Μια άλλη διάσταση όσον αφορά τους ομιλητές δίνει ο “Ριζοσπάστης”, του οποίου ο ανταποκριτής γράφει: “Στο Νησί (Μεσσήνη) της Μεσσηνίας, έγινε σήμερα το πρωί συλλαλητήριο σταφιδοπαραγωγών. Στην πλατεία της κοινότητας συγκεντρώθηκαν χιλιάδες σταφιδοπαραγωγοί με τα γυναικόπαιδά τους και καταφέρονταν με φωνές ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης και των βουλευτών της. Οι συγκεντρωμένοι είχαν υψώσει μαύρες σημαίες με τις επιγραφές: “Ζωή ή θάνατος! Πεινάμε! Τιμή πλεονασμάτων 3.400”. Στο συλλαλητήριο μίλησαν διάφοροι δικηγορίσκοι και δημοκόποι, εκμεταλλευτές της αγανάχτησης των σταφιδοπαραγωγών. Οι συγκεντρωμένοι ενέκριναν ψήφισμα με το οποίο ζητούν αναθεώρηση των αποφάσεων του ΑΣΟ και καθορισμό τιμής πλεονασμάτων σε 3.400 δραχμές, άμεση καταβολή των δελτίων και αγορά των πλεονασμάτων, κατάργηση της εγγείου φορολογίας, περιορισμό των εξόδων του ΑΣΟ σε 10 εκατομμύρια με το διώξιμο των αργομίσθων και εξάλειψη της σπατάλης, σύσταση επιτροπής από αντιπροσώπους των σταφιδοπαραγωγών κ.λπ. για να ελέγξει τη διαχείριση του ΑΣΟ και να παραπέμψει σε ορκωτά δικαστήρια τους υπευθύνους. Σ’ αντίθετη περίπτωση οι παραγωγοί δηλώνουν ότι θα πάψουν να πληρώνουν φόρους και χρέη” (1078).
Ο ανταποκριτής του “Ριζοσπάστη” επιτίθεται σε όλους τους ομιλητές αλλά “δυο συνειδητοί σταφιδοπαραγωγοί από το Ναζήρι” με επιστολή αναλαμβάνουν την υπεράσπιση του Χρ. Κουβελιώτη. Είναι η εποχή που το ΚΚΕ μετά την παρέμβαση της Κομμουνιστικής Διεθνούς αναπροσαρμόζει την πολιτική συμμαχιών και στο συλλαλητήριο ο Χρ. Κουβελιώτης εμφανίζεται ουσιαστικά ως ο “διάδοχος” του Λ. Τσικλητήρα ο οποίος παρεμβαίνει στα όσα αφορούν τη σταφίδα αλλά όχι άμεσα επικαλούμενος την ιδιότητα του πρώην βουλευτή. Μαζί με τον Στ. Διακουμογιαννόπουλο και τον Διον. Μαρκόπουλο ουσιαστικά εκπροσωπούν στην Επιτροπή τις “αγροτικές οργανώσεις” Πυλίας, το ιδιότυπο Αγροτικό Κόμμα του Τσικλητήρα. Οι επιστολογράφοι πιθανόν γνωρίζουν τις διεργασίες στο πλαίσιο των συνεργασιών καλύτερα από τον ανταποκριτή, αλλά δεν γνωρίζουν τις λεπτομέρειες καθώς καταγγέλλουν την Επιτροπή στην οποία συμμετείχε και ο Χρ. Κουβελιώτης: “Από το βράδυ της Παρασκευής άρχισαν να χτυπούν οι καμπάνες. Παρ’ όλο που η Επιτροπή δεν έκανε καμία προετοιμασία, πάνω από 2.000 σταφιδοπαραγωγοί κατέβηκαν σε πυκνές ομάδες με σάλπιγγες, μαύρες σημαίες και τα συνθήματα “πεινάμε”, “3.400 ή θάνατος”. Στον τόπο του συλλαλητηρίου συγκεντρώθηκαν μεγάλες δυνάμεις από πεζούς και έφιππους χωροφύλακες. Μίλησαν τα μέλη της επιτροπής και δημοκόπησαν για αποφασιστικούς αγώνες. Ενας απ’ αυτούς είπε πως μόνο ειρηνικά μπορούν να λυθούν τα ζητήματα. Στο σημείο αυτό οι σταφιδοπαραγωγοί ξέσπασαν: “Οχι, μας γελάτε. Θα κάνουμε επανάσταση να πάρουμε το δίκιο μας. Γενικά η αγανάχτηση των φτωχών σταφιδοπαραγωγών ενάντια στον ΑΣΟ και το παρακράτημα ήταν μεγάλη. Διαρκώς εκδήλωναν τη θέλησή τους να παλαίψουν για φτηνό ψωμί και ενάντια στους φόρους και τα χρέη. Χαρακτηριστικό του αναβρασμού τους είναι και το ότι οι μάζες φώναζαν: “Τι μας φέρατε εδώ χωρίς όπλα;”. Στο τέλος μίλησε και ένας συνειδητός αγρότης απ’ την Πυλία και μέσα σε ζητωκραυγές δήλωσε ότι και οι αγρότες της περιφέρειάς του είναι έτοιμοι να παλαίψουν δίπλα στους σταφιδοπαραγωγούς για τα ζητήματά τους και ενάντια στους διασπαστές της αλληλεγγύης τους. Η Επιτροπή υπέβαλε ένα ψήφισμα που δεν απηχούσε τα συμφέροντα των φτωχών σταφιδοπαραγωγών και παρά τις διαμαρτυρίες της μάζας που επέμενε να επιδοθεί στο ταχυδρομείο πολλή ώρα και στο τέλος έφυγαν αγαναχτισμένες γιατί η Επιτροπή κλείστηκε μέσα. Πολύ γλήγορα όμως θα ξαναγυρίσουν και τη φορά αυτή θα ποδοπατήσουν όλους τους προδότες που παν να εκφυλίσουν τον αγώνα τους.
