Η είδηση από τον τοπικό Τύπο πέρασε μάλλον στα ψιλά: «Ο πληθυσμός της Μεσσηνίας έχει μειωθεί κατά 6.343 κατοίκους από την Πρωτοχρονιά του 2002 έως την Πρωτοχρονιά του 2016, και πλέον στο νομό μένουν μόνο 159.883 άνθρωποι… Αξίζει να σημειωθεί ότι το 2015 στη Μεσσηνία γεννήθηκαν 1.197 παιδιά, ενώ πέθαναν 1.976 άνθρωποι». Δυστυχώς, το θέμα δεν αφορά μόνο τη Μεσσηνία. Η Ελλάδα, εδώ και δεκαετίες, γηράσκει δυστυχώς… μη διδασκομένη, με την τάση να επιδεινώνεται τα τελευταία χρόνια της κρίσης με τη φυγή πολλών νέων ανθρώπων στο εξωτερικό. Η ανησυχητική αυτή εξέλιξη, που ενεργοποίησε μόλις προ ημερών ακόμα και την εν υπνώσει τελούσα αρμόδια επιτροπή της Βουλής, συνιστά, χωρίς υπερβολή, μια ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της κοινωνίας, του ασφαλιστικού συστήματος και, τελικά, της επιβίωσης της πατρίδας μας. Μια Εθνική Δημογραφική Πολιτική προβάλλει πλέον όχι μόνο ως στρατηγική επιλογή, αλλά και ως επιτακτική ανάγκη για την Ελλάδα.

Πολιτική με «ρήτρα δημογραφικότητας»

Ο σχεδιασμός και η εφαρμογή δημογραφικής πολιτικής, κατ’ εκπλήρωση της ρητής υποχρέωσης του κράτους, πρέπει να συνδυαστεί αρμονικά με μέτρα προστασίας της οικογένειας (και ιδίως των πολύτεκνων οικογενειών), καθώς και του γάμου, της μητρότητας και της παιδικής ηλικίας. Δεν πρόκειται για ιδεοληψία, αλλά για έμπρακτο σεβασμό προς τα οριζόμενα στο Ελληνικό Σύνταγμα (άρθρο 21).

Ετσι, η δημογραφική διάσταση πρέπει εφεξής να διατρέχει και να διαμορφώνει ως οριζόντια δράση όλες τις πολιτικές του κράτους - φορολογική, κοινωνική, εκπαιδευτική, αναπτυξιακή- και να περιλαμβάνει τα ακόλουθα, συγκεκριμένα μέτρα:

• Αύξηση του επιδόματος τέκνων σε τουλάχιστον 200 ευρώ μηνιαίως, αφορολόγητου και ανά τέκνο, για τις χαμηλού ετησίου εισοδήματος οικογένειες (έως € 6.000) και αποκλιμάκωσή του έως 50 ευρώ μηνιαίως ανά τέκνο για τις οικογένειες με υψηλό εισόδημα. Παράλληλα, σύνδεση της χορήγησης του επιδόματος με περιουσιακά κριτήρια, καθώς και με επιτυχή φοίτηση των τέκνων στην ελληνική δημόσια εκπαίδευση, ώστε να αποφεύγονται γνωστές καταχρήσεις από κοινωνικές ομάδες.

• Απαλλαγή από τον ΕΝΦΙΑ της πρώτης κατοικίας των οικογενειών με παιδιά έως 18 ετών ή σπουδάζοντα σε ελληνικά ΑΕΙ, με εκκίνηση τα 200.000 ευρώ αντικειμενικής αξίας και κλιμάκωση της απαλλαγής για οικογένειες με περισσότερα τέκνα.

• Ιδρυση Εθνικού Ταμείου Στήριξης Οικογένειας με θεσμοθετημένα έσοδα από δημόσιες και ιδιωτικές πηγές (αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας, εκμετάλλευση υδρογονανθράκων, φορολογικά έσοδα, δωρεές) και σκοπό τη χρηματοδότηση παροχών προς την ελληνική οικογένεια - όπως επιδόματα και δαπάνες τοκετού, υποτροφίες επίδοσης σπουδών, λειτουργία νέων παιδικών σταθμών, επιδοτήσεις δράσεων επιχειρηματικότητας και επαγγελματικής κατάρτισης.

• Εφαρμογή ολοκληρωμένων προγραμμάτων οικογενειακού προγραμματισμού, αγωγής υγείας, οδικής ασφάλειας, και ελέγχου των παράνομων αμβλώσεων, με ανάθεση σχετικών αρμοδιοτήτων στους δήμους και αξιοποίηση ευρωπαϊκών κονδυλίων και χορηγιών για το σκοπό αυτό.

• Ιδρυση ανεξάρτητης αρχής για το δημογραφικό, με αρμοδιότητα την παρακολούθηση και το συντονισμό της εθνικής πολιτικής στο συγκεκριμένο θέμα και με τη συμμετοχή σε αυτή όλων των εμπλεκομένων φορέων.

Επιστροφή στις αξίες

Για να εγγυηθούμε την οριστική έξοδο της πατρίδας μας από την κρίση, πρέπει -επιτέλους- να επενδύσουμε σε μια Ελλάδα με αξίες και αξία. Και στην Ελλάδα αυτή, ο θεσμός της οικογένειας δεν μπορεί παρά να αποτελέσει τον πυρήνα της κοινωνικής και οικονομικής αναγέννησης. Μόνο με τη διαρκή στήριξη των νέων ανθρώπων θα μετατρέψουμε το επιθυμητό σε αυτονόητο: ότι η Ελλάδα θα ζήσει και θα μεγαλουργήσει.

* Ο Νίκος Θεοδώρου είναι Δικηγόρος και Διδάκτωρ Δημοσίου και Ευρωπαϊκού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ludwig-Maximilians του Μονάχου.