Οι Σύλλογοι Οικογένειας της Καλαμάτας και της Πάτρας μαζί με 13 ακόμα Συλλόγους Οικογένειας και Φίλων ΚΕΘΕΑ, μέσω ανοιχτής επιστολής τους στον υπουργό Υγείας Βασίλη Κικίλια, την υφυπουργό Υγείας Ζωή Ράπτη και τον πρόεδρο του ΚΕΘΕΑ Χρήστο Λιάπη ζητούν να συνειδητοποιήσουν ότι με το εν λόγω προσχέδιο νόμου “προσπαθείτε να αντικαταστήσετε ένα λειτουργικό, γενικότερα αποδεκτό από την κοινωνία μας, πετυχημένο και διεθνώς αναγνωρισμένο οργανισμό με ιδιαίτερη μεθοδολογία και πρακτική, με ένα γραφειοκρατικό μόρφωμα που είναι κατά την γνώμη μας, η οποία έπρεπε να είχε ζητηθεί, καταδικασμένο να αποτύχει”.
Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
Οι Σύλλογοι Οικογένειας και Φίλων ΚΕΘΕΑ αναφέρουν στην επιστολή τους ότι για αυτούς είναι ξεκάθαρο ότι “η κατάργηση του αυτοδιοίκητου (σ.σ. φθινόπωρο 2019) αποσκοπούσε στην απαξίωση του χαρακτήρα του ΚΕΘΕΑ και της μεθοδολογίας του (θεραπευτική κοινότητα, θεραπεία χωρίς υποκατάστατα) που εφαρμόζει. Αυτό αποδεικνύεται και τώρα με το προσχέδιο νόμου, αλλά και όλα αυτά τα χρόνια, με την κυριαρχία της πολιτικής που θέλει τα στεγνά προγράμματα τουλάχιστον υποβαθμισμένα ή ακόμα καλύτερα εξαφανισμένα.
Γι’ αυτό και όλες οι κυβερνήσεις, όλα αυτά τα χρόνια κρατάνε τις μονάδες του ΚΕΘΕΑ υποχρηματοδοτούμενες, με πολύ λιγότερες υποδομές και προσωπικό από αυτό που χρειάζονται. Αυτό που ξέρουμε εμείς ότι χρειάζεται το ΚΕΘΕΑ είναι η αύξηση του προσωπικού και των υποδομών, μιας και κάθε μέρα μεγαλώνει ο αριθμός των παιδιών και των οικογενειών που ζητούν βοήθεια. Κι ενώ η συμμετοχή είναι η καρδιά της ίδιας της θεραπείας που εφαρμόζει το ΚΕΘΕΑ, αντί για αυτό, ακόμα και η Γενική Συνέλευση υποβαθμίζεται και διατηρείται μόνο για τα προσχήματα”.
«ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΩΝ ΣΤΕΓΝΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ»
Οι σύλλογοι σημειώνουν στην επιστολή ότι, κατά την άποψή τους, “αυτό που χρειάζεται το ΚΕΘΕΑ είναι οι μονάδες του να πληθύνουν, όχι να συρρικνωθούν. Αυτή είναι η ανάγκη της κοινωνίας σήμερα. Αντίθετα, το προσχέδιο ετοιμάζει όλο το πρόσφορο έδαφος ώστε και τώρα και στο μέλλον οι μονάδες του ΚΕΘΕΑ θα φτιάχνονται, θα συγχωνεύονται και θα καταργούνται με απόφαση του Δ.Σ., και με βασικό κριτήριο την «επιβάρυνση στον κρατικό προϋπολογισμό». Έχουμε γνωρίσει από πρώτο χέρι όλα αυτά τα χρόνια τι σημαίνει όταν οι κυβερνήσεις προσπαθούν να μετρήσουν με μαθηματικά το κόστος και το όφελος των αναγκών μας.
Αυτό που ξέρουμε εμείς είναι ότι το ΚΕΘΕΑ κάνει κατεξοχήν θεραπεία, βοηθά τα παιδιά μας να αλλάξουν τη ζωή τους και να ενταχθούν ξανά στην κοινωνία. Με ανησυχία διαβάζουμε λοιπόν στο προσχέδιο νόμου, να αναφέρεται η Μείωση Βλάβης σαν αυτοτελής σκοπός του ΚΕΘΕΑ. Ακόμα και η μετονομασία των μονάδων ως «Διευθύνσεις Κλινικών Εφαρμογών», η μετονομασία της Θεραπευτικής Κοινότητας, που είναι η καρδιά του ΚΕΘΕΑ, σε Ξενώνα Φιλοξενίας, δυστυχώς προδίδουν την εξ ολοκλήρου επίθεση στο ΚΕΘΕΑ και την απαξίωση των στεγνών προγραμμάτων απεξάρτησης”.
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΚΕΘΕΑ
Η επιστολή των Συλλόγων Οικογένειας και Φίλων ΚΕΘΕΑ καταλήγει με την υπενθύμιση ότι κατά το παρελθόν “έχουν αναδείξει πολλές φορές αυτές τις ανάγκες του ΚΕΘΕΑ και είναι υποχρέωσή μας να συνεχίσουμε να το κάνουμε, όσο συνεχίζει να έχει αυτό το όνομα και αυτόν τον σκοπό”. Και ζητούν: “α) Να αποσυρθεί το προσχέδιο νόμου. β) Να συγκληθεί τακτική Γενική Συνέλευση του ΚΕΘΕΑ για να συζητηθεί το θέμα του νέου νομοσχεδίου. γ) Πραγματική και ουσιαστική ενίσχυση του ΚΕΘΕΑ με αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και βελτίωση/ ανάπτυξη των υποδομών”, και δ) λένε “όχι στην μετατροπή του ΚΕΘΕΑ σε δομή συντήρησης της εξάρτησης”.
Τέλος, παροτρύνουν τον πρόεδρο του οργανισμού και την ηγεσία του υπουργείου να μην ξεχνούν ποτέ ότι “η πάσης φύσεως εξάρτηση κτυπά ανεξέλεγκτα την πόρτα κάθε οικογένειας χωρίς καμία απολύτως διάκριση και αν τυχόν προχωρήσετε με το προσχέδιο νόμου, να γνωρίζετε ότι θα σπείρετε την απελπισία σε ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας μας που καταρρέει, και πολύ φοβόμαστε ότι θα θερίσετε τον βαθύ πόνο μας”.
Ν.Κ.
