Εικόνα που δεν έχει καμία σχέση με κανονική χώρα, σύγχρονη και ευρωπαϊκή, το 2019.
Ομως, ο καταυλισμός της Αγίας Τριάδας είναι μια ιδιαίτερη, ξεχωριστή περίπτωση. Δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε εδώ και 30 χρόνια τουλάχιστον, γιατί είναι μέσα στην πόλη. Και περπατώντας κάποιος μπορεί να βρεθεί στο κέντρο της Καλαμάτας, να πάει στα μαγαζιά, στη λαϊκή αγορά, να βρεθεί στον πολιτισμό και στις δουλειές.
Δημιουργήθηκε σε καταπατημένα οικόπεδα του Ελληνικού Δημοσίου και ιδιωτικά, ιδιοκτητών της πόλης, που χαράχθηκαν με το σχέδιο πόλης της Δυτικής Γειτονιάς. Εκεί ήταν χώρος του πρώην ΟΕΚ, για την κατασκευή εργατικών κατοικιών στο μέλλον, ως συνέχεια των κατοικιών που φτιάχθηκαν στην περιοχή. Ο χώρος αυτός, 18 στρέμματα, όπως ειπώθηκε χθες, ανήκει σήμερα στον ΟΑΕΔ. Ο υπόλοιπος είναι περιουσίες ιδιωτών, που τις είχαν στα χαρτιά, αλλά δεν τις ορίζουν και δεν μπορούν να τις αξιοποιήσουν.
Ο μόνος που ασχολήθηκε με το θέμα του καταυλισμού, ήταν ο μέχρι πρότινος δήμαρχος Παν. Νίκας, ο οποίος πρότεινε τη μετεγκατάσταση των τσιγγάνων στην Μπιρμπίτα. Πρόταση που σε μια σοβαρή σύσκεψη στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Καλαμάτας συνάντησε την έντονη αντίδραση, χωρίς όμως άλλη εναλλακτική πρόταση.
Για να δοθεί λύση, μόνιμη και βιώσιμη για τη δημιουργία ανθρώπινης στέγης στους τσιγγάνους της Αγίας Τριάδας, πρέπει να ληφθούν γενναίες αποφάσεις. Αν η λύση συνδεθεί με την παραμονή στον υφιστάμενο χώρο, θα πρέπει να υπάρξει μέριμνα και για τις ιδιωτικές περιουσίες. Θα πρέπει να ικανοποιηθούν και οι ιδιοκτήτες γης της περιοχής.
Οι λύσεις πρέπει να είναι μακριά από ρατσιστικές αντιλήψεις, μικροπολιτικές σκοπιμότητες και ψηφοθηρικές στοχεύσεις. Και για να είμαστε ειλικρινείς, με την παραμονή του καταυλισμού και σε ανθρώπινες συνθήκες, η γκετοποίηση δεν θα εξαλειφθεί. Πάντως, εικόνα ελπίδας που είδαμε, ήταν τα μικρά παιδιά που επέστρεφαν με τις τσάντες τους από το σχολείο. Αν αυτά τα παιδιά συνεχίσουν το σχολείο και στις μεγαλύτερες ηλικίες, θα είναι το πιο σημαντικό στοιχείο για μια κανονική, ανθρώπινη ζωή.
