Ομως τον σημαντικό αυτό μοχλό ανάπτυξης οι ιθύνοντες δεν έχουν μέχρι σήμερα δείξει να τον παίρνουν στα σοβαρά. Ο σωστός σχεδιασμός και προγραμματισμός δεν ήταν -όπως δείχνουν τα αποτελέσματα- στις προτεραιότητες των αυτοδιοικητικών αρχών που αναλώνονταν σε ενέργειες δίχως στρατηγική και όραμα. Ωστόσο, η σωστή διαχείριση του θέματος επιβάλλει σαφείς αναπτυξιακούς στόχους, καθώς και μια στρατηγική βασισμένη στην ανάδειξη των συγκριτικών πλεονεκτημάτων κάθε τόπου. Αυτό προϋποθέτει μεταξύ άλλων και την ανάπτυξη του εναλλακτικού τουρισμού που, δυστυχώς, στη Μεσσηνία έχει μείνει πολύ πίσω. Εξάλλου ακόμα και κάποιες από τις ιδιωτικές οικοτουριστικές επενδύσεις που έγιναν, χαντακώθηκαν εξαιτίας της ανυπαρξίας υποδομών. Αλλά και της μη προώθησης του τουριστικού προϊόντος ώστε να υπάρξει επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου μέσα από την ανάπτυξη ελκυστικών δραστηριοτήτων για τον τουρισμό τεσσάρων εποχών. Επιπλέον, παρά την πληθώρα διαφόρων μελετών, οι τουριστικοί πόροι, οι ελλείψεις σε υποδομές κάθε περιοχής, καθώς και οι προοπτικές ανάπτυξης δεν εντάχθηκαν σε καμία μελέτη. Οπως επίσης δεν αξιοποιήθηκαν οι φυσικοί τουριστικοί πόροι και δεν δαπανήθηκαν κονδύλια για την ανάδειξη της αρχαιολογικής και ιστορικής φυσιογνωμίας περιοχών της Μεσσηνίας. Γιατί για να υπάρχουν προοπτικές οικοτουριστικής ανάπτυξης θα πρέπει μια περιοχή να προσφέρει ανάλογες δυνατότητες, όπως την ανάπτυξη για παράδειγμα μονοπατιών και οικοτουριστικών εγκαταστάσεων. Κι όμως, η Πολιτεία έδειξε εγκληματική αμέλεια στην ανάπτυξη στοιχειωδών υποδομών ώστε να προσελκύσει το ενδιαφέρον σοβαρών επενδυτών. Αντίθετα έδωσε άδειες και χρηματοδότησε ξενώνες και άλλες τουριστικές εγκαταστάσεις που δεν είχαν ελπίδα να επιβιώσουν, σε μέρη όπου δεν πατάει ψυχή γιατί δεν υπάρχει καν ο κατάλληλος δρόμος για να πάει κανείς. Δεν πρέπει λοιπόν να γίνουν τα ίδια λάθη. Η ανάπτυξη δεν έρχεται με το χτίσιμο ξενώνων σε... απάτητες περιοχές, αλλά με σωστό προγραμματισμό και οργάνωση.