Πέρυσι ήταν καλύτερα τα πράγματα, πιο αισιόδοξα για τις πεζοδρομήσεις στην πόλη της Καλαμάτας.

Ηταν η εποχή με το πρώτο ισχυρό lockdown της πανδημίας του κορονοϊού, όπου ο κόσμος είχε αρχίσει να περπατάει και να γνωρίζει άγνωστα ελκυστικά σημεία της πόλης. Ηταν τότε που το Συμβούλιο της Κοινότητας Καλαμάτας πρότεινε την πεζοδρόμηση δρόμων του κέντρου της πόλης και της παραλιακής οδού Ναυαρίνου, έστω και με προσωρινή ρύθμιση, για το καλοκαίρι.

“Θεωρούμε ότι μπορεί να επεκταθεί περαιτέρω η πεζοδρόμηση της οδού Αριστομένους από το ύψος της Τράπεζας της Ελλάδος (οδός Κροντήρη) έως τη συμβολή των οδών Βασ. Γεωργίου - Φραντζή. Το ίδιο μπορεί να ισχύσει και για όλη τη Σιδηροδρομικού Σταθμού. Τέλος, προτείνεται να πεζοδρομηθεί η οδός Ναυαρίνου από την οδό Φαρών μέχρι τη διασταύρωση Ναυαρίνου - Καρακούση (Horizon Blu)”, σημείωνε στην εισήγησή της η αντιπρόεδρος Κατερίνα Μπάμπαλη. Εξηγούσε ότι “τα μέτρα μπορούν να εφαρμοσθούν πιλοτικά και να δοκιμαστούν στην πράξη κατά τη διάρκεια της εφαρμογής τους συγκεκριμένες ώρες και μέρες”.

Η πιλοτική εφαρμογή λειψή και προβληματική στο σχεδιασμό της, για τη Ναυαρίνου, ήταν καταδικασμένη να αποτύχει.

Το ΣΒΑΚ (Σχέδιο Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας), ο καταστατικός χάρτης της πόλης, που έπρεπε να έχει γίνει χθες, καθυστερεί. Η δημοτική αρχή το περιμένει, όπως περιμένει και τις διανοίξεις στην παραλιακή ζώνη, για να πάρει αποφάσεις και να κάνει αλλαγές. Οι μειοψηφίες δεν πιέζουν, δεν θέτουν ζητήματα γενναίων αλλαγών και ανατροπών στην πόλη.

Οι πεζοδρομήσεις στο Ιστορικό, στο εμπορικό κέντρο και στην παραλιακή ζώνη της πόλης, η αναβάθμιση της ποιότητας ζωής πηγαίνει για την επόμενη αυτοδιοικητική θητεία. Τουλάχιστον σε αυτήν να ξεκινήσει ο διάλογος, να κατατεθούν βασικές προτάσεις και κανόνες, να δρομολογηθούν οι αλλαγές που θα υλοποιηθούν.

Να συμφωνήσουμε βρε αδελφέ ότι τα αυτοκίνητα δεν πρέπει να μπαίνουν στο κέντρο της πόλης και ότι το μέλλον, όχι το μακρινό, θα φέρει άλλη νοοτροπία στη λειτουργία του τόπου και θα βάλει το δημόσιο συμφέρον πάνω απ’ όλα.