Και στη συνέχεια αναπαράγουν την προπαγάνδα, πιστεύοντας ότι κατέχουν την απόλυτη αλήθεια και ότι μόνο οι αντίπαλοί τους έχουν πέσει θύματα της προπαγάνδας του εχθρού. Εννοείται ότι κανένας φανατικός δεν θυμάται ότι σε κάθε πόλεμο το πρώτο θύμα είναι η αλήθεια, και γι’ αυτό παπαγαλίζει με περισσή ευκολία τα παραμύθια των μυστικών υπηρεσιών. Ειδικά στην Ελλάδα, όπου ο φανατισμός ξεχειλίζει ακόμα και στα τοπικά ντέρμπι… χάντμπολ, οι ξένες μυστικές υπηρεσίες δεν χρειάζεται να κάνουν ιδιαίτερη προσπάθεια για να προπαγανδίσουν τις θέσεις τους.
Οι Έλληνες φανατικοί είναι ικανοί να διχαστούν και να συγκρουστούν ακόμα και με αφορμή τον εμφύλιο στο Σουδάν. Έτσι κι αλλιώς, δεν χρειάζεται να ξέρουν πολλές λεπτομέρειες. Αρκεί το… σόι του γείτονα να εκφράσει μια θέση, και η διπλανή φαμίλια θα ασπαστεί την αντίθετη. Κάπως έτσι η Ελλάδα χωρίστηκε σε δύο αντιμαχόμενες πλευρές που συγκρούστηκαν σκληρά μεταξύ τους το 1915 με τον Εθνικό Διχασμό και στον Εμφύλιο το 1944. Στα δύο χωρίστηκε η ελληνική κοινωνία στο δημοψήφισμα του 2015, αλλά ευτυχώς την τελευταία στιγμή επικράτησε η λογική και αποφεύχθηκε μια νέα σύγκρουση και μια εθνική καταστροφή. Ανοίγοντας παρένθεση, αξίζει να επισημάνουμε ότι δεν παίρνουμε ίσες αποστάσεις από τις αντιμαχόμενες πλευρές στον Εθνικό Διχασμό και στον Εμφύλιο. Έτσι κι αλλιώς, η Ιστορία έχει καταγράψει ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος επέλεξε τη σωστή συμμαχία και ότι η μετεμφυλιακή δημοκρατία είχε εγγενή προβλήματα, καθώς η πατριωτική Αριστερά ηττήθηκε και από πρώην συνεργάτες των κατακτητών.
Τα παθήματα όμως δεν έγιναν μαθήματα και, αντί η ελληνική κοινωνία να αναζητά το ελάχιστο κοινό συνεννόησης ώστε να αποφεύγει τις εσωτερικές συγκρούσεις, κινείται πάντα στο στρατόπεδο του μέγιστου κοινού διαιρέτη, έτοιμη να γκρεμίσει όσα χτίστηκαν με κόπο τις προηγούμενες δεκαετίες. Μέσα σε αυτό το κοινωνικό, ιστορικό και πολιτικό πλαίσιο, κάθε άλλο παρά εντύπωση προκαλεί η υιοθέτηση προπαγανδιστικών μυθευμάτων για τους πολέμους στην Ουκρανία και στη Γάζα. Φανατικοί της Δεξιάς και της Αριστεράς πιστεύουν όλα τα παραμύθια που τους πλασάρουν οι μυστικές υπηρεσίες όλων των εμπλεκομένων και είναι έτοιμοι να συγκρουστούν μέχρις εσχάτων. Πέρα όμως από την προπαγάνδα, η ελληνική κυβέρνηση έχει ταχθεί με την Ουκρανία και το Ισραήλ, ενώ ένα μεγάλο τμήμα (αν όχι η πλειονότητα) της ελληνικής κοινωνίας έχει συναισθηματικούς δεσμούς με τη Ρωσία και τους Παλαιστινίους. Και εδώ ξεκινούν τα μεγάλα προβλήματα στη Μεσσηνία, καθώς η ελληνοϊσραηλινή συνεργασία «στεγάζεται» στο Αεροδρόμιο Καλαμάτας.
Δε θα εξετάσουμε πόσο εθνικά ωφέλιμη είναι η συνεργασία που ξεκίνησε το 2010, επί κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου, και συνεχίστηκε από όλους τους διαδόχους. Ούτε θα ζητήσουμε από τους διαφωνούντες να μας πουν με ποιον θα συμμαχήσει η Ελλάδα, αφού το Ισλάμ είναι στο πλευρό της Τουρκίας και η Ρωσία έχει ανοιχτό μέτωπο στην Ουκρανία. Θα επισημάνουμε μόνο τον κίνδυνο να γίνει η Καλαμάτα θέατρο συγκρούσεων μεταξύ φανατικών παπαγάλων ξένης προπαγάνδας. Και η ευθύνη βαραίνει αποκλειστικά την κυβέρνηση, που οφείλει να γνωρίζει τον κίνδυνο και να αποτρέψει κάθε πιθανή εκτροπή. Αρκετά έχει πληρώσει τους διχασμούς η Μεσσηνία.
Σ.Σ. Το άρθρο γράφτηκε και δημοσιεύτηκε πριν τα επεισόδια σε πανηγύρι στην Αμοργό και πριν τις συλλήψεις στη Ρόδο διαδηλωτών κατά των Ισραηλινών ταξιδιωτών
