Μεγάλη συγκίνηση για το θάνατο του Μεσσήνιου άρχοντα
Ο καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος έφυγε για το μεγάλο ταξίδι χθες στις 6 το πρωί. Μετά από μακρόχρονη μάχη με την επάρατη νόσο, άφησε την τελευταία του πνοή στο Νοσοκομείο "Ευαγγελισμός", στο οποίο εισήχθη προχθές το απόγευμα λόγω επιδείνωσης της κατάστασής του.
Στο ταξίδι της ζωής ο καπετάν Βασίλης έγραψε χρυσές σελίδες ιστορίας, τόσο για την ελληνική ναυτιλία όσο και για την ανάπτυξη της Μεσσηνίας που τόσο αγάπησε. Μεταξύ άλλων επιτευγμάτων, κατέκτησε τις θάλασσες δημιουργώντας ένα στόλο από πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων και ευτύχησε να δει το όνειρο της ζωής του να γίνεται πραγματικότητα, με τη λειτουργία του τουριστικού προορισμού Costa Navarino στη Μεσσηνία.
Αύριο στις 12 το μεσημέρι, συγγενείς και φίλοι θα ευχηθούν καλό ταξίδι στον καπετάνιο από το ναό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος (Αγιος Σώστης Νέας Σμύρνης, λεωφόρος Συγγρού) όπου θα τελεστεί η εξόδιος ακολουθία.
Το ταξίδι της ζωής του καπετάν Βασίλη ξεκίνησε το 1935 σε μια οικογένεια με 4 παιδιά, στο Διαβολίτσι της Μεσσηνίας. Ο καπετάνιος μιλώντας για εκείνα τα χρόνια είχε πει στους δημοσιογράφους: «Ο πατέρας μου είχε τελειώσει το Σχολαρχείο. Ανθρωπος με προοδευτικές ιδέες, είχε ανοίξει ελαιοτριβείο στο Διαβολίτσι. Ηταν μάλιστα η πρώτη επιχείρηση που έβαλε ηλεκτρικό εκτός της πόλης της Καλαμάτας. Λόγω των δημοκρατικών και σοσιαλιστικών πεποιθήσεών του στον Εμφύλιο, συκοφαντήθηκε, μπήκε στη φυλακή και έκανε εξορία. Τον έσωσαν τα δύο αδέλφια της μητέρας μου, που ήταν ο ένας δικηγόρος και ο άλλος δικαστικός. Για να τα βγάλουμε πέρα με τις δίκες αναγκαστήκαμε να πουλήσουμε σχεδόν όλη την περιουσία μας. Ετσι, όταν εκείνος γύρισε από την εξορία, άνοιξε μπακάλικο».
ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΧΡΟΝΙΑ
Τα παιδικά χρόνια του καπετάν Βασίλη ήταν πολύ δύσκολα. Ετσι το 1948 σε ηλικία 13 ετών πήγε στην Αθήνα για να βρει την τύχη του, ανήμερα της Υπαπαντής στις 2 Φεβρουαρίου. Εμεινε στον Κολωνό και κάθε ξημέρωμα έπαιρνε το λεωφορείο της γραμμής 10, που έκανε τη διαδρομή Βοτανικός - Ιπποκράτους. Κατέβαινε στη στάση Αραχώβης και πήγαινε στην πλατεία Εξαρχείων, όπου μοίραζε σε σπίτια γάλα της ΕΒΓΑ. Στη συνέχεια, στις 7.30 το πρωί έπιανε δουλειά σε μια βιοτεχνία κουμπιών που βρισκόταν στη διασταύρωση Περικλέους και Ευαγγελιστρίας. Μετά την εργασία του κατευθυνόταν στην πλατεία Κουμουνδούρου, όπου ήταν το νυχτερινό γυμνάσιο από το οποίο αποφοίτησε το 1953. Με το τραμ της γραμμής 4 πήγαινε στο Ρουφ και στη συνέχεια με τα πόδια κατέληγε κατάκοπος στο σπίτι του στον Βοτανικό. Τον Ιούνιο του 1953, σε ηλικία 18 ετών, πρωτομπάρκαρε σ' ένα μικρό φορτηγό πλοίο.
