Με την ερώτησή του σχετικά με την προσβασιμότητα ΑμεΑ στα σχολεία της πόλης, με τίτλο “Ακολουθώντας τον Παναγιώτη”, που κατέθεσε στο Δημοτικό Συμβούλιο Καλαμάτας για τη σημερινή συνεδρίαση με τηλεδιάσκεψη, ο Γ. Λαζαρίδης ζητεί από τη δημοτική αρχή η προσβασιμότητα στα σχολεία του δήμου να ξεκινήσει από το ΕΠΑΛ, όπου πρόκειται να φοιτήσει ο Παναγιώτης, ώστε “να μπορέσει να ολοκληρώσει τα μαθητικά του χρόνια με αξιοπρέπεια”.
Ο Γιώργος Λαζαρίδης αναφέρει:
“Η γνωριμία μας με τον Παναγιώτη ξεκίνησε το 2018 από το 7ο Δημοτικό Σχολείο. Κάθε μέρα οι γονείς του τον ανέβαζαν με τα χέρια έναν όροφο. Επισκεφθήκαμε το σχολείο με την πρωτοβουλία «Καλαμάτα 2030», και μάλιστα καταθέσαμε μελέτη για κατασκευή ασανσέρ.
Ο Παναγιώτης τελείωσε το δημοτικό, χωρίς να δει να κατασκευάζεται το ασανσέρ και συνέχισε στο Γυμνάσιο Παραλίας, όπου η αίθουσα διδασκαλίας βρισκόταν πάλι στον 1ο όροφο. Ο Παναγιώτης ανέβαινε ξανά στα χέρια των γονιών του. Επισκεφθήκαμε με την Τόνια το σχολείο στο τέλος του 2019 και αφού ενημερωθήκαμε για την κατάσταση, έκανα σχετική ερώτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο, ρωτώντας ξανά αν έχει δρομολογηθεί η κατασκευή ασανσέρ, όπως άλλωστε ο νόμος Ν.4067/2012 προβλέπει. Μέχρι σήμερα από ό,τι γνωρίζουμε δεν έχει γίνει κάτι και θα θέλαμε να μάθουμε σε ποιο στάδιο βρίσκεται ο σχεδιασμός.
Πριν λίγες μέρες συνάντησα τυχαία τους γονείς του Παναγιώτη. Με ενημέρωσαν ότι ο Παναγιώτης από την επόμενη σχολική χρονιά θα φοιτήσει στο ΕΠΑΛ, όπου επίσης δεν υπάρχει ασανσέρ και όπου προφανώς πάλι θα πρέπει να τον ανεβάζουν με τα χέρια για να παρακολουθήσει τα μαθήματά του. Η δυνατότητα πρόσβασης για ΑμεΑ σε όλα τα σχολεία θα έπρεπε να είναι αυτονόητη. Αντίθετα εμείς προφανώς το θεωρούμε πολυτέλεια.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ο Παναγιώτης και όλα τα υπόλοιπα παιδιά με αναπηρία που φοιτούν στα σχολεία μας, να στερούνται την ελευθερία τους και την αξιοπρέπειά τους. Δεν σας ζητάω να έρθετε στη θέση ενός εφήβου που αναγκάζεται να τον κουβαλάν στο σχολείο. Μέχρι και εγώ νιώθω πολύ άβολα, περίεργα, άσχημα, όταν δεν υπάρχει πρόσβαση σε κάποιο χώρο και πρέπει οι φίλοι μου να με ανεβάζουν στα χέρια. Πόσο μάλλον ένα παιδί και ακόμα χειρότερα ένας έφηβος. Η προσβασιμότητα στα σχολεία του δήμου πρέπει να τεθεί σαν προτεραιότητα όλων μας. Ας γίνει η έστω η αρχή από το ΕΠΑΛ, ώστε έστω ο Παναγιώτης να μπορέσει να ολοκληρώσει τα μαθητικά του χρόνια με αξιοπρέπεια. Αλλιώς το μόνο που θα έχουμε καταφέρει είναι να ενηλικιώσουμε άλλον έναν άνθρωπο, δείχνοντας του ότι αδιαφορούμε για την ελευθερία του και την αξιοπρέπειά του”.
ΠΟΙΟΣ Ο ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΟΤΗΤΑ;
Ο Γ. Λαζαρίδης παρακαλεί τη δημοτική αρχή “να μου απαντήσετε για το ποιος είναι ο σχεδιασμός των παρεμβάσεων που θα γίνουν στα σχολεία του Δήμου Καλαμάτας για βελτίωση της προσβασιμότητας. Με ράμπες, τουαλέτες και ασανσέρ όπου χρειάζεται”.
Κλείνοντας, σημειώνει: “Γνωρίζω την ευαισθησία σας, θέλω με ταχύτητες «σπρίντερ», να δημιουργήσουμε όλες εκείνες τις υποδομές που θα κάνουν τα Ατομα με Αναπηρία να ζουν και να κινούνται με αξιοπρέπεια! Το οφείλουμε στον Παναγιώτη, στους γονείς του, αλλά και σε κάθε άνθρωπο με αναπηρία που δεν ζητάει τίποτα περισσότερο από τα αυτονόητα”.
