Αποψή μου είναι η δημιουργία ενός κράτους απόλυτης ανεξιθρησκίας, όπου καθένας θα μπορεί να εκφράζει ελεύθερα την πίστη του ή και να μην πιστεύει σε κανένα θεό. Και ως πολίτης αυτού του κράτους επιθυμώ να είναι επιλογή μου το να είμαι χριστιανή ορθόδοξη και ο κάθε πιστός, είτε Εβραίος, είτε μουσουλμάνος (ή σε όποια άλλη θρησκεία ανήκει) να έχει το δικό του χώρο λατρείας, όπου θα μπορεί να ασκεί ελεύθερα τα θρησκευτικά του καθήκοντα.

Ειδικά σε ό,τι αφορά την ελεύθερη έκφραση του θρησκευτικού συναισθήματος του καθένα θα έπρεπε να το έχουμε εξετάσει σοβαρά ως κράτος, άσχετα με την όποια συζήτηση μπορεί να αφορά τις σχέσεις της Πολιτείας με την Εκκλησία της Ελλάδος. Αναγνωρίζω ωστόσο ότι για να γίνει μια σοβαρή κουβέντα και ακόμα περισσότερο για να παρθούν αποφάσεις και να γίνουν πράξη, χρειάζεται η ωριμότητα και η ικανότητα της κοινωνίας να αποδεχτεί τις αλλαγές.

Και υπάρχουν τα μηνύματα ότι έχει ωριμάσει το αίτημα για τον σταδιακό χωρισμό κράτους - Εκκλησίας, κι αυτό κατά την άποψή μου σημαίνει ότι και η Εκκλησία καλείται να επαναπροσδιορίσει τη σχέση της με το κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι, προσεγγίζοντας με μια νέα ματιά τις ανάγκες που γεννά ο σύγχρονος τρόπος ζωής. Οτιδήποτε το στάσιμο, εξάλλου, δεν φέρνει την πρόοδο, δεν πείθει, ενώ και το κράτος δεν μπορεί να λειτουργεί ως δεκανίκι για να διαφυλάττει τα κεκτημένα της Εκκλησίας, όπως και η Εκκλησία δεν ωφελεί να "προστατεύει" αναχρονιστικές πολιτικές του κράτους, σε έναν κόσμο που αλλάζει με καταιγιστικούς ρυθμούς.