Οπως υποστηρίζει ο κ. Τόλιος, «η πάση θυσία παραμονή στην ευρωζώνη αποτελεί ένα σύνθημα που έχουν ενστερνιστεί όλες οι μνημονιακές δυνάμεις, όπως άλλωστε και η τωρινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, παρά τις περί του αντιθέτου εξαγγελίες και υποσχέσεις. Αποδείχθηκε ότι μέσα στην ευρωζώνη δεν μπορείς να κάνεις τίποτα από αυτά που υποτίθεται ότι είχες ως πρόθεση και διάθεση».

Την ίδια στιγμή, χαρακτηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ «μεταλλαγμένο» σε ένα κόμμα «μνημονιακό που δεν είναι αριστερό, που δεν εφαρμόζει πολιτική η οποία εξυπηρετεί τον λαό, αλλά μια πολιτική που έχει περάσει στην αντίπερα όχθη». Σημειώνει μάλιστα ότι γι’ αυτό έχει «τεράστιες ευθύνες ο ηγετικός πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ, με επικεφαλής τον Τσίπρα, ο οποίος στις διαπραγματεύσεις, αντί να ανατρέψει το τραπέζι χώθηκε κάτω από αυτό».

- Εθνικό νόμισμα, όπως επιστροφή στη δραχμή; Σε τι θα βοηθήσει -και πώς;

«Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που εγείρονται ξανά κορυφαία διλήμματα για την πορεία της ελληνικής οικονομίας και της ελληνικής κοινωνίας. Οι εμπειρίες από την εφαρμογή των μνημονίων είναι επώδυνες και δραματικές για τον ελληνικό λαό. Ιδιαίτερα από το τρίτο μνημόνιο, το οποίο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ υποσχόταν ότι θα το καταργήσει και τώρα δυστυχώς τη βλέπουμε να πρωτοστατεί στην εφαρμογή του.

Αρα επί τάπητος μπαίνει στο προσκήνιο το μεγάλο ερώτημα πώς θα αλλάξουμε πορεία, γιατί αν δεν ανατραπεί η πολιτική των μνημονίων, η φτωχοποίηση του ελληνικού λαού, η δήμευση της δημόσιας περιουσίας, η φορολεηλασία, οι περικοπές μισθών και συντάξεων θα συνεχιστούν και πολύ απλά, μια τέτοια εξέλιξη δεν έχει καμία προοπτική για το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας -και ιδιαίτερα για τη νέα γενιά.

Οσον αφορά αυτό καθ’ εαυτό το ερώτημά σας, το θέμα του νομίσματος -κι αυτό είναι καλό να το ξεκαθαρίσουμε- δεν είναι κάτι που συνδέεται απλώς με μια διαδικασία, ένα μέσον συναλλαγής. Το ευρώ, αυτή τη στιγμή, είναι συνδεδεμένο με όλη αυτή την πολιτική που απορρέει από την ευρωζώνη - ή όπως λέμε από την οικονομική νομισματική ενοποίηση. Αρα, πίσω από αυτό εκπέμπονται πολιτικές, δεσμεύσεις, τις οποίες στη συγκεκριμένη περίπτωση βιώνουμε εδώ με πολιτικές μνημονίων, που εκτός από επώδυνες, είναι αναποτελεσματικές, αδιέξοδες για τη χώρα και το λαό.

Για τον λόγο αυτό, ως Λαϊκή Ενότητα θεωρούμε ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε εντός της ευρωζώνης, γιατί πλέον αποδείχθηκε ότι δεν προέκυψαν τα διάφορα που ακούγονταν -ότι με την ένταξή μας στην ΟΝΕ, στην ευρωζώνη,  θα έχουμε σύγκλιση οικονομιών, μεταφορά δικαιωμάτων- με συνέπεια να ζούμε σε ένα τελείως διαφορετικό τοπίο. Κατά συνέπεια, το θέμα της αποδέσμευσης είναι κρίσιμο και πολύ σημαντικό, γιατί αφορά, σε τελευταία ανάλυση, την εθνική και λαϊκή κυριαρχία, δηλαδή ποιος αποφασίζει σε αυτή τη χώρα και ποιος θα καθορίζει την πολιτική της. Σήμερα είναι οι θεσμοί, η τρόικα ή το κουαρτέτο, είναι εκείνοι που κουνούν το δάχτυλο λέγοντας "κάντε τα προαπαιτούμενα"... Αρα, μιλάμε για μια χώρα που, είτε σε εισαγωγικά, είτε ουσιαστικά, τελεί υπό κατοχή. Με αυτό το ζήτημα συνδέεται το θέμα του νομίσματος.

