“Τα δάση και τα σπίτια ξαναγίνονται” είπατε κ. Πρόεδρε στο μήνυμά σας. Και εν πολλοίς είχατε δίκιο.
Αλλά με μια προϋπόθεση. Ότι την επέλαση της φωτιάς δεν θα την διαδεχθεί η επέλαση των κερδοσκόπων και των αυθαίρετων οικιστών. Ότι πράγματι θα αφεθεί, όπου δεν είναι εφικτό και να βοηθηθεί με τεχνητές αναδασώσεις, η φύση να επουλώσει τις πληγές της. Με τον δικό της ρυθμό, που ασφαλώς είναι αργός, ασύμβατος προς την ανθρώπινη ανυπομονησία. Αλλά όταν τον σεβόμαστε, αποδίδει. Η φύση δούλεψε και ξανάδωσε ζωή σε καμένες προ πολλών ετών περιοχές. Από τον Ταΰγετο ως την Πάρνηθα. Δηλαδή σε περιοχές που δεν προσφέρονται προς οικοπεδοποίηση. Δεν είναι πρόσφορες σε όσους επιδίδονται ασυστόλως στην κυβεία της γης. Όπως δούλεψε για μια δεκαπενταετία και στην Κινέτα. Αλλά το έργο της ακυρώθηκε με τις νέες πυρκαγιές του 2018. Που προκλήθηκαν από ανθρώπινες δραστηριότητες. Διότι δεν υπήρξε αυστηρή πολιτική προστασίας της περιοχής.
Τώρα όλη η χώρα, από τα Γρεβενά ως την Μεσσηνία, από την Εύβοια ως την Φωκίδα, από το Λασίθι ως την Χαλκιδική, έχει παραδοθεί στην πύρινη λαίλαπα. Και ναι μεν δεν έχουμε, για την ώρα, ανθρώπινα θύματα. Ευτυχώς. Αλλά αυτό που θα απομείνει θα είναι η ζωή εν τέφρα. Στάχτες παντού. Και θα ακολουθήσουν, αναποφεύκτως, νέες καταστροφές από τις πλημμύρες. Ως φυσική συνέπεια της αποσάθρωσης των γαιών, όπου δεν θα υπάρχουν δένδρα να συγκρατούν τα εδάφη.
Η κριτική των πεπραγμένων θα είναι αναπόφευκτη. Ασφαλώς δεν έγιναν όλα τέλεια. Αργήσατε να αντιληφθείτε το εύρος του κινδύνου και ως εκ τούτου καθυστερήσατε να ζητήσετε διεθνή βοήθεια. Τόσο σε μέσα κατάσβεσης όσο και σε ανθρώπινο δυναμικό. Διότι το υπάρχον έχει “ρέψει στα πόδια του” να κυνηγά τις φωτιές. Η δε ευαισθησία των εταίρων μας άργησε επίσης να εκδηλωθεί. Κυρίως, όμως, θα κριθείτε για όσα θα πράξετε, ή θα παραλείψετε, όταν οι φωτιές θα πάψουν να είναι πρώτο θέμα στα κανάλια.
Μακάρι να γίνει πράξη η υπόσχεσή σας για αναδάσωση των καμένων. Αλλά αναδάσωση, όπου αυτό είναι εφικτό, με είδη λιγότερο εύφλεκτα από τα πεύκα. Όπως είναι π.χ. οι χαρουπιές, οι βελανιδιές, αλλά και η τεράστια ποικιλία φίκων δενδρώδους μορφής. Και να μην φυτρώσουν στα καμένα “όμορφες βίλες” που… όμορφα καίγονται και δεκάδες “κτήματα δεξιώσεων”, όπως έχει συμβεί στην Βαρυμπόμπη.
giorgismassavetas@gmail.com
