Υπάρχει, όμως, ένας αρκετά σύντομος τρόπος για να καταλήξουμε σε μία επιλογή: τα βραβεία Όσκαρ.
Από ρομαντικά δράματα έως σατιρικές κωμωδίες και από απρόσμενες φιλίες έως αντιπολεμικά έπη, το kathimerini.gr προτείνει μερικές βραβευμένες επιλογές της streaming πλατφόρμας για να μας συντροφεύσουν στον δρόμο προς τα Όσκαρ (η φετινή τελετή θα πραγματοποιηθεί τα ξημερώματα της 11ης Μαρτίου).
Power of the dog | Όσκαρ σκηνοθεσίας (2022)
{yendifplayer type=video youtube=https://www.youtube.com/watch?v=LRDPo0CHrko}
Σ’ ένα ράντσο στην Αριζόνα του 1925, κάτι σαπίζει. Βία που απελευθερώνεται σταδιακά, εικόνες από μια σκληρή φύση και ήχοι από ένα μπουκάλι που κρυφά ανοίγει η Ρόουζ, η ηρωίδα η οποία βρίσκεται στο κέντρο της ίντριγκας της ταινίας. Στο φιλόδοξο γουέστερν της Τζέιν Κάμπιον, ο ένας αδελφός είναι γλυκομίλητος, ήπιος και ίσως λίγο κουτός, και ο άλλος είναι ένας bully, σκληρόπετσος και φρικτός. Όταν ο πρώτος φέρνει στην οικογένεια τους τη νέα του γυναίκα με τον λεπτεπίλεπτο και ευαίσθητο γιο της, η σύγκρουση θα είναι αναπόφευκτη. Ένα σκληρό θρίλερ που κάθε λέξη στάζει δηλητήριο και κανείς δε γλιτώνει από τη βρώμικη μάχη του καλού με το κακό.
Marriage story | Όσκαρ B’ γυναικείου ρόλου (2020)
{yendifplayer type=video youtube=https://www.youtube.com/watch?v=BHi-a1n8t7M}
Δεν παραμένεις ο ίδιος άνθρωπος πριν και αφού δεις αυτήν την ταινία. Αν είσαι ενήλικας και έχεις – που μάλλον θα έχεις – ζήσει μια έντονη ερωτική ιστορία που, παρά την αγάπη που υπήρξε (ή ίσως ακριβώς επειδή υπήρξε αυτή), το τέλος έμοιαζε με σεισμό ο οποίος στο πέρασμα του ισοπεδώνει όλους τους εμπλεκόμενους, θα ανατριχιάσεις, θα κλάψεις, θα θυμηθείς. Θα καταλάβεις πόσο λεπτά είναι τα όρια μεταξύ λατρείας και μίσους και πού θα έφτανε κανείς για να ξαναχτίσει τον εαυτό του. Η ιστορία του ζευγαριού, που έχει ένα μικρό παιδί και οδηγείται, για εντελώς κοινότοπους λόγους, στον χωρισμό, δε θα μιλήσει· θα ουρλιάξει. Στις σκηνές μεταξύ του ζευγαριού, το κρεσέντο θα υποδείξει πόσα χάθηκαν και πόσο δεν ξανακερδίζονται.
My octopus teacher | Όσκαρ ντοκιμαντέρ (2021)
{yendifplayer type=video youtube=https://www.youtube.com/watch?v=3s0LTDhqe5A}
Αυτή η ιδιόμορφη ταινία που διηγείται μια παράξενη ιστορία φιλίας, βρήκε θέση στην καρδιά όλων όσων θα τολμούσαν να δουν το οικοσύστημα ως έναν οργανισμό συνεργασίας και όχι ανταγωνισμού. Ο Κρεγκ Φόστερ, κολυμπώντας όλο και πιο βαθιά στο Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας, ανακαλύπτει ένα ολόκληρο υποθαλάσσιο κόσμο και γνωρίζει ένα χταπόδι, ακολουθώντας το για έναν χρόνο στα ταξίδια του, όσο το ίδιο προσπαθεί να επιβιώσει. Γνωρίζοντας ότι αυτή η τρυφερή φιλία έχει ημερομηνία λήξης, η ταινία λειτουργεί ως σπουδή στην αγάπη και στην ανθεκτικότητα, ένας ύμνος για έναν κόσμο που χάνεται σιγά σιγά και αυτό που θα μπορούσε να τον σώσει είναι η δική μας επιμονή και επαγρύπνηση.