Ας σημειωθεί πως στο συλλαλητήριο αυτό αποκηρύχτηκαν σαν προδότες οι βουλευτές και ο Στεφανόπουλος καθώς και όλα τ’ αστικά κόμματα. Οι παραιτήσεις των κοινοτικών συμβούλων συνεχίζονται” (1079).
Στο σημείο αυτό πρέπει να τονιστεί ότι ο Πήδασος, τόπος καταγωγής του Χρ. Κουβελιώτη, είναι επίκεντρο διεργασιών, καθώς το ΚΚΕ ασκεί ισχυρή επίδραση λόγω της παρουσίας του αδελφού του Παν. Κουβελιώτη: “Στον Πήδασο με πρωτοβουλία του κομματικού πυρήνα έγινε συγκέντρωση στην οποία πήραν μέρος 40. Βγήκε επιτροπή αγώνος καθώς και ένας αντιπρόσωπος για το συνέδριο της Κυπαρισσίας” (1080). Οπως προκύπτει στη συνέχεια, αντιπρόσωπος εκλέχτηκε ο Χρ. Κουβελιώτης, παράγοντας υψηλού κύρους σε όλη την Πυλία.
Παράλληλα την επόμενη ημέρα του συλλαλητηρίου της Μεσσήνης εκδίδεται η εφημερίδα “Πήδασος” από το Χρ. Κουβελιώτη, ο οποίος στο κύριο άρθρο της εξηγεί τους λόγους της έκδοσης, στο οποίο μπορούμε να αναγνωρίσουμε τις αντικεφαλαιοκρατικές θέσεις που κατά καιρούς έχουν εκφράσει ο Λ. Τσικλητήρας και οι “αγροτικές οργανώσεις” της Πυλίας: “Είναι γεγονός αναντίρρητον ότι η αναξιοπαθούσα αγροτική τάξις, της οποίας μέλη αποτελούμεν και ημείς, ουδέποτε παρ’ ουδεμιάς κυβερνήσεως έτυχε της δεούσης προσοχής και προστασίας. Οι Ελληνες αγρότες, αν και αποτελούμεν εν τω συνόλω των το 70% του όλου πληθυσμού της Ελλάδος και εργάζονται υπερανθρώπως καλλιεργούντες την γην, παλαίοντες νυχθημερόν προς τα μαινόμενα στοιχεία της φύσεως, εκτεθειμένοι εις μυρίους όσους κινδύνους διά να παραγάγουν τον εκ του ιδρώτος των πλούτον, από τον οποίον διατρέφονται όλαι αι λοιπαί κοινωνικαί τάξεις, εν τούτοις είναι παρηγκωνισμένοι και καταφρονεμένοι από όλους. Και δεν είμεθα καθόλου μακράν της αληθείας εάν είπωμεν ότι η λέξις «αγρότης» στο παμφάγον στόμα των μεγαλοσχημόνων των πόλεων είναι συνώνυμος προς τας λέξεις “αμόρφωτος“, “αγροίκος“. Δεν τους είναι αρκετόν ότι εκμεταλλεύονται ασυστόλως τον άδολον και άκακον αγρότην. Δεν τους φτάνει ότι τον φορολογούν μέχρις αποσκελετώσεως, καλύπτοντες το μεγαλύτερον μέρος του προϋπολογισμού των γευμάτων, των διασκεδάσεων και των χάριν αναψυχής και επιδείξεως αεροπορικών ταξιδίων, εκ των κόπων αυτού, αλλά έχουν την κυνικήν θρασύτητα να τον εμπαίζουν, να τον λοιδορούν. Αντί η λέξις «αγρότης» να τους εμπνοιή τον σεβασμόν και να την προφέρουν με θρησκευτικήν ευλάβειαν, τους προξενεί τον γέλωτα, την ειρωνείαν. Πεπωρωμένοι την συνείδησιν δεν αισθάνονται τας υποχρεώσεις τας οποίας φέρουν απέναντι του αγρότου. Τον έχουν εγκαταλείψει κυριολεκτικώς εις την τύχην του και τον ενθυμούνται μόνον εις τας παραμονάς των εκλογών, οπότε έχουν ανάγκην της ψήφου του, την οποίαν με την γνωστήν εις πάντας μεθόδου των απατηλών υποσχέσεων, κατόρθωναν μέχρι χθες να υποκλέπτουν, μεταβάλλοντες αυτήν, κατά την έκφρασιν του αρχηγού των Φιλελευθέρων, εις πολεμικήν εναντίον του