Ο πόλεμος είναι πάντα πόλεμος, δηλ. χρήση βίας καταδικαστέας – καταδικαστέος και μάλιστα στη σημερινή εποχή της αναζήτησης άλλων ήπιων μέσων στις ανθρώπινες σχέσεις. Την εποχή της αντικατάστασης της βίας από την ηπιότητα των ενστίκτων.
Δεν μπορώ να καταλάβω, και φαντάζομαι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών της Καλαμάτας δεν μπορούν να καταλάβουν, τι μπορεί να προσφέρει στην πόλη μας αυτό το βάρβαρο και αποτρόπαιο «έθιμο» του πολέμου!
Εναντίον τίνος γίνεται ο «σαϊτοπόλεμος»; Ποιος μπορεί να δώσει την ερμηνεία και αιτιολογία αυτού του «εθίμου» στη σημερινή εποχή, στον 21ο αιώνα;
Και πώς υπό τη αιγίδα του δήμου της πόλης δίνεται η δυνατότητα σε κάποιους πολεμοχαρείς να «ανάψουν» τα καταδικαστέα ένστικτα του πολέμου;
Ζούμε στην εποχή της βαρβαρότητας; Δεν υπάρχουν άλλες «ευγενέστερες» πρωτοβουλίες; Π.χ στην πρωτεύουσα της Καταλωνίας, στη Βαρκελώνη, στην πασίγνωστη Λας Ράμπλας, οι κάτοικοι και οι επισκέπτες στη διάρκεια αυτών των ημερών αλληλομοιράζονται μεταξύ τους λουλούδια και βιβλία.
Γιατί αφέθηκαν να ατονήσουν και να αυτοκαταργηθούν άδοξα τα ανθεστήρια; Ενας ευγενικός και απόλυτα αποδεκτός από τους πολίτες αυτής της πόλης, θεσμός χρόνων; Προτείνω, και πιστεύω ότι πάρα πολλοί συνδημότες μας συμφωνούν, να ανασυσταθουν σε μια νέα σύγχρονη εκδοχή τους που θα δίνουν χαρά στους κατοίκους της πόλης μας και δυνατότητες για αλληλογνωριμία και επίσης στους χιλιάδες επισκέπτες μας που επιλέγουν την πόλη μας είτε ως εκδρομείς είτε για ολιγοήμερες διακοπές των εορτών να νιώσουν τη μοναδική μεσσηνιακή άνοιξη.
Κάτι παρόμοιο μπορεί να αντικαταστήσει αυτό το βάρβαρο «έθιμο» του σαϊτοπόλεμου. Αλίμονο αν ο σαϊτοπόλεμος -ένα βάρβαρο «έθιμο»- είναι εγγεγραμμένος στο DNA των πολιτών της Καλαμάτας!
Πώς «δένει» η πόλη του χορού -μια ευγενική ανάταση της ψυχής- με τον σαϊτο-πόλεμο των βάρβαρων «εθίμων»;
Εύχομαι, ο κοσμαγάπητος και ευγενικός θιασώτης της μη βίας, ο πράος αδικοχαμένος -διότι τον γνωρίζω προσωπικά- Κώστας Θεοδωρακάκης, και θέλω να πιστεύω πως και όσοι τον γνώριζαν εύχονται, να είναι το τελευταίο θύμα αυτού του δήθεν «εθίμου».
Στέφανος Λεων. Κουνιάδος
Ακόλουθος της οικολογικής λογικής της μη βίας και των πανανθρώπινων ιδανικών του 21ου αιώνα για την αποτίναξη της βαρβαρότητας και τον εξανθρωπισμό της ανθρωπότητας
