Η ιστορία ξεκινάει το 1975, όταν ο Παναγιώτης Παπαδέας σε μία μικρή αποθήκη στην Παραλία της Καλαμάτας και με υποτυπώδη μέσα ξεκίνησε την προμήθεια των απαιτούμενων πρώτων υλών για την παραγωγή ξιδιού σε εταιρείες της Αθήνας. Συγκέντρωνε χαλασμένα κρασιά από κατώγια σπιτιών. Στη συνέχεια αποφάσισε να ξεκινήσει την παραγωγή ξιδιού καλύπτοντας κατά βάση τοπικές ανάγκες. Αρχικά ασχολήθηκε με τη μέθοδο Ορλεάνης, δηλαδή χρησιμοποιώντας ροκανίδι, ξύλο οξιάς και κρασί, η οποία απαιτούσε περίπου 20 μέρες για την παραγωγή 5 τόνων ξιδιού. Στην πορεία υιοθέτησε τη μέθοδο Φρινγκς, η οποία για την ίδια παραγωγή απαιτούσε μονάχα 24 ώρες. Η διάθεση γινόταν σε πλαστικά μπουκάλια που εμφιαλώνοντας ένα ένα και τοποθετούνταν σε ξύλινα κιβώτια.
Το 1984 στην επιχείρηση μπήκε ο γιος του Παναγιώτη Παπαδέα, Διονύσης, ο οποίος συνέβαλε καταλυτικά τόσο στον εκσυγχρονισμό του τεχνικού εξοπλισμού όσο και στην προμήθεια αυτόματων εμφιαλωτηρίων. Τότε μάλιστα η εταιρεία επέκτεινε τη δραστηριότητά της σε ολόκληρη την Ελλάδα, δείχνοντας από τότε τη δυναμική της. Καθιέρωσε δε την διακριτική ονομασία “Messino” στα προϊόντα, τα οποία ξεκίνησαν να διατίθενται μέσω μεγάλων αλυσίδων και σούπερ μάρκετ.
Χρονιά-σταθμός για την επιχείρηση ήταν το 1994, όταν μεταφέρθηκε σε ιδιόκτητες εγκαταστάσεις στη ΒΙ.ΠΕ. Καλαμάτας, γεγονός που συνέβαλε στην εκτόξευση των πωλήσεων και στην αύξηση της παραγωγής. Τότε άνοιξε μάλιστα και ο δρόμος για τις εξαγωγές, κάτι που σήμερα αποτελεί το βαρύ πυροβολικό της εταιρείας. Ενδεικτικά η εταιρεία παράγει 8.000 τόνους ετησίως, το 90% των οποίων εξάγεται σε χώρες όπως Ιταλία, Γερμανία, Αυστραλία, Καναδάς κ.α.).
“Δίνουμε βάρος στην ποιότητα προσέχοντας την πρώτη ύλη, εκσυγχρονίζοντας τον εξοπλισμό μας (οξοποιητές, φίλτρα, παστεριωτές κ.ά.) και κάνοντας διαρκείς ποιοτικούς ελέγχους στα πρότυπα HACCP  και ISO σε συνεργασία με διαπιστευμένα εργαστήρια της Ελλάδας και του εξωτερικού”, σημειώνει ο Διονύσης Παπαδέας. Στην ελληνική αγορά “δυνατό χαρτί” είναι η πολύχρονη συνεργασία με τα ΑΒ Βασιλόπουλος, αλλά και η προμήθεια εταιρειών που τυποποιούν βρώσιμες ελιές και τουρσιά με ξίδι.
Σήμερα η εταιρεία παράγει ξίδι μπαλσάμικο, αρωματικό (με εστραγκόν, δενδρολίβανο, βασιλικό, ρίγανη, σκόρδο), μηλόξιδο, λευκό και κόκκινο, αλλά και χυμό λεμόνι. Τα παραπάνω προϊόντα διατίθενται είτε χύμα είτε εμφιαλωμένα.