"Ο,ΤΙ ΕΓΙΝΑ ΤΟ ΟΦΕΙΛΩ
ΣΤΗ ΣΥΖΥΓΟ ΜΟΥ"
Το 1962 ο καπετάνιος συναντά την Κάρμεν Αχ. Κυρίτση, την οποία νυμφεύθηκε μετά από 2 χρόνια και απέκτησαν στη συνέχεια 3 αγόρια: τον Κωνσταντίνο το 1969, τον Αχιλλέα το 1971 και το Χρήστο το 1974.
«Ο,τι έγινα σήμερα το οφείλω στη σύζυγό μου, την Κάρμεν, αυτή με στήριξε και με καθοδήγησε. Τα πάντα τα χρωστώ σ' εκείνη. Είναι εξαιρετική σύζυγος, μάνα, πεθερά και γιαγιά. Κατάγεται από ένα χωριό στην περιοχή του Τυρνάβου. Υπήρξε η πρώτη κοπέλα από την περιοχή της που τελείωσε το γυμνάσιο και σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Για εμένα ήταν σημαντικό που μια όμορφη, μορφωμένη και ευκατάστατη κοπέλα, η οποία μπορούσε να παντρευτεί όποιον ήθελε και να τον έχει στη στεριά, προτίμησε έναν άντρα ναυτικό που έλειπε για μεγάλα διαστήματα από το σπίτι. Αυτό ήταν ένδειξη ότι μ' αγαπούσε αληθινά...» έλεγε ο καπετάνιος μιλώντας για τη σύζυγό του.
Η Κάρμεν μάλιστα τον απέτρεψε απ' το να γίνει μπακάλης, όπως διηγείτο ο ίδιος: «Για να μπορούμε να συναντιόμαστε, αποφάσισε να μη διοριστεί ως καθηγήτρια και έγινε αεροσυνοδός. Εγώ έφυγα από τα υπερατλαντικά ταξίδια και μπάρκαρα στα πλοία που ταξίδευαν στη Μεσόγειο. Βρήκαμε λοιπόν ως μόνη πόλη που να εξυπηρετεί τα δρομολόγια και των δύο το Τελ Αβίβ. Ετσι συναντιόμασταν εκεί κάθε 15 ημέρες, ενώ το Γενάρη και το Φλεβάρη έπαιρνε άδεια χωρίς αποδοχές και ερχόταν μαζί μου στο πλοίο. Ολα αυτά μέχρι που αποκτήσαμε τον πρώτο μας γιο, το 1969. Επειτα άρχισε να μου λείπει η οικογένειά μου.
Σκέφτηκα τότε να ξεμπαρκάρω και να γίνω μπακάλης. Εκείνη μου έλεγε όμως: "Θα αποτύχεις γιατί λόγω του χαρακτήρα σου, όποιος έρχεται και δεν έχει να αγοράσει θα του το χαρίζεις, κι έτσι θα πέσεις έξω. Αν πάλι επιτύχεις, σημαίνει πως άλλαξες χαρακτήρα, και αυτό είναι ακόμη χειρότερο"...».
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΠΡΟΣ
ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ
Το 1974 ξεκίνησε το ταξίδι προς την επιτυχία. Τότε σε ηλικία 27 ετών του παρουσιάστηκε η ευκαιρία να αγοράσει το πλοίο στο οποίο εργαζόταν. Εδωσε τότε ως προκαταβολή 25.000 δολάρια και αγόρασε το υπόλοιπο επί πιστώσει. Το ένα έφερε το άλλο κι έτσι δημιούργησε την Costamare Shipping Company S.A., τη μεγαλύτερη σήμερα ανεξάρτητη εταιρεία εμπορευματοφόρων πλοίων στον κόσμο: «Ο μόνος περιορισμός που μου έθεσε η σύζυγός μου είναι να μη βάλω ποτέ συνέταιρο: "Εστω και αν δημιουργήσεις πιο λίγα, θα είναι καθαρά δικά μας και των παιδιών μας", μου είπε. Και η Costamare και η Costa Navarino ανήκουν εξ ολοκλήρου στην οικογένειά μου».
