Συμπληρώνεται ένα έτος από τότε που η Ιατρός Χειρουργός Εφη Γεωργιοπούλου-Μπουγά ανεχώρησε για το Επέκεινα της φθαρτής αυτής ζωής.

Το χρόνο του βίου της η αείμνηστη γιατρός εκμεταλλεύθηκε στο έπακρο για να προσφέρει τις υπηρεσίες της στον πάσχοντα συνάνθρωπο, εκπληρώνοντας εσωτερική επιθυμία που είχε παιδιόθεν. Παρά το γεγονός ότι ήταν έγγαμη και με παιδιά, χωρίς να παραμελεί την οικογένεια, τους συγγενείς και τους φίλους, βρισκόταν στο πλευρό των ασθενών με ανιδιοτελή αγάπη, μέρα και νύχτα, αργίες και γιορτές, με το ίδιο μεράκι και ενδιαφέρον προς όλους αδιακρίτως.

Η αναγνώριση στο πρόσωπό της, όχι μόνο ως εξόχως ικανής ιατρού αλλά ως ολοκληρωμένης προσωπικότητας, υπήρξε πολύ μεγάλη. Δηλωτικό του γεγονότος ήταν η μαζική συμμετοχή στην εξόδιο ακολουθία, παρά τη συνεχή βροχή, των ανθρώπων που ευγνωμόνως απέθεταν ένα λουλούδι και το «ευχαριστώ» τους στην ευεργέτιδα ιατρό τους. Επρόκειτο για την κατακλείδα της εμπιστοσύνης που της είχαν, ως αποτέλεσμα της αγάπης της γι’ αυτούς. Μα και η αναφορά του ονόματός της, ένα χρόνο μετά την τελευτή της αφού η Εφη αντιμετώπισε μακρόχρονη ασθένεια με πίστη στο Θεό, υπομονή και σθένος, μόνο αγαθά συναισθήματα προκαλεί και τη διαπίστωση ότι «μας λείπει».

Η απουσία τέτοιων ανθρώπων τονίζει την αξία τους και κινητοποιεί τη μνήμη. Μνήμη δικαίου μετ’ εγκωμίων, για τη μαχητική ιατρό, που δικαίωσε την έλευσή της στον παρόντα κόσμο.