Η δυνατότητα που δίνεται σε μία κυβέρνηση η οποία αποδεσμεύεται από την ευρωζώνη και περνά στο εθνικό της νόμισμα είναι, πρώτ’ απ’ όλα η κατάργηση της λιτότητας. Εφαρμόζει μια άλλη πολιτική, που ανακουφίζει τα λαϊκά στρώματα, μειώνει τη φορολογία...».

- Τι θα γίνει, όμως, με το θέμα του χρέους;

«Με την αποδέσμευση από την ευρωζώνη, το θέμα του χρέους παύει να υφίσταται ως εκβιασμός και δεν υπάρχει άλλη λύση από μια αναστολή πληρωμής του χρέους, έτσι ώστε να έχουμε μια ανακούφιση από αυτά τα τοκοχρεωλύσια που δίνουμε -και φτάνουν τα 15 με 16 δισ. ευρώ τον χρόνο-, να πάρει ξανά μπροστά η οικονομία. Και ασφαλώς, το μεγάλο θέμα της ρύθμισης, της διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, είναι επί τάπητος, και όλοι το αναγνωρίζουν και το ομολογούν. Μπορούμε να το διασφαλίσουμε σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από το διεθνές δίκαιο. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο και όχι με μια ιδιόμορφη οσφυοκαμψία ή με παρακάλια ή με ευχέλαια... Αυτά έχουν δοκιμαστεί και δεν έχουν φέρει κανένα αποτέλεσμα.

Επιπλέον, το ελληνικό δημόσιο, όταν έχει το δικό του νόμισμα, έχει τη δυνατότητα να πηγαίνει στην κεντρική του τράπεζα και να δανείζεται με πολύ χαμηλό επιτόκιο, όπως κάνει το αμερικανικό δημόσιο, το αγγλικό, το ιαπωνικό... Ειδικά στην Ιαπωνία, πρέπει να πούμε ότι το δημόσιο χρέος είναι 220% του ΑΕΠ, πολύ ψηλότερο από το ελληνικό, με τη διαφορά όμως ότι το χρέος αυτό είναι εσωτερικό. Εχει λοιπόν μεγάλη σημασία η κεντρική μας τράπεζα, η Τράπεζα της Ελλάδος -που θεωρούμε ότι πρέπει να περάσει σε δημόσιο έλεγχο- να μπορεί να δανείζει το ελληνικό δημόσιο με χαμηλό επιτόκιο. Αυτή τη στιγμή έχουμε το αντίθετο, αν θέλει η Ελλάδα να δανειστεί πρέπει να καταφύγει σε άλλες τράπεζες και γενικά στις αγορές, με πολύ ακριβά επιτόκια, τη στιγμή που για χώρες όπως η Γερμανία, η Γαλλία, ακόμα κι η Ιταλία είναι από μηδενικά έως πολύ χαμηλά. Εχουμε να κάνουμε, επομένως, με μια ανισότιμη σχέση.

Παράλληλα, με το εθνικό νόμισμα, έχεις τη δυνατότητα να εξασφαλίζεις ρευστότητα στην οικονομία, γιατί η Τράπεζα της Ελλάδος θα παρέχει ρευστότητα στις τράπεζες και οι τράπεζες θα μπορούν να δανείζουν, έτσι ώστε να υπάρχει ρευστότητα στην αγορά, πράγμα σημαντικό για έναν επιχειρηματία, έναν αγρότη, έναν μικρομεσαίο. Φυσικά οι τράπεζες θα πρέπει να περάσουν υπό δημόσιο έλεγχο, μέχρι τώρα έχει στοιχίσει στον ελληνικό λαό 40 δισ. ευρώ η σωτηρία τους κι αυτές έχουν περάσει σε ιδιώτες και μάλιστα σε ξένα funds, ενώ ξεκινούν και οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας για τα λεγόμενα κόκκινα δάνεια. Ετσι, πέρα από τη δήμευση της δημόσιας περιουσίας που μέσω του υπερταμείου περνά στους δανειστές, έχουμε εδώ και μία άλλη δήμευση της περιουσίας του ελληνικού λαού, μέσα από τα κόκκινα δάνεια -και όταν μετά από έναν χρόνο απελευθρωθούν πλήρως οι πλειστηριασμοί τότε να δείτε τι έχει να γίνει».

