Φυσικά οι οικονομολόγοι δεν αναφέρθηκαν στην Ελλάδα, αλλά σε όλες τις χώρες που καταναλώνουν με δανεικά. Συγκεκριμένα, εδώ και πολλές δεκαετίες οι εταιρείες μεταφέρουν την παραγωγική τους δραστηριότητα σε χώρες με χαμηλό εργασιακό κόστος. Ετσι η παραγωγή των περισσότερων προϊόντων γίνεται πλέον στην Κίνα, στην Ινδία και στη Βραζιλία. Αντίθετα, η κατανάλωση αυτών των προϊόντων συνεχίζει να γίνεται στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των ΗΠΑ. Επειδή όμως μόνο η παραγωγή προϊόντων δημιουργεί εισόδημα, οι δυτικές αυτές χώρες για να συνεχίσουν την κατανάλωση αναγκάζονται να δανείζονται. Ετσι διογκώνονται τα ελλείμματα και τα χρέη.
Μετά λοιπόν το «κανόνι» της Λίμαν Μπράδερς, οι δανειστές αντιλήφθηκαν ότι δεν μπορούν να δανείζουν αέναα χώρες που παράγουν πολύ λιγότερα προϊόντα από όσα καταναλώνουν κι άρα δεν δημιουργούν εισόδημα για να επιστρέψουν τα δανεικά. Ποιες χώρες καταναλώνουν περισσότερα από όσα παράγουν; Οι χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου και οι ΗΠΑ. Για ευνόητους λόγους, οι δανειστές δεν «στοχοποίησαν» τις ΗΠΑ. Μπήκαν όμως στο στόχαστρο των δανειστών οι χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου - και κυρίως η πρωταθλήτρια του ελλείμματος και τους χρέους: η Ελλάδα.
Οταν τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν πάνω στην… πρωταθλήτρια, ήταν πλέον αδύνατον να κρυφτούν κάτω από το χαλί των greek statistics τα κρυφά ελλείμματα των δημόσιων οργανισμών και των ΟΤΑ.
Το πάρτι... τέλειωσε. Ομως στην Ελλάδα αργήσαμε να το αντιληφθούμε - και γι' αυτό το 2008 εμείς γράφαμε:
«Την ώρα που η διεθνής κοινότητα αγωνιά για την ένταση της οικονομικής ύφεσης, η Μεσσηνία συνεχίζει να ζει σε ρυθμούς... Μπελ Επόκ. Στις καφετέριες και τις ταβέρνες, Μεσσήνιοι κάθε ηλικίας αγωνιούν περισσότερο για τις ήττες των ελληνικών ομάδων από την... Ανόρθωση και λιγότερο για την κάμψη που παρουσιάζει η οικονομία. Αγωνιούν περισσότερο για το αν πέρασε καλά στις διακοπές της η Μενεγάκη και σχεδόν καθόλου για το αν θα έχουν εισόδημα οι Ευρωπαίοι για να επισκεφτούν του χρόνου το νομό».
Οι πολιτικοί συνέχισαν να μιλούν για ισχυρή οικονομία και για τα λεφτά που υπάρχουν... μέχρι τη στιγμή που αναγκάστηκαν να μειώσουν τις συντάξεις και τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων. Μέχρι τη στιγμή που μπήκαν τα πρώτα λουκέτα. Μέχρι τη στιγμή που επιβλήθηκαν οι έκτακτες εισφορές και οι νέοι φόροι.
Τότε ο κόσμος εξοργίστηκε. Δικαίως γιατί τον κορόιδεψαν και συνεχίζουν να τον κοροϊδεύουν. Οι περισσότεροι πολιτικοί όμως, αντί να βάλουν την ουρά στα σκέλια και να πάνε σπίτι τους, συνεχίζουν να κοροϊδεύουν τον κόσμο υποσχόμενοι μαγικές λύσεις. Δεξιοί κι αριστεροί μαθητευόμενοι μάγοι υπόσχονται έξοδο από την κρίση χωρίς θυσίες. Υπόσχονται ότι θα ξαναβρούν χρήματα και ότι έτσι απλά θα ξανακάνουν ισχυρή την ελληνική οικονομία.
Δυστυχώς, και σε αυτές «τις εκλογές ο κόσμος θα ψηφίσει αυτόν που θα του υποσχεθεί πιο πειστικά ότι η... Μπελ Εποκ στη Μεσσηνία δεν θα τελειώσει ποτέ. Αυτόν που θα κολακέψει καλύτερα τα αυτιά του κόσμου μιλώντας για την μοναδικότητα του... ευλογημένου τόπου και τον περιούσιο λαό της Μεσσηνίας. Εδώ και πολλά χρόνια όποιος τολμήσει να πει στους Μεσσήνιους ότι πρέπει να σφίξουν τα δόντια και να δουλέψουν χαρακτηρίζεται ως κουτόφραγκος και εξορίζεται στο πυρ της κολάσεως, για να μη χαλάει την εικόνα του παράδεισου»…