Ο περιφερειάρχης είναι όμως εμβληματική φιγούρα του παλιού πολιτικού συστήματος -πιο παλιό δεν γίνεται- και έχει επιβιώσει κάνοντας βόλτες σε κόμματα και συστήματα όλου του φάσματος, δείχνοντας έτοιμος για επιστροφή στην «Αριστερά», από την οποία ξεκίνησε και με ευκολία μπορεί να ισχυριστεί ότι… ποτέ δεν έφυγε! Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης Αλέξης Χαρίτσης, ακολουθώντας τα χνάρια του Τατούλη χρησιμοποιεί και αυτός το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων μοιράζοντας λεφτά για έργα με βάση τις δικές του προσλαμβάνουσες και υποθέτουμε τους δικούς του σχεδιασμούς.

Τα χρήματα από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων δεν είναι βέβαια για να μοιράζονται από τους πολιτικούς παράγοντες ως αντίδωρο στην πολιτική πελατεία. Οι δημόσιες επενδύσεις θα πρέπει να αφορούν έργα ανάπτυξης, να αποτελούν δηλαδή επενδύσεις που θα παράγουν πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα. Αναπτυξιακά έργα δεν είναι βέβαια οι μικροεπεμβάσεις και οι συντηρήσεις. Τα μεγάλα έργα όμως χρειάζονται σχεδιασμό, η υλοποίησή τους ξεπερνά τον εκλογικό χρόνο και οι πατεράδες τους είναι πολλοί. Αντίθετα το μικροεργάκι είναι καθαρό ρουσφετάκι που οδηγεί σε εκλογικό ταμείο, γι’ αυτό και προτιμώνται τα δεύτερα, ενώ αποφεύγονται τα πρώτα.

Η συγκεκριμένη πολιτική είσπραξη στοιχίζει βέβαια ακριβά στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο και την οικονομία συνολικά, αλλά ποιος καταλαβαίνει από αυτά και ποιος τα αξιολογεί ως σημαντικά; Η κυρίαρχη αντίληψη είναι… η δουλειά μου να γίνει… ο δρόμος στο χωριό μας να πάει και να πάνε οι άλλοι να κόψουν το λαιμό τους! Είναι η αντίληψη πάνω στην οποία κάνουν καριέρα όλες οι παθογένειες του πολιτικού συστήματος. Είναι η ρουσφετολογική πρακτική, η οποία ήταν κυρίαρχη, παραμένει κυρίαρχη και αν δεν αλλάξει, δεν πρόκειται ποτέ να ξεκολλήσουμε από την οικονομική, κοινωνική και πολιτική παρακμή. Το κακό είναι ότι αυτό οι περισσότεροι το θεωρούν φυσιολογικό, ενώ αποτελεί τη μεγαλύτερη και μάλιστα νομιμοποιημένη πολιτική διαπλοκή.

panagopg@gmail.com