Ποιο είναι το «ζουμί» της αποκάλυψης, από αυτούς τους διαλόγους; Οτι το ΔΝΤ επιμένει στη θέση του ότι το πρόγραμμα, και με το τρίτο «αριστερό» μνημόνιο, δεν πρόκειται να σώσει την Ελλάδα, αν δεν υπάρξει ουσιαστική μείωση του χρέους. Ε, και λοιπόν; Πού είναι το «μυστικό» που αποκαλύπτεται στη συγκεκριμένη περίπτωση; Αυτή η θέση του ΔΝΤ και του ίδιου του Τόμσεν δεν είναι χιλιοδιατυπωμένη; 

Πριν από ένα χρόνο, τέτοιον καιρό, δεν είχε διατυπωθεί η θέση του ΔΝΤ ότι για να μετάσχει σε τρίτο μνημόνιο ζητά από τους Ευρωπαίους δανειστές μας να «κουρέψουν» το ελληνικό χρέος κατά 30% και να μας δώσουν εικοσαετή περίοδο χάριτος, διότι διαφορετικώς το ελληνικό χρέος δεν πρόκειται ποτέ να γίνει βιώσιμο;

Πριν από ένα χρόνο, παραμονές του περίφημου δημοψηφίσματος, δεν πανηγύριζε ο και τότε και σήμερα πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ότι η θέση αυτή του ΔΝΤ «αποτελεί δικαίωση των επιλογών της κυβέρνησης να μην αποδεχτεί μια συμφωνία που παρακάμπτει το μείζον αυτό πρόβλημα, καθώς η πρόταση των δανειστών δεν οδηγεί σε βιώσιμη λύση»; Και δεν μας δήλωνε τότε ο κ. Τσίπρας, με μήνυμά του από την ΕΡΤ -όποιος αμφιβάλλει ας το αναζητήσει στο Διαδίκτυο- ότι «ο βασικός εμπνευστής του μνημονίου επιβεβαιώνει την εκτίμησή μας ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο»; 

Προς τι λοιπόν οι εκπλήξεις και οι διαμαρτυρίες; 

Μπορεί να θύμωσε η κυβέρνηση, για τον ισχυρισμό του αντιπαθέστατου κ. Τόμσεν ότι «αυτοί», δηλαδή οι Ελληνες κυβερνώντες -όπερ μάλλον επεκτείνεται και πέραν των σημερινών- για να υπογράψουν μια συμφωνία πρέπει να φτάσουν στο χείλος του γκρεμού, δηλαδή ενώπιον «πιστωτικού γεγονότος», με άπλα λόγια να έχουν μείνει «τόπι» από χρήμα στα δημόσια ταμεία. Αλλά αυτό ακριβώς δεν έγινε το περασμένο καλοκαίρι; Δεν έκανε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τις «μαγκιές» της, με το δημοψήφισμα, αλλά «πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις», είπε ναι σε όλα, διότι είχε ξεμείνει από μπικικίνια;

Μην τρελαθούμε κιόλας. 

Γ.Π. Μασσαβέτας

giorgis@massavetas.gr