- Αυτό που ακούμε, τόσο από τη σημερινή -κατά δήλωσή της αριστερή- κυβέρνηση, όσο και από προηγούμενες μη αριστερές, είναι ότι η απομάκρυνση από το ευρώ ισοδυναμεί με καταστροφή. Υποστηρίζετε, επομένως, την καταστροφή της Ελλάδας;

«Υπάρχει μια κινδυνολογία, ένας εκφοβισμός του ελληνικού λαού, ότι θα γίνουμε Αλβανία, θα μας "την πέσουν" οι Τούρκοι, θα χαθούν οι καταθέσεις... Ολα αυτά είναι κινδυνολογία. Στην ευρωζώνη είναι 18 χώρες, στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι 28. Αυτές που δεν είναι στη ζώνη του ευρώ, είναι δηλαδή στην κόλαση; Από τις περίπου 200 χώρες του κόσμου, μόνο οι 18 εντάσσονται σε αυτό το ενιαίο νόμισμα. Οι άλλες χώρες έχουν το δικό τους. Θεωρείτε βλάκες τους Αγγλους που αποδεσμεύτηκαν από την Ευρωπαϊκή Ενωση, χωρίς καν να είναι στην ευρωζώνη; Φυσικά όχι, γιατί ξέρουν ότι αποτελεί πλεονέκτημα το να έχεις τη δική σου δυνατότητα, όχι μόνο στη νομισματική, αλλά και στις άλλες πλευρές της οικονομικής σου πολιτικής, καθώς μπορείς να επιλέγεις ελεύθερα τα διάφορα μέτρα, συμμάχους, διεθνείς σχέσεις επ’ ωφελεία της χώρας σου και του λαού της.

Η πάση θυσία παραμονή στην ευρωζώνη αποτελεί ένα σύνθημα που έχουν ενστερνιστεί όλες οι μνημονιακές δυνάμεις, όπως άλλωστε και η τωρινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, παρά τις περί του αντιθέτου εξαγγελίες και υποσχέσεις. Αποδείχθηκε ότι μέσα στην ευρωζώνη δεν μπορείς να κάνεις τίποτα από αυτά που υποτίθεται ότι είχες ως πρόθεση και διάθεση. Είναι φανερό ότι δεν είναι πλέον θέμα αν το επιθυμεί ο Τσίπρας ή ο "Χ" υπουργός. Απλώς αυτό δεν μπορεί να γίνει μέσα στην ευρωζώνη, από τη στιγμή που άλλοι σου καθορίζουν τις επιλογές και τις συντεταγμένες της πολιτικής.

Πρέπει να απορρίψουμε τη ρητορική της καταστροφολογίας, γιατί καταστροφή έχουμε τώρα. Βιώνουμε μια πορεία καταβύθισης της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Το 2010 στο όριο της φτώχειας βρισκόταν το 18% του ελληνικού πληθυσμού, τα στοιχεία του 2015 δείχνουν ότι πλέον στο όριο της φτώχειας βρίσκεται το 48%. Πάνω από 400.000 νέοι επιστήμονες έχουν φύγει στο εξωτερικό μέσα στα τελευταία 6 χρόνια. Πάνω από 250.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις έχουν κλείσει. Αυτή είναι η καταστροφή. Αν δεν θέλουμε να τη δούμε, ή εθελοτυφλούμε ή είμαστε απολογητές, ναιναίκοι ή εθελόδουλοι».

- Στην περίπτωση που υπάρξει αυτή η μετάβαση στο εθνικό νόμισμα, ποιο πιστεύετε ότι θα είναι το χρονοδιάγραμμα εξόδου της ελληνικής οικονομίας από την κρίση; Και γιατί να πιστέψει τη Λαϊκή Ενότητα όταν μιλά για πράγματα που έχουν ξαναειπωθεί αλλά τελικά δεν εφαρμόστηκαν;

«Οσοι προβάλλουν τον κίνδυνο ότι τάχα μόλις αποδεσμευτούμε από την ευρωζώνη τότε θα αρχίσουν τα μύρια όσα, κάτι σαν το κουτί της Πανδώρας, να τους πληροφορήσω ότι το κουτί της Πανδώρας έχει ήδη αρχίσει, λειτουργεί, ήδη το βιώνουμε και η ελπίδα -που ήταν το τελευταίο πράγμα που έμενε στο κουτί αυτό- είναι να σταματήσει αυτός ο κατήφορος και να εφαρμοστεί μια άλλη πολιτική που να δίνει προοπτικές.

