Παρόλα αυτά οι αθλητικές εγκαταστάσεις παίρνουν αξία από τον αριθμό των νέων που αθλούνται σε αυτές.
Ακαδημία Ποδοσφαίρου Καλαμάτας «Νους υγιής εν σώματι υγιεί»
Ενα πολύ βασικό στοιχείο σήμερα, που η κοινωνία που ζούμε κρύβει πολλά αρνητικά στοιχεία, η μεγαλύτερη ομάδα της πόλης μας δημιουργεί ένα έργο που ωφελεί τη νεολαία της Καλαμάτας πολύπλευρα. Η Ακαδημία Ποδοσφαίρου της Καλαμάτας όχι μόνο δημιουργεί νέα ταλέντα νέων που αγαπούν τον τόπο τους και δεν θα λειτουργούν όπως οι «μισθοφόροι», αλλά και στρέφει ένα μεγάλο μέρος της νεολαίας στον αθλητισμό.
Ολα τα ομαδικά αθλήματα είναι πολύ βασικά στη διαμόρφωση του χαρακτήρα των νέων αφού οι παλιές αλάνες έχουν πλέον εκλείψει. Εδώ θέλω να σταθώ στο άθλημα του ποδοσφαίρου γιατί όταν κάτι το βιώνουμε δεν το συνειδητοποιούμε και δεν το συζητάμε.
Ομαδικότητα, αλληλοβοήθεια, αλληλεγγύη, αγωνιστικότητα
«Το ωραιότερο γκολ μου ήταν μία πάσα», θα ομολογήσει ο Ερίκ Καντονά άτακτο παιδί του ποδοσφαίρου, στην ταινία του Κεν Λόουτς, αποδομώντας το ατομικιστικό κέρδος με κάθε τρόπο, για να γίνει αυτή η φράση βιβλίο για τον αρχαϊκό σοσιαλισμό και την αλληλοβοήθεια. Επιτρέπει επίσης την κατά κάποιο τρόπο πραγμάτωση των λαϊκών αξιών, με το απλό του τέλος, την πρακτική του ευκολία, τη συναδελφική του άποψη. Πρόκειται για συλλογικό παιχνίδι, πράγμα που επιβάλλει ομαδικό πνεύμα και συνεπώς μια μορφή αλληλεγγύης, τα οποία επιτρέπουν στον ψυχισμό των θεατών να δραπετεύει από αυτόν τον καθημερινό νόμο της ζούγκλας που ζει καθημερινά και δεν μπορεί να αντισταθεί.
Ακόμη ο αγωνιστικός χαρακτήρας του παιχνιδιού, με τις έννοιες του «καλώς αγωνίζεσθαι», του σεβασμού των κανονισμών, δημιουργεί ένα είδος ισότητας των ευκαιριών. Ο ποδοσφαιριστής δείχνει την αξία του, υποφέρει και η προσπάθειά του είναι φανερή και φυσική. Δημιουργεί μύθο και διαπερνά τις τάξεις. Ο Πλατινί π.χ. ήταν γιος φτωχής οικογένειας και ο Πελέ έβγαινε από τα γκέτο των μαύρων. Πρόκειται για ήρωες που βγαίνουν από τον λαό, οι οποίοι δεν είναι μακρινοί, όπως οι αστέρες του κινηματογράφου και των οποίων η δόξα και ο πλούτος δεν αμφισβητούνται από κανέναν.
Το αρχέτυπο του ποδοσφαίρου
Ιστορικώς οι γνώμες διίστανται σχετικά με την προέλευση του ποδοσφαίρου, με άλλους να βλέπουν την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου σαν αφετηρία, άλλους την Ρωμαϊκή περίοδο, άλλους τα κομμένα κεφάλια των αντιπάλων που κλωτσούσαν οι Βίκινγκς κ.λπ. Από όλους υμνήθηκε το συλλογικό πνεύμα και το πρωτογενές ηθικό πλεονέκτημα της στρογγυλής θεάς, ακόμα και από την Αριστερά και εδώ θέλω να αναφέρω τον Ιταλό αριστερό φιλόσοφο Αντόνιο Γκράμσι, ο οποίος θεωρούσε το ποδόσφαιρο «το βασίλειο της ανθρώπινης τιμιότητας».