Οταν άρχισε η ναυτιλιακή κρίση, την περίοδο 1982-1984, ο καπετάν Βασίλης αγόρασε 8 πλοία. Η συνολική τους αξία δεν υπερέβαινε την αξία που θα τα αγόραζαν σε διαλυτήριο πλοίων. Μετά τη χρεοκοπία της εταιρείας τακτικών γραμμών "Ελληνική" του Γρ. Καλλιμανόπουλου, προσέλαβε το εξειδικευμένο προσωπικό της και προσπάθησε να εισέλθει δυναμικά στην αγορά των τακτικών γραμμών, ως ναυλωτής πλοίων σε εταιρείες που εξυπηρετούσαν ήδη τις γραμμές.
Μέσα σε μία 20ετία η εταιρεία του γιγαντώθηκε, αφού στη διάρκεια αυτών των χρόνων ανανεώθηκε σημαντικά ο στόλος με νεότερα πλοία. Το έτος 2000, η Costamare διαχειριζόταν 35 πλοία, των οποίων η μεταφορική ικανότητα έφθανε τα 1.560.000 dwt.
Το 1996 ο καπετάν Βασίλης εξελέγη πρόεδρος (ο 4ος στη σειρά) της HELMEPA και στη συνέχεια το 2000 ανακηρύχθηκε επίτιμος πρόεδρος.
ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΛΟΙΟ
Από τις αρχές του 2000, η εταιρεία του καπετάνιου κατάρτισε ένα μεγαλεπήβολο επενδυτικό σχέδιο που προσέγγισε το 1 δισ. δολάρια για το χτίσιμο καινούργιων πλοίων μεταφοράς κοντέινερ. Μάλιστα, το 2006 η εταιρεία παρέλαβε το μεγαλύτερο πλοίο στον κόσμο για μεταφορά εμπορευματοκιβωτίων. Το μήκος του είναι ίσο με 4 γήπεδα ποδοσφαίρου (350,56 μέτρα), το πλάτος του 43 μ. και μπορούσε να μεταφέρει 9.500 εμπορευματοκιβώτια. Η ταχύτητα που αναπτύσσει φτάνει τους 25,5 κόμβους την ώρα. Το μέγιστο βύθισμά του είναι 14,5 μέτρα και μεταφέρει 107.000 τόνους φορτίου.
Το πλοίο αυτό ήρθε στον Πειραιά στις 27 Ιουλίου του 2006, ονομάστηκε «Cosco Hellas» και ύψωσε την ελληνική σημαία. Ηταν το 5ο πλοίο στη σειρά της νέας γενιάς νεότευκτων που παρέλαβε συνολικά η Costamare από τα κινεζικά ναυπηγεία της Σαγκάης. Η συνολική επένδυση των 5 πλοίων - μαμούθ ανήλθε σε 600 εκατομμύρια δολάρια, ενώ ταυτόχρονα ναυλώθηκαν για 12 χρόνια στον κινεζικό κολοσσό Cosco, με το αστρονομικό ποσό των 900 εκατ. δολαρίων.
Με άλλα λόγια, στα επόμενα χρόνια όχι μόνο εξασφαλίστηκε η απόσβεση των πλοίων, αλλά η εταιρεία του καπετάνιου κατοχύρωσε κέρδη πάνω από 300 εκατ. δολαρίων.