σφαίραν, ευθύς από της επομένης της εκλογής, διότι δικαιωματικώς είχε την τόλμην να φωνάξη το δίκηο του. Και όταν ακόμη ο ταλαίπωρος αγρότης διαμαρτύρεται νομιμοφρονέστατα, ζητών την κρατικήν επέμβασιν διά να εξέλθη από την οικονομικήν αθλιότητα εις την οποίαν τον έχουν ρίψη και να ανακουφισθή κάπως οικονομικώς, διά να ζήση και αυτός κάποια τέλος πάντως υποφερτή ζωή και κάπως ανθρωπινά, του αποστέλλουν, αντί άλλης απαντήσεως, τον φοροεισπράκτορα του φοροφυγάδος μεγαλοκαρχαρίου κ. υπουργού των Οικονομικών και τον χωροφύλακα με τον βούρδουλα στο χέρι, διά να τον σύρουν σιδηροδέσμιον, ως κοινόν εγκληματίαν, εις τα μπουντρούμια των ελληνικών φυλακών. Οι μαέστροι φοροφυγάδες ολοκλήρων εκατομμυρίων δραχμών φυλακίζουν πτωχούς βιοπαλαιστάς που παλαίουν καθημερινώς προς τον θάνατον, διά χρέος πολλάς φοράς μόλις ελαχίστων δεκάδων δραχμών. Μάλιστα. Ολα αυτά αποτελούν τραγικήν αλήθειαν και μας δίδουν καθαρότητα εν γενικαίς γραμμαίς την αξιοδάκρυτον εικόνα της επικρατούσας νοοτροπίας εις τας κεφαλάς των Ελλήνων κυβερνητών της πλουτοκρατίας. Εχοντες όμως βαθείαν επίγνωσιν της αποστολής μας και του ταξικού μας καθήκοντος, πιστεύοντες δε εξ άλλου ακραδάντως ότι ολόκληρος η αγροτική τάξις, ολόκληρος ο κόσμος των εργαζομένων συμμερίζεται τας ιδέας και τας αντιλήψεις μας, ξεκινόμεν διά τον ιερόν αγώνα συμπαραστάται και συναγωνισταί παρά το πλευρόν του εργαζόμενου λαού, βέβαιοι πως η τελική νίκη αυτού, η οποία θα είναι και ιδική μας νίκη, θα σημάνη την απελευθέρωση της ανθρωπότητας από την καταθλιπτική δουλεία του κεφαλαίου. Γνωρίζομεν επίσης εκ των προτέρων ότι ο αγών μας θα είναι σκληρός, σκληρότατος και ξέρουμε πολύ καλά τα σκοτεινά μέσα τα οποία μετέρχεται η κεφαλαιοκρατία προς κατάπνιξιν της δικαίας φωνής των εργαζομένων. Η κατηγορία «του κομμουνισμού» εναντίον παντός τιμίου αγωνιστού, υπέρ των συμφερόντων των καταδυναστευόμενων, έχει λάβη εις την εποχήν μας την επιδημίαν μόδας και τίθενται εις εφαρμογήν παντός είδος καταπιεστικά μέτρα, παραγωγής ανήθικων και άτιμων εγκεφάλων. Δεν μας διαφεύγει επίσης ότι η έκδοσις της εφημερίδος μας συμπίπτει εις περίοδον καθ’ ην ο εργαζόμενος λαός διέρχεται την κρισιμωτέραν του ιστορικήν καμπήν και ότι ο βάρβαρος φασισμός ορθούται απειλητικός διά να αποκτηνώσει τους πάντας και τα πάντα. Αλλά δεν πρόκειται να δειλιάσωμεν προ ουδενός. Με σύμβολόν μας την αλήθειαν θα αγωνισθώμεν δι’ όλων μας των δυνάμεων προς επικράτησιν της ηθικής αρχής των εργαζομένων μακράν πάσης ατομικής ιδιοτέλειας και με μόνην φιλοδοξίαν να συμβάλωμεν και ημείς εις την ηθικήν και οικονομικήν εξύψωσιν των αγροτών και ολοκλήρου του εργαζομένου ελληνικού λαού“ (1081).
(1077) “Θάρρος”, “Ακρόπολις”, “Ελεύθερος Ανθρωπος” 9/9/1934
(1078) “Ριζοσπάστης” 9/9/1934
(1079) “Ριζοσπάστης” 13/9/1934
(1080) “Ριζοσπάστης” 8/9/1934
(1081) “Πήδασος” 9/9/1934