Το φαινόμενο των δύο ομάδων που αντιπαρατίθενται, η κάθε μία με τους δικούς της φανατικούς οπαδούς, ήταν πολύ γνωστό στην αρχαία Ρώμη. Κάθε συνοικία της Ρώμης που συμμετείχε στα «παιχνίδια του σταδίου» παρείχε τουλάχιστον ένα άρμα και τους αρματηλάτες. Οι ομάδες αυτές ήταν οργανωμένες επαγγελματικά και δημιουργούσαν τέτοιο ενθουσιασμό, από τους δούλους μέχρι τους αξιωματούχους και τον αυτοκράτορα, που έπαιρναν το μέρος μιας ομάδας. Το μεγάλο στάδιο, ο ιππόδρομος, σύμφωνα με τον Πλίνιο είχε 225.000 καθίσματα και 100.000 όρθιους και γύρω του γίνονταν κάθε είδους δραστηριότητες, όπως τα στοιχήματα που έδιναν και έπαιρναν. Η υστερία εντυπωσιάζει και κάνει ακόμα και τον Σενέκα να γράφει: «Ακούγονται οι κραυγές του ιπποδρόμου. Συμπεραίνω ότι νίκησε το πράσινο κουρέλι. Αν έχανε θα βλέπαμε την πόλη σε πένθος, όπως την ημέρα που χάσαμε τη μάχη στις Κάννες» (η μεγαλύτερη ήττα της Ρώμης από τον Αννίβα). Ακόμη και οι αυτοκράτορες, όπως ο Νέρωνας ή ο Καλιγούλας, παθιάζονταν και ο ενθουσιασμός ήταν τέτοιος που οι αρματηλάτες πληρώνονταν μυθώδη ποσά. Ο Διοκλής τελείωσε τη σταδιοδρομία του έχοντας πάνω από 35 εκατ. σεστέρσες όταν με μία ζούσε μία οικογένεια μία εβδομάδα! Ο ιππόδρομος επέτρεπε την εκδήλωση των λαϊκών αισθημάτων προς την εξουσία και φυσικά την αντίθεσή τους και τις δυσαρέσκειες, ως την αιματηρή εξέγερση. Μία από αυτές ήταν η «Στάση του Νίκα», στην οποία ο Βελισσάριος σκότωσε 30.000 ανθρώπους μέσα στον ιππόδρομο.
Ο εκσυγχρονισμός παλαιών λαϊκών αξιών
Δεν πρόκειται για επιφανειακή μόδα, εφήμερη και περιορισμένη σε έναν στενό κύκλο ειδικών. Πρόκειται για ένα άθλημα βαθιά λαϊκό, που παρασύρει τις μάζες, που εντυπώνεται στην καθημερινή ζωή των πληθυσμών. Αυτό είναι η αναμφισβήτητη απόδειξη ότι το ποδόσφαιρο επιτρέπει τον εκσυγχρονισμό ενός παλαιού υποστρώματος λαϊκών αξιών, τις οποίες βρίσκουμε παντού, πέρα από λεπτομερειακές εξειδικεύσεις.
Αυτό που γίνεται αμέσως φανερό με την ομάδα της πόλης μας είναι αν κάποιος κοιτάξει τις εκδηλώσεις των Καλαματιανών θεατών που λίγο ή πολύ συμμετέχουν και η εορταστική, θερμή και συντροφική όψη του φαινομένου που με ενθουσιασμό οι σχολιαστές περιγράφουν ως τη «μεγάλη γιορτή του ποδοσφαίρου». Ακόμη και τα χρώματα συμβολίζουν το ιστορικό υπόστρωμα της περιοχής, όπου το λευκό συμβολίζει την ελευθερία, την αγνότητα ή την ανεξαρτησία και το μαύρο τον θάνατο και τη δικαιοσύνη. Από τους Μεσσηνιακούς Πολέμους μέχρι την εθνική μας Επανάσταση του ‘21 οι πολίτες αυτής της πατρίδας αγωνίστηκαν για ελευθερία ή θάνατο.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία,
Γιώργος Δημητρούλιας
Δημοτικός σύμβουλος με την “Ελληνική Δράση”
