Αυτό είναι ένα από τα 13 προτεινόμενα μέτρα και τις νομοθετικές ρυθμίσεις βελτίωσης της λειτουργίας των πυρηνελαιουργείων, που θα εισηγηθεί στο Συμβούλιο την ερχόμενη Δευτέρα, η αντιπεριφερειάρχης Μεσσηνίας Ελένη Αλειφέρη.
Εξηγεί για το συγκεκριμένο μέτρο πως «έχει υπολογιστεί από τις υπηρεσίες της Π.Ε., ότι με βάση τη μέγιστη ελαιοπαραγωγή που σημειώθηκε στη Μεσσηνία την περίοδο 2015 - 2016, αλλά και την συνολική δυναμικότητα των πυρηνελαιουργείων, περίοδος λειτουργίας 141 ημερών από την ημερομηνία έναρξής τους, είναι χρόνος υπέρ αρκετός για την διαχείριση του ελαιοπυρήνα που παράγεται στην Μεσσηνία. Αυτό προτείνεται ως άμεσα εφαρμόσιμο μέτρο και μέχρι το χαρακτηρισμό των πυρηνελαιουργείων ως μονάδες τοπικής εμβέλειας κατ’ αναλογία των μονάδων επεξεργασίας απορριμμάτων ανά διαχειριστική ενότητα».
Για να τηρείται ο όρος αυτός ως επόμενο μέτρο προτείνεται «η σύνδεση της συνολικής ποσότητας ελαιοπυρήνα που παραλαμβάνουν τα πυρηνελαιουργεία, με τη δυναμικότητα ξήρανσης».
Τα άλλα 11 μέτρα και ρυθμίσεις που θα εισηγηθεί η κ. Αλειφέρη, είναι:
«1) Καθορισμός ανώτατου ορίου εκπομπής αρωματικών πολυκυκλικών υδρογονανθράκων (PAHs) στις καμινάδες, των πυρηνελαιουργείων και όχι στην ατμόσφαιρα, διότι εκεί συμβάλλουν και άλλες πηγές και δεν είναι δυνατός ο διαχωρισμός τους.
2) Καθορισμός ανώτατου ορίου εκπομπής ολικού οργανικού άνθρακα (TOC), σχετίζεται με τις οσμηρές ενώσεις που εκπέμπονται από τις καμινάδες των πυρηνελαιουργείων.
3) Η θερμοκρασία του αέρα ξήρανσης στην είσοδο των ξηραντηρίων να μην υπερβαίνει τους 400°C. Το όριο αυτό των 400°C έχει υποδειχθεί από την μελέτη του ΕΚΕΦΕ "Δημόκριτος", λόγω του πολυμερισμού σακχάρων σε θερμοκρασίες μεγαλύτερες των 400°C κατά την διαδικασία ξήρανσης και την έκλυση στην αέρια φάση πολυκυκλικών υδρογονανθράκων και τελικά μέσω των απαερίων στην ατμόσφαιρα.
4) Να καθοριστούν συγκεκριμένα όρια φυσικοχημικών χαρακτηριστικών του διφασικού ελαιοπυρήνα προκειμένου να εξετάζεται το αποδεκτό ή όχι της περαιτέρω επεξεργασίας στα πυρηνελαιουργεία και ιδιαίτερα η υγρασία του παραγόμενου ελαιοπυρήνα 2 φάσεων στα ελαιοτριβεία να μην υπερβαίνει το 65-67%. Ο έλεγχος να γίνεται στα πυρηνελαιουργεία με ευθύνη των πυρηνελαιουργών. Σε περίπτωση υπέρβασης του ορίου να προβλεφθούν κυρώσεις στους ελαιοτριβείς που παράγουν πυρήνα με υγρασία μεγαλύτερη του 67% και στους πυρηνελαιουργούς που την αποδέχονται.
5) Χρονικός προσδιορισμός παραμονής διφασικού ελαιοπυρήνα προς ξήρανση στα πυρηνελαιουργεία. Το μέτρο αυτό προτείνουμε να έχει προσωρινή διάρκεια μέχρι τον προσδιορισμό των φυσικοχημικών παραμέτρων του, οι οποίες στην συνέχεια θα ενσωματωθούν στην περιβαλλοντική αδειοδότηση.
6) Υποχρέωση διενέργειας μετρήσεων από όλους τους πυρηνελαιουργούς, ακόμα και από αυτούς που έχουν ΠΠΔ και δεν προβλέπεται αυτή η ενέργεια στην ΥΑ 17131/2013 (ΦΕΚ 2939Β/2013). Οι μετρήσεις να περιλαμβάνουν: α) σωματίδια, β) Δείκτη αιθάλης κατά REINGELMANN, γ) Πολυκυκλικούς αρωματικούς υδρογονάνθρακες (PAHs) και δ) Ολικό Οργανικό Ανθρακα (TOC).
7) Υποχρέωση ελαιοτριβέων να δηλώνουν κάθε χρόνο στις Διευθύνσεις Ανάπτυξης και Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής των Περιφερειακών Ενοτήτων, με την λήξη της ελαιοκομικής περιόδου, την συνολικά παραχθείσα ποσότητα ελαιολάδου και ελαιοπυρήνα. Να προβλεφθούν κυρώσεις σε περίπτωση μη προσκόμισης στοιχείων.
8) Απαγόρευση κατασκευής νέων δεξαμενών αποθήκευσης ελαιοπυρήνα και αύξησης της δυναμικότητας των πυρηνελαιουργείων της Π.Ε. Μεσσηνίας, καθόσον με την παρούσα λειτουργία τους υπάρχουν εκπομπές στην ατμόσφαιρα εκτός ορίων, που επιδρούν στο ανθρωπογενές και φυσικό περιβάλλον και για όσο χρονικό διάστημα απαιτηθεί μέχρι την λειτουργία κατάλληλης αντιρυπαντικής τεχνολογίας.
9) Πρόβλεψη κυρώσεων για όλα τα ανωτέρω.
10) Αναζήτηση χρηματοδότησης για την εγκατάσταση σταθμού παρακολούθησης ατμοσφαιρικής ρύπανσης ενταγμένου στο δίκτυο ΕΔΠΑΡ για την περιοχή του Δήμου Οιχαλίας.
11) Δυνατότητα διάθεσης διφασικού ελαιοπυρήνα σε μονάδες επεξεργασίας υγρών αποβλήτων πέραν των πυρηνελαιουργείων (π.χ. μονάδες παραγωγής βιοαερίου)».
Κλείνοντας, η αντιπεριφερειάρχης αναγνωρίζει ότι «η δραστηριότητα του ελαιουργικού κλάδου συνεισφέρει τα μέγιστα στην οικονομία του νομού και της χώρας μας και οφείλουμε να διαχειριστούμε με την δέουσα σοβαρότητα τον σχεδιασμό όλων των σταδίων της παραγωγής και επεξεργασία του ελαιοκάρπου» και παρατηρεί: «Η βέλτιστη περιβαλλοντικά αξιοποίηση των παραπροϊόντων της επεξεργασίας του ελαιοκάρπου αποτελεί ευκαιρία για την οικονομική ανάπτυξη των τοπικών κοινωνιών».
