Τα τελευταία γεγονότα με την ΕΑΣ Μεσσηνίας επιβεβαιώνουν γιατί απέτυχε η οργάνωση, γιατί οδηγήθηκε στην απαξίωση και τη χρεοκοπία. Τα ηγετικά της στελέχη τη χρησιμοποίησαν όπως τους βόλευε, για να εξυπηρετήσουν προσωπικά και πολιτικά τους συμφέροντα. Αυτά ακούγονταν, λέγονταν, αλλά επιβεβαιώθηκαν όταν έσπασαν οι συμμαχίες και οι φιλίες και εκ των πραγμάτων έγιναν αποκαλύψεις που δεν μπορούσαν να κρατηθούν άλλο στο σκοτάδι. Γιατί είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την οργάνωση και πλέον έπρεπε να δικαιολογηθούν χρέη και "φέσια", τα οποία διογκώθηκαν κι έσφιγγαν τη θηλιά.
Τότε ήταν που πλάκωσαν και οι καταγγελίες και παρενέβη το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης για έρευνα. Ερευνα που δείχνει μισή και δε φαίνεται να ασχολείται με όλα τα καυτά κι επίμαχα ζητήματα.
Ο χώρος της ΕΑΣ από ένα σημείο κι έπειτα ήταν ξεκαθάρισμα προσωπικών λογαριασμών. Καταγγελίες και αποκαλύψεις γίνονταν για να πληγούν πρώην συνεργάτες, που είχαν "αδειάσει" τον μέχρι πρότινος συνεργάτη. Μέχρι τότε όλα ήταν καλά, δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα και οι όποιες φωνές στις συνελεύσεις καταπνίγονταν με τη δύναμη της κομματικής πλειοψηφίας.
Η εικόνα της παθογένειας και του συμφέροντος, προσωπικού - πολιτικού, καλά κρατεί ακόμα και τώρα που σχεδιάζεται το επόμενο βήμα. Στέλεχος των διοικήσεων της ΕΑΣ για πολλά χρόνια δε συνενώνει το συνεταιρισμό του χωριού του με την Ενωση, γιατί δεν της έχει εμπιστοσύνη. Αν δεν της έχει αυτός που τη διοικούσε επί χρόνια και ήταν μέρος του συστήματος, πώς να της έχουν άλλοι αγρότες που δεν είχαν πρόσβαση στην ηγεσία της ή στην κομματική εξουσία του νομού;
Δυστυχώς, οποιαδήποτε νέα προσπάθεια είναι καταδικασμένη να αποτύχει με τα παλιά προβληματικά υλικά. Θέλει άλλα, νέα πρόσωπα, με τις αρχές της συνεταιριστικής ιδέας, με τη συνεργασία και την αλληλεγγύη, με το συμφέρον των αγροτών πάνω απ’ όλα. Αλλιώς ας μείνουν μόνοι τους, με τους κομματικούς και τους πολιτικούς συσχετισμούς τους.