Η “Διονύσιος Π. Παπαδέας και Σία” απασχολεί σήμερα 5 εργαζόμενους, ενώ ο τζίρος της κυμαίνεται περίπου στα 2,5 εκατ. ευρώ. Διαθέτει ιδιόκτητα μέσα μεταφοράς των προϊόντων, αποθηκευτικό χώρο  3.000 τόνων σε δεξαμενές και ιδιόκτητες εγκαταστάσεις 2.500 τ.μ.
“Το πρόβλημα της οξοποιίας είναι η δυσεύρετη πλέον πρώτη ύλη. Τα τελευταία χρόνια έχει μειωθεί αισθητά η παραγωγή κρασιού και σταφίδας στην Ελλάδα, γεγονός που μας αναγκάζει να εισάγουμε  πρώτες ύλες όταν χρειάζεται” επισημαίνει μιλώντας στην “Ε” ο Διονύσης Παπαδέας, που χαρακτήρισε αναγκαία τη στροφή των Ελλήνων στην αγροτική παραγωγή, αλλά και των καταναλωτών στα ελληνικά προϊόντα.
Συνταγή για μια υγιή επιχείρηση αποτελεί η χρηματοδότησή της με ίδια κεφάλαια, αλλά και η ενασχόληση μελών της οικογένειας με αυτή, σύμφωνα με τον κ. Παπαδέα. “Η ενασχόλησή μας με την επιμέλεια της παραγωγής και τη διάθεση των προϊόντων αποτελεί καθημερινό φαινόμενο, ενώ οι οξοποιητές λειτουργούν σε 24ωρη βάση, αφού εκεί ζουν ζυμομύκητες που είναι απαραίτητη για την παραγωγή ξιδιού.
Στήριγμα του Διονύση Παπαδέα είναι το τελευταίο διάστημα και ο γιος του Πάνος, τελειόφοιτος του τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας στη Θεσσαλονίκη. Στόχο της επιχείρησης πλέον αποτελεί η βελτίωση της παραγωγικής διαδικασίας και η επέκταση του δικτύου πωλήσεων, τομείς στους οποίους ο Πάνος Παπαδέας ευελπιστεί να βάλει τη δική του σφραγίδα.
“Το ελληνικό ξίδι έχει μεγάλες προοπτικές, καθώς υπερέχει σε άρωμα και γεύση έναντι των ξένων” επισημαίνει ο νεαρός Πάνος.
“Η κρίση δεν έχει επηρεάσει ιδιαίτερα την εταιρεία μας, καθώς όπως αναφέραμε το 90% της παραγωγής μας εξάγεται. Εχει όμως μειωθεί το κέρδος λόγω του ανταγωνισμού, της αύξησης της τιμής των δυσεύρετων πρώτων υλών, αλλά και των δυσμενέστερων όρων στις διεθνείς συναλλαγές  λόγω της ανασφάλειας που γεννά η ελληνική οικονομία” τονίζει ο Διον. Παπαδέας προσθέτοντας σε όλα αυτά τους φόρους και τα “χαράτσια” που επί της ουσίας φρενάρουν νέες επενδύσεις. “Για να υπάρχει μία υγιής επιχείρησης θα πρέπει να κάνει αργά και σταθερά βήματα χωρίς να επηρεάζεται από την υπόλοιπη αγορά, και να στηρίζεται σε ίδια κεφάλαια”, σημειώνει.
Οσον αφορά τις συχνότερες αιτίες προβλημάτων στις διάφορες ελληνικές επιχειρήσεις, ο κ. Παπαδέας αναφέρει ενδεικτικά την έλλειψη γνώσης στον τομέα της κοστολόγησης, αλλά και τη μεγάλη πιστωτική διάρκεια των συναλλαγών (επιταγές κ.ά.).
Κλείνοντας την ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα συνομιλία μας τόσο με τον κ. Διονύση, όσο και με τον γιο του Πάνο, ο πρώτος έκανε λόγο για ανάγκη ενίσχυσης των επιχειρήσεων από την Πολιτεία και από εμπορικούς φορείς (Επιμελητήριο κ.ά.) με έμφαση στον τομέα των εξαγωγών - καθώς ο ίδιος θεωρεί ότι αυτός είναι ο δρόμος για να πάρει ξανά τα πάνω της η αγορά.