Με εντυπωσιακές κινήσεις, που γνωρίζει ότι έχουν εκ των προτέρων την αποδοχή της πλατιάς κοινής γνώμης, επιχειρεί να δώσει την εντύπωση ότι η αποκατάσταση της τάξης και της νομιμότητας θα επιτευχθεί μέσω του ισχυρού αστυνομικού κράτους καταστολής που ετοιμάζει.
Το πανεπιστημιακό ή ακαδημαϊκό άσυλο (Ν. 3549/2007 & N.4485/2017) προστατεύει την ακαδημαϊκή ελευθερία στην έρευνα και διδασκαλία, καθώς και την ελεύθερη έκφραση και διακίνηση ιδεών μέσα σε πανεπιστημιακούς χώρους. Κατοχυρώνει τις ακαδημαϊκές ελευθερίες για την προστασία του δικαιώματος στη γνώση, τη μάθηση και την εργασία όλων ανεξαιρέτως των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας έναντι όποιου επιχειρεί να το καταλύσει. Το πανεπιστημιακό άσυλο αποτελεί ένα κεκτημένο δημοκρατικό δικαίωμα της πανεπιστημιακής και ακαδημαϊκής κοινότητας για να αποτρέπεται η φίμωση της γνώμης, να προασπίζεται η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών ως απαραίτητη προϋπόθεση για την προώθηση της έρευνας, της ίδιας της κοινωνικής προόδου!
Στην πραγματικότητα, για την τήρηση της τάξης και της νομιμότητας στους χώρους των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων δεν είναι καθόλου απαραίτητη η κατάργηση του ασύλου, καθώς αρκεί η εφαρμογή της ισχύουσας νομοθεσίας. Με τον μέχρι τώρα ισχύοντα νόμο «Επέμβαση δημόσιας δύναμης σε χώρους των ΑΕΙ επιτρέπεται αυτεπαγγέλτως σε περιπτώσεις κακουργημάτων, καθώς και εγκλημάτων κατά της ζωής και ύστερα από απόφαση του Πρυτανικού Συμβουλίου σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση» (Ν.4485/2017 στο άρθρο 3 § 2). Παίρνοντας τα δεδομένα από την αρχή, τα μείζονα φαινόμενα ανομίας και παραβατικότητας εμφανίζονται στα ιδρύματα που εδρεύουν σε μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας (ΑΠΘ, ΑΣΟΕΕ, Πάντειο, Πολυτεχνείο, Φιλοσοφική) τσουβαλιάζοντας και υποβαθμίζοντας όμως το σύνολο των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Οι παραβατικές συμπεριφορές βέβαια προέρχονται από εξωγενείς παράγοντες που καπελώνουν την πανεπιστημιακή κοινότητα και υπονομεύουν την εκπαίδευση. Είναι εύλογο λοιπόν να πραγματοποιηθούν στοχευμένες ενέργειες από την πολιτεία, όπου παρατηρούνται παραβατικές συμπεριφορές, αποφασίζοντας στιγμιαία άρση του προς διαφύλαξη της νομιμότητας και όχι καθολική κατάργησή του, που προφανώς θα εξυπηρετεί και πολιτικές σκοπιμότητες. Στα φαινόμενα αυτά οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι μερίδιο ευθύνης έχει και η ίδια η ακαδημαϊκή κοινότητα, η οποία δεν διασφαλίζει την τάξη και επιτρέπει την αλόγιστη ανομία μέσα στους χώρους των ιδρυμάτων, «συγκαλύπτοντας» κρούσματα παραβατικότητας. Συμπερασματικά οι αυταρχικές κακουργηματικές πράξεις και παραβάσεις μπορούν να περιθωριοποιηθούν αρχικά με μέτρα από την ίδια την πανεπιστημιακή κοινότητα για την κατοχύρωση υγιούς εκπαίδευσης και να εξαλειφθούν με τη ρητή εφαρμογή του νόμου. Ετσι το πανεπιστημιακό άσυλο θα συνεχίσει να υφίσταται και θα προστατεύει μόνο όσους ανήκουν στην ακαδημαϊκή κοινότητα, ξεριζώνοντας την ανομία από τους κόλπους της!
Παράλληλα, η έννοια του ασύλου έχει συμβολική και ιστορική σημασία καθώς είναι άρτια συνδεδεμένη με τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν τον Νοέμβριο του 1973, γεγονότα τα οποία προανήγγειλαν την πτώση της στυγνής δικτατορίας και οδήγησαν τη χώρα στη μεταπολιτευτική της περίοδο, επαναφέροντας τη δημοκρατία!
Ως μια υπεύθυνη παράταξη έχουμε βαθύ το αίσθημα της ευθύνης απέναντι στην ακαδημαϊκή κοινότητα να προασπίσουμε τις αξίες, την ιστορία και τα κεκτημένα των αγωνιστών, που σήκωσαν το ανάστημά τους απέναντι σε αυταρχικά καθεστώτα. Το άσυλο δεν καταργείται!!
Ως ΠΑΣΠ προτείνουμε: Την πλήρη αποσαφήνιση και διατύπωση του ήδη ισχύοντος νομοθετικού πλαισίου, ώστε η δημόσια δύναμη να δρα και να αποτρέπει παραβατικές πράξεις. Την περιφρούρησή των ιδρυμάτων από υπαλλήλους του πανεπιστημίου.
Παρόλα αυτά, επειδή οι απόψεις διίστανται, νιώθουμε την ανάγκη να μας γνωστοποιηθεί η άποψη και της διοίκησης του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου σχετικά με τις εξαγγελίες για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου.
Κλείνοντας, επικαλούμενοι τη φράση του εμβληματικού ιδρυτή μας Ανδρέα Παπανδρέου «Η δημοκρατία είναι θέμα μόνιμου αγώνα», καλούμε σε συστράτευση το σύνολο της ακαδημαϊκής κοινότητας με σκοπό τη διαφύλαξη τόσο του ασύλου όσο και τον παραγκωνισμό των φαινομένων παραβατικότητας!