Να παταχθεί η φοροδιαφυγή, η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων -που τη δώσαμε να τη διαχειρίζονται οι πιστωτές μας- να επανέλθει στον έλεγχο του κράτους, να εφαρμοστεί πολιτική ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων, να ενισχυθούν οι δαπάνες στον κοινωνικό τομέα.

Οσον αφορά τις εξαγγελίες που είχε κάνει παλιότερα ο ΣΥΡΙΖΑ, όντως υπάρχει ένα ζήτημα πώς έγινε αυτή η μετάλλαξη - γιατί μιλάμε πλέον για έναν μεταλλαγμένο ΣΥΡΙΖΑ, από αντιμνημονιακός και φιλολαϊκός, από εκεί που εμφανιζόταν ως αριστερός, τώρα έχουμε ένα κόμμα μνημονιακό που δεν είναι αριστερό, που δεν εφαρμόζει πολιτική η οποία εξυπηρετεί τον λαό, αλλά μια πολιτική που έχει περάσει στην αντίπερα όχθη.

Γι’ αυτό θεωρώ ότι έχει τεράστιες ευθύνες ο ηγετικός πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ, με επικεφαλής τον Τσίπρα, ο οποίος στις διαπραγματεύσεις, αντί να ανατρέψει το τραπέζι χώθηκε κάτω από αυτό - για να μη χρησιμοποιήσω τον όρο "κωλοτούμπα". Παραβίασε μια δέσμευση απέναντι στον λαό γιατί δεν έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει - να έχει ένα σχέδιο προετοιμασίας, από πρακτική άποψη, ώστε να πάει στο εθνικό νόμισμα, αλλά και να μην οπισθοχωρήσει στην απαίτηση των δανειστών για παράδοση άνευ όρων. Αν θεωρούμε νίκη την άνευ όρων παράδοση, τότε μάλλον παραλογιζόμαστε. Από την επώδυνη συμφωνία όπως ο ίδιος τη χαρακτήριζε πριν ένα χρόνο, σήμερα υποστηρίζει ότι αυτή η ίδια συμφωνία μάς δίνει δυνατότητα για ανάπτυξη, για αριστερές πολιτικές. Αυτό που πραγματικά κάνουν είναι να αποπροσανατολίσουν τον λαό για να κρατηθούν πάση θυσία στην εξουσία όσο μπορούν περισσότερο.

Ως προς το γιατί η Λαϊκή Ενότητα θα είναι πιο αξιόπιστη, το μόνο που μπορώ να καταθέσω είναι κάποια εχέγγυα αξιοπιστίας τα οποία έχει δείξει μέχρι τώρα ο ηγετικός της πυρήνας. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι ήταν κυβέρνηση, ήταν υπουργοί, βουλευτές και ακριβώς επειδή διαφώνησαν με τις πολιτικές αυτές, έδωσαν δείγμα γραφής παραιτούμενοι, επειδή αυτά που λένε τα εννοούν, τα πιστεύουν και θα αγωνιστούν γι’ αυτά. 

Οσον αφορά το χρονοδιάγραμμα, μετά από μια ενδεχόμενη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα, η πρώτη φάση υπολογίζω να διαρκέσει από 6 μέχρι 8 μήνες - και στο διάστημα αυτό μέχρι να παγιωθούν οι νέες ισοτιμίες, πράγματι, είναι πιθανό να υπάρξει μια σχετικά ρευστή κατάσταση, με φαινόμενα κερδοσκοπίας, ανατιμήσεων... Αλλά έχει σημασία, ο ελληνικός λαός να στηρίξει σταθερά αυτή την επιλογή και η κυβέρνηση, από την πλευρά της, να πάρει τα αναγκαία μέτρα ώστε να αποτραπούν τα πιο πάνω φαινόμενα».