Τι μου θύμισε ο άνθρωπος. Ηταν ακριβώς τέτοιες μέρες, Αύγουστος 1988, όταν επιχειρήθηκε η ηθική μου εξόντωση, με τις λασπολογίες του Τόμπρα διοχετευμένες μέσω της «Αυριανής». Και μπορεί τελικώς ο Τόμπρας να υποχρεώθηκε ενώπιον του δικαστηρίου να ανακαλέσει, μπορεί να καταδικάστηκε τελεσιδίκως ο -μακαρίτης πια και αυτός- Γιώργος Κουρής της «Αυριανής», αλλά ενώ η λάσπη απλώθηκε σε οκτάστηλα, η συγγνώμη και οι καταδίκες δεν είχαν την ίδια προβολή. Ετσι έμειναν πολλοί άνθρωποι με την «αλήθεια» των ρυπαρών οκτάστηλων, ακόμη και για δεκαετίες. Αν δυσκολεύεστε να το πιστέψετε, διαβάστε την παρακάτω επιστολή που μου έστειλε προχθές ο κ. Ευάγγελος Μπουκόρος, γιατρός του «Ευαγγελισμού»:
«Αγαπητέ Γιώργη Μασσαβέτα,
Ισως σε κουράσω λίγο, αλλά ένιωσα την ανάγκη να σου γράψω “απολογούμενος”.
Πάνε πάνω από 30 χρόνια, όταν νεαρός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Πατρών περίμενα το μεσημέρι για να αγοράσω την “Ελευθεροτυπία” και να την ανοίξω πρώτα στη σελίδα που υπήρχε το μονόστηλο “καλημέρα κύριε Πρόεδρε”. Ωσπου ξαφνικά ήρθαν οι αποκαλύψεις Τόμπρα που συνέπεσαν (περίπου) χρονικά με το “ξεμπρόστιασμα” Βότση από την «17 Νοέμβρη» μετά την ανοικτή πρόσκλησή του για παύση του ένοπλου αγώνα (“άκου με ένοπλε σύντροφε”). Ενιωσα τόσο εξαπατημένος που σταμάτησα την εφημερίδα και ούτε που ήθελα να ακούω τα ονόματά σας. Τα ενδιαφέροντά μου άλλαξαν (στρατός, επαγγελματική καριέρα, οικογένεια) και δεν έμαθα ποτέ τίποτα για σένα, νόμισα ότι εξαφανίστηκες από την ντροπή σου από τον δημόσιο βίο.
Πριν λίγες μέρες όμως σε “συνάντησα” κατά τύχη διαβάζοντας ένα άρθρο σου. Α, είπα, εδώ είναι αυτός, εξακολουθεί να αρθρογραφεί. Ενημερώθηκα για όλη τη λάσπη που δέχθηκες, αγαπητέ Γιώργη, για όλες τις δήθεν “αποκαλύψεις” άθλιων ανθρώπων και άθλιου-κίτρινου Τύπου. Ξανάγινα οπαδός σου, διάβασα δεκάδες από τα τελευταία άρθρα σου και με μεγάλη μου χαρά διαπίστωσα ότι δεν έχασες τίποτα από την ντομπροσύνη σου, το θάρρος σου, την ηθική σου και την εύστοχη και ελεύθερη σκέψη σου. Μπράβο!!! Συνέχισε μέχρι τα βαθιά σου γεράματα. Είναι χρήσιμος ο κοφτερός σου λόγος και αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση».
Αφήστε στην άκρη τους επαίνους και κρατήστε την ουσία ενός πικρού γεγονότος: Ο άνθρωπος επί 32 ολόκληρα χρόνια ζούσε με την εντύπωση ότι τα δολοφονικά οκτάστηλα δεν είχαν διαψευστεί. Και ασφαλώς δεν είναι ο μόνος. Η λάσπη κολλά και μένει.
Γ. Π. Μασσαβέτας
