Αντικρίζεις ένα παιδί περίπου 10 χρόνων να κάθεται έξω από την τράπεζα και να απλώνει το χέρι για ζητιανιά. Στα μάτια του βλέπεις το γιο ή τον ανιψιό σου και η καρδιά σου σκίζεται για το πόσο σκληρή μπορεί να γίνει η ζωή. Σκληρή με ένα παιδί το οποίο οι γονείς του εξωθούν στην επαιτεία για να βγάλουν λεφτά ή το πωλούν σε κυκλώματα που εκμεταλλεύονται τις ευαισθησίες μας για φιλανθρωπία όταν έρχονται γιορτές. Είτε στη μια είτε στην άλλη περίπτωση το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: Ενα παιδί που κανονικά θα έπρεπε να πηγαίνει σχολείο, να έχει αγάπη και εξασφαλισμένο το φαγητό και το χαρτζιλίκι του, καταλήγει στο δρόμο να ζητιανεύει.
Οπως αναφέρουν ψυχολόγοι, τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά, πέρα από τις τραυματικές εμπειρίες που βιώνουν, υφίστανται λεκτική και σωματική κακοποίηση από τους ανθρώπους που βρίσκονται στα κυκλώματα για τα οποία "δουλεύουν". Το αποτέλεσμα είναι οι προσωπικότητες που πλάθουν αυτά τα παιδιά να είναι σκληρές, αντικοινωνικές και συχνά χωρίς συναίσθημα ή ηθικούς και κοινωνικούς φραγμούς. Παιδιά με πολλές φοβίες και ανασφάλειες τα οποία είναι πολύ πιθανό να εξελιχθούν σε "τέρατα", καθ' ομοίωση των βασανιστών τους. Συχνά επιρρεπή σε ναρκωτικές ουσίες, καταλήγουν να είναι οι αυριανοί ληστές, βιαστές ή δολοφόνοι.
Δυστυχώς, η επαιτεία όπως και η παραμέληση εποπτείας ανηλίκου θεωρούνται πλημμελήματα. Ετσι οι ποινές δεν είναι ιδιαίτερα αυστηρές. Οπότε ακόμα κι όταν γίνονται συλλήψεις,  δεν σημαίνει ότι τα παιδιά θα μπορέσουν να ξεφύγουν από αυτή τη ζωή. Θα σταθούν τυχερά στην περίπτωση που ένας μη κυβερνητικός οργανισμός, όπως για παράδειγμα "Το Χαμόγελο του Παιδιού", κινητοποιηθεί μετά από καταγγελία. Διαφορετικά η μοίρα τους είναι σχεδόν προδιαγεγραμμένη.