Οπως συμβαίνει πάντα στα κόμματα που έχουν ανοιχτές διαδικασίες, όλοι προσπαθούν να δουν πίσω από την κουρτίνα και τα πρόσωπα που φαίνονται, κάνοντας αντιστοιχίσεις με την κεντρική πολιτική ζωή. Η πρώτη παρατήρηση είναι ότι αυτό γίνεται όταν ακριβώς πρόκειται για ανοιχτά κόμματα, όπως η Ν.Δ. τώρα και το ΠΑΣΟΚ παλιότερα. Οταν πρόκειται για κλειστά κόμματα που λειτουργούν με καμαρίλα και συνωμοτικούς όρους, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ ή το ΚΚΕ, δεν μαθαίνουμε ούτε πότε κάνουν εκλογές. Το ζήτημα αυτό θα πρέπει να προβληματίσει πολλούς από τους «αναλυτάς» που για όλα ξέρουν αλλά παραδόξως ποτέ δεν μαθαίνουν τίποτα για την εσωκομματική ζωή του κυβερνώντος κόμματος.

Η δεύτερη παρατήρηση και σε ό,τι αφορά τις εσωκομματικές εκλογές της Ν.Δ., είναι πως σίγουρα περνάμε πλέον σε νέα εποχή. Πρόσωπα όπως ο Αντώνης Σαμαράς βρίσκονται πια στη δύση της πολιτικής τους καριέρας και μαζί τους σταδιακά ασχολείται μόνο η ιστορία. Ο Σαμαράς δεν έχει κανένα λόγο να κρατά ζωντανούς μηχανισμούς και δίκτυα που χρησιμοποιούσε στο παρελθόν, στα πλαίσια του σταυρού προτίμησης. Πολιτικούς φίλους από το παρελθόν έχει και προφανώς βοηθά, αλλά μέχρις εκεί. Επιπρόσθετα, ο καθένας από τους φίλους του έχει πλέον τη δική του ατζέντα και φροντίζει για το δικό του πολιτικό μέλλον. Η ομάδα αποσυντίθεται δηλαδή, και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό. Νέες ομάδες και νέα πρόσωπα θα πρωταγωνιστήσουν, κι αυτό θα γίνει ευκρινές αμέσως μετά τις επόμενες βουλευτικές εκλογές.

Τα πράγματα είναι απολύτως ευκρινή για όποιον θέλει να δει την ουσία και όχι να κάνει την τρίχα... τριχιά.