Django Unchained (2013) | Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου
{yendifplayer type=video youtube=https://www.youtube.com/watch?v=_iH0UBYDI4g}
Μόνο ο Ταραντίνο θα μπορούσε να φτιάξει μια ταινία για τη σκλαβιά και να την κάνει τόσο καυστική· ένα διασκεδαστικό θέαμα που καταναλώνεται αφειδώς, ακροβατώντας ανάμεσα σε μια σαθρή σοβαρότητα και ξεκαρδιστική ελαφρότητα. Η ιστορία του Ευρωπαίου που λοιδορεί τα σκλαβοπάζαρα και τα φρικτά ήθη του σκοτεινού αμερικανικού παρελθόντος, και του σκλάβου που έχει τη δική του σταυροφορία να ακολουθήσει, μας συντροφεύει σ’ένα φιλόδοξο έπος με πολλή βία, ακατέργαστο χιούμορ και φρικτή ειλικρίνεια, μέσα σε μία ατμόσφαιρα φολκλόρ. Μια διαχρονική ταινία, με άλλα λόγια, που προκαλεί και μια συζήτηση για την πολιτική ορθότητα, διορθώνοντας λυτρωτικά την πιο αιματοβαμμένη ιστορία του αμερικανικού έθνους. (Η ταινία τιμήθηκε επίσης με Όσκαρ Β’ ανδρικού ρόλου)
All quiet on the western front | Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας (2023)
{yendifplayer type=video youtube=https://www.youtube.com/watch?v=hf8EYbVxtCY}
«Εγκαταλείψτε κάθε ελπίδα, εσείς που εισέρχεστε εδώ», γράφει στη «Θεία Κωμωδία» ο Δάντης. Ό,τι, δηλαδή, προκαλεί η φρίκη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου στον κεντρικό ήρωα: τον διαλύει ψυχικά. Στην αριστουργηματική ταινία του Έντουαρντ Μπέργκερ, νεαροί Γερμανοί στρατιώτες στρατεύονται εθελοντικά ανακαλύπτοντας στην πορεία τι σημαίνει να παλεύεις για τη ζωή σου όταν κάθε ιδεολογία έχει πεθάνει. Ένα ψυχολογικό αντιπολεμικό δράμα που τολμά να αναμετρηθεί με την αρχική ταινία του 1930, για να μας καταδείξει πως στον πόλεμο όχι μόνο επιτρέπονται όλα τα μέσα, αλλά σιγά σιγά χάνουμε και την ανθρώπινη υπόστασή μας. (Η ταινία τιμήθηκε επίσης με Όσκαρ πρωτότυπης μουσικής, σχεδιασμού παραγωγής και φωτογραφίας)
Lost in translation | Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου (2004)
{yendifplayer type=video youtube=https://www.youtube.com/watch?v=Qf0JD0gBDMc}
Χαμένοι κυριολεκτικά και στη μετάφραση βρίσκονται και οι δύο ήρωες της δεύτερης και πολύ αγαπημένης ταινίας της Σοφία Κόπολα. Σ’ένα Τόκιο πνιγμένο στα νέον φώτα και τους πολύβουους δρόμους, με σκηνές σε εντυπωσιακούς κήπους και ντεκαντάνς μπαρ καραόκε, με κλείσιμο ματιού στον καπιταλισμό και μια διάθεση σύνδεσης σ’ένα κόσμο που σε χωρίζει από τον εαυτό σου, το δημιούργημα της κόρης του Κόπολα βλέπεται εξίσου ευχάριστα 20 χρόνια μετά την πρώτη προβολή του. Ένα φιλί που μένει μετέωρο, μεταμεσονύκτιες κουβέντες για τη ζωή και μια ατέλειωτη άσκοπη βόλτα συνθέτουν ένα γοητευτικό καμβά που όσο περνάει ο καιρός γίνεται όλο και περισσότερο μια ζεστή αγκαλιά.