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ
COSTA NAVARINO
Στα μέσα της δεκαετίας του '80 ο καπετάν Βασίλης αρχίζει να προετοιμάζει το έδαφος για να πραγματοποιήσει το όνειρό του: να τοποθετήσει τη Μεσσηνία στον παγκόσμιο τουριστικό χάρτη. Οριοθέτησε 4 περιοχές που αποφάσισε να αναπτύξει και άρχισε να αγοράζει οικόπεδα, ένα ένα τη φορά. Συνολικά αγόρασε από 1.300 ιδιοκτήτες μια έκταση που ξεπερνά τα 10.000 τ.μ. Ο ίδιος είχε πει σχετικά:
«Εγώ παιδί μου δεν έκανα την Costa Navarino για δουλειά, γιατί δουλειά είχα και έχω, και δόξα τω Θεώ στρωμένη. Ηταν ένα όραμά μου από νέος. Σε φασαρίες και κόπο μπήκα, αλλά έτσι είναι τα όνειρα…. Εκτός από την Αίγινα και μια μικρή έκταση τελευταία στη Σαντορίνη, όλη μου η κτηματική περιουσία βρίσκεται στη Μεσσηνία. Τη δεκαετία του '80 πολλοί μου πρότειναν αγορές σε διάφορες περιοχές της χώρας. Θα μπορούσα να είχα αγοράσει ατελείωτες εκτάσεις, όμως εμένα με ενδιέφερε μόνο η Μεσσηνία. Είναι ευλογημένος τόπος, επίγειος παράδεισος... και ευτυχώς μέχρι τώρα δεν έχει αναπτυχθεί άναρχα τουριστικά.
Προβληματίζομαι, όμως, του χρόνου που θα δοθεί στην κυκλοφορία και το άλλο κομμάτι του δρόμου, και η απόσταση από την Αθήνα θα είναι μόνο δύο ώρες, τι θα γίνει στη Μεσσηνία. Αν θα μπορέσει να αναπτυχθεί σωστά τουριστικά και με σχέδιο. Γιατί δεν βλέπω να υπάρχει οργανωμένο τουριστικό σχέδιο ανάπτυξης σε καμιά περιοχή στης Ελλάδας. Αισιοδοξώ πως, αν η Costa Navarino επιτύχει, τότε θα δημιουργηθούν στην περιοχή και άλλες τουριστικές επιχειρήσεις που θα θελήσουν να την αντιγράψουν».
ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΣΤΙΣ ΗΠΑ
Ο καπετάν Βασίλης, όμως, δεν δημιούργησε μόνο ένα στόλο πλοίων και την Costa Navarino. Κατασκεύασε επίσης ένα εργοστάσιο εξόρυξης και επεξεργασίας ορυκτών, στη Βόρεια Ελλάδα: τη βιομηχανία ΓΕΩ που λειτουργεί στα Γρεβενά.
Αυτό όμως που δεν είναι ευρέως γνωστό στην Ελλάδα, είναι ότι χωρίς γραφειοκρατικές διαδικασίες ο καπετάνιος δημιούργησε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής μια ολόκληρη σύγχρονη πόλη... που η συνολική της έκταση είναι 2.000 τετραγωνικά μέτρα και η κεντρική της λεωφόρος φέρει το όνομα της Μελίνας Μερκούρη. Επίσης, σε άλλη Πολιτεία έχει αγοράσει 16.000 στρέμματα στα οποία έχει δημιουργήσει έναν πρότυπο αμπελώνα, και όλη την παραγωγή την έχει προπωλήσει για μια δεκαετία.
Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά το παρελθόν εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της Τουρκίας αναζήτησε τον καπετάνιο και του πρότεινε να επισκεφτεί την Κωνσταντινούπολη, να επιβιβαστεί σε ελικόπτερο και να διαλέξει όποια παραλιακή περιοχή ήθελε ανάμεσα στη Σμύρνη και την Αλεξανδρέτα, προκειμένου να φτιάξει ένα σύγχρονο τέρμιναλ εμπορευματοκιβωτίων. Εκείνος όμως δεν δέχτηκε και η επένδυση στην Τουρκία δεν έγινε.
