Γράφω αυτή την επιστολή για να κάνω γνωστό και να καταγγείλω το γεγονός ότι στην Σπουδαστική Εστία της Καλαμάτας πετάνε σπουδαστές έξω από τα δωμάτια. Δεν γράφω για να λύσω μόνο το πρόβλημα του γιου μου, άλλωστε στις σημερινές συνθήκες, η ατομική λύση πέθανε, αλλά για να απευθυνθώ και να μιλήσω στους συμφοιτητές του που τους πετάνε κι αυτούς έξω από τα δωμάτιά τους, στις οικογένειές τους, σε κάθε λαϊκή οικογένεια που στενάζει όπως στενάζει κι η δική μου.
Είμαι άνεργος, γονέας παιδιού που σπουδάζει δευτεροετής στην Καλαμάτα. Ο γιος μου κατέθεσε και την προηγούμενη χρονιά μα και την φετινή ό,τι έγγραφο του ζητήθηκε, από όπου αποδεικνύεται η συνεχιζόμενη, τρίχρονη, ανεργία μου.
Και όμως η αναλγησία των ανθρώπων που διοικούν δεν κάμφθηκε. Του ζητούν το χαράτσι και την εγγύηση μη λαμβάνοντας υπόψη την οικογενειακή μας κατάσταση.
Σε όλους αυτούς τους κυρίους που κρατούν το μέλλον των παιδιών των ανθρώπων του μόχθου στα χέρια τους έχω να τους πω το εξής: Ίσως αυτοί οι άνθρωποι να μην έχουν γνωρίσει στο πετσί τους τι πάει να πει εργασία με ημερομηνία λήξης και να μην έχουν νιώσει το φόβο και την ανασφάλεια που προκαλεί η απόλυση.
Σε έναν άνεργο όμως όλη η ζωή του και της οικογένειας του ανατρέπεται. Νιώθει ηττημένος και η απόγνωση τον κυριεύει. Η ανεργία τον ακυρώνει ως ενεργή ύπαρξη και του στερεί το δικαίωμα στην ζωή. Η ΑΝΕΡΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΙΑ.
Και όμως αντί αυτοί οι κύριοι να σκύψουν πάνω από τα κοινωνικά προβλήματα των σπουδαστών σε μια περίοδο μάλιστα οικονομικής ανέχειας και λεηλασίας των λαϊκών εισοδημάτων, όταν μάλιστα οι σπουδαστές είναι στην πλειοψηφία τους εργαζόμενοι και παιδιά απολυμένων ετοιμάζονται να πετάξουν έξω από την εστία σπουδαστές που έχουν φορολογική δήλωση 2.000 ευρώ και θεωρούνται «πλούσιοι»…
Πέρα όμως από ανάλγητοι είναι και προκλητικοί αφού πετάνε στο δρόμο σπουδαστές την ώρα που στο όνομα της καπιταλιστικής κρίσης απελευθερώνουν τις απολύσεις, κόβουν μισθούς, συντάξεις και επιδόματα και παραδίδουν στον βωμό του κέρδους των εταιριών την παροχή πρόνοιας, περίθαλψης, δημόσιας υγείας, κοινωνικής ασφάλισης ,δημόσιας και δωρεάν παιδείας και τόσα άλλα που κανονικά θα έπρεπε να είναι αρμοδιότητα του κράτους.
Ως πατέρας σπουδαστή με 17 χρονια στην παραγωγή και νυν άνεργος δηλώνω σε αυτούς τους γενίτσαρους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που ψήφισαν αυτούς τους νόμους, που έβαλαν εσωτερικούς κανονισμούς στις εστίες και βάζουν ανθρώπους να τις διοικούν εφαρμόζοντάς τους πιστά και χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα ακόμα απειλές και τρομοκρατία σε φοιτητές με μηδενικά οικογενειακά εισοδήματα, πως δεν πρόκειται ο γιος μου μα και οι άλλοι σπουδαστές λαϊκών οικογενειών να κάνουν βήμα πίσω όσον αφορά στα δικαιώματα τους, στη δωρεάν στέγαση και σίτιση.
Αυτό που χρειάζεται είναι ατσαλωμένος συλλογικός αγώνας με σκοπό να πάρουμε στα χέρια μας την υπόθεση και να παλέψουμε μέσα από επιτροπές για να δυναμώσει η πάλη ενάντια συνολικά σε αυτή την πολιτική.
Κλείνοντας, λέω σε όλους αυτούς που είναι με την νομιμότητα στις εστίες ότι οι άνθρωποι του μόχθου, οι άνθρωποι της δουλειάς, οι βιοπαλαίστριες γυναίκες τους, τα παιδιά τους, έχουν αξιοπρέπεια!
Καμία υποχώρηση, κανένα βήμα πίσω κανένας συμβιβασμός!
Να αντιτάξουμε πάλη και αγώνα στις απειλές και στους εκβιασμούς τους!
Κώστας Λουλουδάκης,
άνεργος, πατέρας οικότροφου Εστίας Καλαμάτας
