε (φανερά ή κρυφά δεν έχει μεγάλη σημασία) από τις υπερδυνάμεις, δηλαδή τις ΗΠΑ και την Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή. Οπως δημοσιεύτηκε (και δεν διαψεύστηκε) ένα δισεκατομμύριο ευρώ έβαλε η κυβέρνηση των ΗΠΑ προκειμένου να ολοκληρωθούν κάποια απαραίτητα έργα υποδομής αλλά και καθαρισμού του μολυσμένου κόλπου της πόλης.
Παρόμοια συνδρομή δεν προέκυψε πριν δώδεκα χρόνια στην Ελλάδα που διοργάνωσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες, προφανώς επειδή ο "θείος Σαμ" και η παρέα του έκριναν πως ήμασταν αυτάρκεις και… πλούσιοι (ας όψεται η επίδειξη πλούτου και τελειομανίας της νεόπλουτης προέδρου κυρίας Γιάννας Αγγελοπούλου, η οποία με σηκωμένο το φρύδι δεν θα ανεχόταν χειρονομίες υποστήριξης).
Αλλά, δεν είναι μόνο τα οικονομικά στοιχεία που απασχολούν τους αντικειμενικούς παρατηρητές αυτής της Ολυμπιάδας – έτσι κι αλλιώς το βαρύ τίμημα θα πληρωθεί όταν πέσει η αυλαία και οι καριόκας θα αντιληφθούν πως από φτωχοί έγιναν φτωχότεροι… Πλήθος λεπτομερειών απασχολούν τον παγκόσμιο αθλητισμό και όχι άδικα, αφού διακρίνουν υπερβολική συμπάθεια προς τους διοργανωτές και διάθεση "άφεσης αμαρτιών", προκειμένου να διεξαχθούν και να ολοκληρωθούν οι Αγώνες χωρίς παρενέργειες.
Για παράδειγμα, η επιτροπή ελέγχου για το ντόπινγκ κοντρόλ των αθλητών περιορίστηκε -ως τώρα- μόνο σε μία περίπτωση σε βάρος Ελληνίδας κολυμβήτριας, όταν -όπως σωστά έγραψε ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος στο Twitter «δεν γίνεται πρωταθλητισμός χωρίς χημεία». Προφανώς, οι ΗΠΑ που σαφέστατα ελέγχουν τις επιτροπές ελέγχου έχουν ηρεμήσει καταστρέφοντας εκείνον τον άπιαστο στις ταχύτητες Καναδό αθλητή και μετά βάζοντας στο περιθώριο τον Κώστα Κεντέρη. Τον Τζαμαϊκανό Γιουσίν Μπολτ προφανώς δεν μπορούν να τον "καθαρίσουν" γιατί μάλλον είναι "καθαρός".
Το θέμα του ντόπινγκ υπήρξε, υπάρχει και θα παραμείνει ως το σοβαρότερο πρόβλημα της αξιοπιστίας των Ολυμπιακών Αγώνων και μην πιστεύετε πως επειδή αποκλείστηκαν τα μέλη της Ολυμπιακής ομάδας της Ρωσίας το πράγμα καθάρισε. Αστεία πράγματα! Απλά, οι Αμερικανοί (που σαρώνουν τα μετάλλια) δεν ήθελαν τους "χαχόλους" μέσα στα πόδια τους!
Θυμάμαι παλιό καλό συνάδελφο που είχε άποψη, όταν έβαλε -υποτίθεται- τέλος στην ατέρμονα συζήτηση λέγοντας: «Ντοπαρισμένοι είναι όσοι πιάνονται». Πιο κυνική (αλλά και ουσιαστική) άποψη από αυτήν δεν έχει υπάρξει ως τις μέρες μας.
Και για να μην ξεχνάμε το κοντράστ πλούσιοι και φτωχοί, θυμίζω ότι η αποστολή των αθλητών των ΗΠΑ μένουν σε αμερικανικά κρουαζιερόπλοια αγκυροβολημένα στις προβλήτες του Φλαμέγκο ή του Μποταφόγκο, ενώ οι επίσημοι και οι "αθάνατοι" (δηλαδή το πλήθος των τζαμπατζήδων και χαραμοφάηδων του… Ολυμπιακού Πνεύματος!), λικνίζονται στις κουκέτες τεράστιου υπερπολυτελούς νορβηγικού κρουαζιερόπλοιου που προσφέρει ανέσεις σε βαθμό χλιδής.
Αυτό έλειπε, να κοιμούνται πλάι στις φαβέλες, όπου όλο και σεργιανούν επικίνδυνα κουνούπια Ζίκα!