Δωρεές αντί στεφάνων
Η οικογένεια του καπετάνιου, αντί στεφάνων, παρακαλεί να γίνουν δωρεές στο Ιδρυμα "Θώραξ" - Κέντρο Ερευνών Εντατικής και Επείγουσας Ιατρικής Θώρακος (τηλ. 210 7222934), στον εξής λογαριασμό της τράπεζας Citibank: 5500063302 (ΙΒΑΝ: GR82 0840 1040 0000 0550 0063 302).
Η ταφή θα γίνει σε στενό οικογενειακό κύκλο.
Ο καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος διετέλεσε πρόεδρος των εταιρειών:
- Costamare. Σήμερα διοικείται από το γιο του Κώστα και, μαζί με τις θυγατρικές που δημιούργησε, διαχειρίζεται έναν αξιόλογο στόλο πλοίων για κοντέινερ.
- ΤΕΜΕΣ (Τουριστικές Επιχειρήσεις Μεσσηνίας) ΑΕ. Σε μεγάλες ιδιόκτητες παραλιακές εκτάσεις υλοποιεί τη μεγάλη επένδυση Costa Navarino. Η εταιρεία διοικείται από το γιο του Αχιλλέα.
- ΓΕΩ-ΕΛΛΑΣ. Σε μεγάλες ιδιόκτητες εκτάσεις με κοιτάσματα ευγενών αργίλων στο Νομό Γρεβενών, κατασκεύασε και λειτουργεί σύγχρονο εργοστάσιο για την επεξεργασία και συσκευασία υλικών με ευρύ φάσμα βιομηχανικών εφαρμογών. Διοικείται από το γιο του Χρήστο.
- Costacruising. Ιδιοκτήτρια και διαχειρίστρια σκαφών αναψυχής.
Ο καπετάν Βασίλης ήταν πρόεδρος της HELMEPA, της INTERMEPA και του H/C Νηογνώμονα Germaniscer Lloyd. Διετέλεσε επίσης μέλος της διοίκησης των εξής οργανισμών κι εταιρειών:
Vryonis Center - Sacramento California, Κέντρο Ελληνισμού «Αγγελος Κ. Τσακόπουλος» - Sacramento California, Μεσσηνιακή Αμφικτιονία, UHAC, Εθνική Τράπεζα (NBGr.AT) Ελλάδος, Advisory Board της γερμανικής ναυτιλιακής τράπεζας DVB NedshipBanΚ, Ενωση Ελλήνων Εφοπλιστών, Leadership 100, Hellenic Committee των Νηογνωμόνων Lloyd's και Bureau Veritas και αντιπρόεδρος του Swedish Club.
Είχε βραβευτεί για τη δραστηριότητα και την προσφορά του από σημαντικούς φορείς - μεταξύ των οποίων η Ακαδημία Αθηνών, ο Δήμος Αθηναίων, ο Δήμος Καλαμάτας, τα 7 Επιμελητήρια της Πελοποννήσου, το Ναυτικό Επιμελητήριο Ελλάδος, το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο Ελλάδος, η Ελληνική Επιτροπή Ναυτιλιακής Συνεργασίας, η Ελληνική Ναυτιλιακή Λέσχη, η Λέσχη Επιχειρηματικότητας, καθώς και η Ευρωπαϊκή Ενωση.
Τέλος, ιδιαίτερα σημαντική ήταν η προσφορά του καπετάνιου στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου - όπως και το φιλανθρωπικό του έργο, με έμφαση στη στήριξη και ανακούφιση παιδιών με ειδικές ανάγκες.
*Στο ρεπορτάζ της "Ε" με τίτλο "Σάλπαρε για το τελευταίο μπάρκο ο καπετάν Βασίλης" που δημοσιεύτηκε την Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2011 υπάρχουν αποσπάσματα από τη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει ο καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος στη δημοσιογράφο Μάγδα Λιβέρη και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Εθνος" Επίσης υπάρχουν στοιχεία από ρεπορτάζ των εφημερίδων "Ναυτεμπορική" και "Εξπρες"
Θ.Λ.
Του Θανάση Λαγού
