Κυριακή, 20 Ιουνίου 2021 21:23

Σκέψεις για την πανδημία

Γράφτηκε από την
Σκέψεις για την πανδημία

 

Της Βασιλικής Νικ. Βαρελά, πολιτεύτριας ΚΙΝΑΛ

Αγαπητοί φίλοι-ες

Είναι γεγονός, η πανδημία που ακολούθησε την κρίση της οικονομίας, μας

ταλαιπώρησε όλους. Πολλά πράγματα χάθηκαν, αρκετά δυστυχώς ανεπιστρεπτί

και πολλά άσχημα έκαναν την εμφάνισή τους στη ζωή μας. Δεν θα αναφερθώ σε αυτά, τα γνωρίζετε όλοι και ο καθένας από εσάς έχει βιώσει αυτή την ασχήμια.

Οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι, η μεσαία τάξη εξαφανίστηκε, οι δε φτωχοί, εξαθλιώθηκαν. Αλήθεια, που οφείλεται αυτό; Εχετε σκεφτεί πως γίνεται στην περίοδο που κυριαρχεί ο καπιταλισμός -που σημαίνει χρήμα- οι άνθρωποι να πλήττονται από την εξαφάνιση του αυτού του αγαθού;

Είναι γνωστό και μας προκαλεί έκπληξη το γεγονός, ότι σε χώρες με ισχυρή οικονομική ανάπτυξη, ο κόσμος δεν έχει τα απαραίτητα για μια στοιχειώδη διαβίωση. (Ινδία. 5η σε ανάπτυξη ισχυρότερη χώρα στον κόσμο. Εχει πλησιάσει την Γερμανία κ.ά.). Το ίδιο κατά λιγότερο, έχει παρατηρηθεί και σε χώρες οικονομικά και στρατιωτικά δυνατές, που διαδραματίζουν κυρίαρχο ρόλο επηρεάζοντας την ποιότητα της ζωής μας σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Ενα κοινό χαρακτηριστικό των χωρών αυτών, είναι η αυθαιρεσία της εξουσίας.

Κυβερνήσεις που ασκούν μονοπωλιακή διακυβέρνηση, όσο αφορά την πολιτική τους, την οποία νέμονται παραπάνω από ένα κόμμα. Διαφορετικά  κόμματα με ίδια πολιτική σε μια χώρα, είναι το μοντέλο που λανσάρεται τελευταία, εγκλωβίζοντας τον κόσμο με παραπληροφόρηση από διάφορα μέσα που χρησιμοποιούν.

Είναι ολοφάνερο, ότι η δημοκρατία στην πολιτική της έκφραση βάλλεται πανταχόθεν από ιδιοτελή συμφέροντα παγκοσμίου κλίμακος. Δεν είμαστε αφελείς για να πιστέψουμε ότι το αυγό του φιδιού γεννήθηκε στην πανδημία και όχι στη συσσώρευση του πλούτου σε λίγα χέρια. Μάλλον το δεύτερο συνέβη, γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι η δεύτερη προηγήθηκε της πρώτης.

Θα έλεγα ότι είναι θέμα αυτοεκτίμησης αλλά και υποχρέωσης προς τα παιδιά  μας να αντισταθούμε σε αυτό το μοντέλο άσκησης πολιτικής που μας γυρίζει πίσω αρκετά χρόνια.

Λες και δεν θυσιάστηκαν άνθρωποι για μια καλύτερη ζωή.

Λες και δεν κερδήθηκαν αγώνες για την αξιοπρέπεια, την εργασία, τον ελεύθερο χρόνο... την δημιουργία.

Κλείνοντας, θα έλεγα ότι ανάχωμα σε αυτές τις πολιτικές, είναι η συνειδητοποίησή μας ως μέλη της κοινωνίας, προς την κατεύθυνση της άσκησης μιας πολιτικής με κέντρο τον άνθρωπο και τις σύγχρονες ανάγκες του. Καιρός είναι να αποκτήσουμε μια νέα και αισιόδοξη οπτική θεώρηση των πραγμάτων.

Θα τα καταφέρουμε.


NEWSLETTER