Τα εγκαίνια θα γίνουν στις 8 μ.μ. αύριο, Τετάρτη, και η έκθεση θα διαρκέσει έως την Κυριακή 17 Αυγούστου. Οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να δουν από κοντά τα θρυλικά εξώφυλλα δίσκων που δημιούργησε, κυρίως για τη ρεμπέτισσα Σωτηρία Μπέλλου.
Την έκθεση συνδιοργανώνουν ο Σύλλογος Αρτεμισίων Αθήνας, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Αρτεμισίων Καλαμάτας και η Εταιρεία Εικαστικών Τεχνών Α. Τάσσος, τιμώντας τη μνήμη και το έργο του Μεσσήνιου καλλιτέχνη από τη Λευκοχώρα Μεσσηνίας. Οι επισκέπτες θα έχουν τη δυνατότητα να ταξιδέψουν μέσα από τις εικόνες του Α. Τάσσου και να ανακαλύψουν πώς η ξυλογραφία μπορεί να αφηγηθεί ιστορίες και να αναδείξει τη δυναμική της ελληνικής λαϊκής μουσικής.
Ωρες λειτουργίας: 7 μ.μ. - 9 μ.μ.
Τάσσος Αλεβίζος, αυτό είναι το όνομα του Α. Τάσσου, γεννήθηκε στη Λευκοχώρα Μεσσηνίας το 1914. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών, ζωγραφική, ενώ στην χαρακτική ήταν ένας από τους πρώτους σπουδαστές του Γιάννη Κεφαλληνού.
Στη διάρκεια της Κατοχής, συμμετείχε στην καλλιτεχνική έκδοση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ «Από τους Αγώνες του Ελληνικού Λαού», που πρωτοκυκλοφόρησε την 25η Μάρτη 1943 ενώ το 1945 εικονογράφησε μαζί με άλλους νέους καλλιτέχνες, τα λευκώματα «Για τη Χιλιάκριβη τη Λευτεριά» και «Θυσιαστήριο της Λευτεριάς». Το 1954 ξεκίνησε η συνεργασία του με τα Ελληνικά Ταχυδρομεία για τον σχεδιασμό όλων των ελληνικών γραμματοσήμων. Διέκοψε τη συνεργασία του το 1967, μόλις επιβλήθηκε η χούντα. Ήδη από το 1962 και ως τον θάνατό του το 1985, σχεδίασε όλα τα γραμματόσημα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ασχολήθηκε σχεδόν αποκλειστικά με την ξυλογραφία. Από την εποχή που είναι σπουδαστής και χαράζει τις πρώτες του συνθέσεις το 1932, τα θέματά του επιλέγονται από τη ζωή των εργατών και την ζωή της πόλης , σχεδιασμένα με εξπρεσιονιστικό ιδίωμα. Στη συνέχεια, γνωρίζει το έργο του μεγάλου Έλληνα χαράκτη Δημήτρη Γαλάνη, που ζούσε στο Παρίσι, και επηρεάζεται από την δική του, διαφορετική οπτική.
Στη δεκαετία του 1950 στρέφεται στην έγχρωμη ξυλογραφία, φιλοτεχνώντας θέματα από την ζωή των αγροτών και τοπία της γενέτειράς του. Το προσωπικό του ύφος διαμορφώνεται τη δεκαετία του ‘60 μέσα από ασπρόμαυρες ξυλογραφίες σε μεγάλα μεγέθη, με μορφές συμβολικές και συνθέσεις αυστηρές. Παράλληλα, από το 1960 διδάσκει γραφικές τέχνες στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο. Το 1965 γνωρίζει τον Αλέκο Πατσιφά, ιδιοκτήτη και διευθυντή της δισκογραφικής εταιρείας «Λύρα» και το 1966 την ρεμπέτισσα Σωτηρία Μπέλλου. Συμφωνούν από κοινού να αναλάβει τα εξώφυλλα των δύο πρώτων δίσκων της σειράς «Τα ρεμπέτικα της Σωτηρίας Μπέλλου». Η αισθητική των εξωφύλλων αυτών βρήκε σύμφωνη την Σ. Μπέλλου και έτσι η συνεργασία τους προχώρησε για άλλα δέκα εξώφυλλα. Η αποδεδειγμένη φιλία μεταξύ του χαράκτη και της ρεμπέτισσας και η δική της επιθυμία ότι, «για το εξώφυλλο θέλω πάντα Τάσσο», είχαν ως αποτέλεσμα μια σειρά έργων όπου το διακοσμητικό συμπληρώνεται από το ουσιαστικό, όπου η ενιαία αισθητική εικόνα δημιουργεί έναν αδιαμφισβήτητο τόνο και προβολή του συγκεκριμένου μουσικού προϊόντος, όπου η δυνατή φιλία και αμοιβαιότητα δημιούργησαν ολοκληρωμένες εικαστικές και μουσικές προτάσεις.
Την περίοδο της χούντας (1967-1974), απέχει από κάθε εκθεσιακή δραστηριότητα και συγκεντρώνεται στην εικονογράφηση λευκωμάτων με πρωτότυπα χαρακτικά. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου δημιουργεί την μνημειακή ενότητα έργων «Άσπρο – Μαύρο 2». Πρόκειται για ξυλογραφίες πολύ μεγάλων διαστάσεων που πραγματεύονται θέματα κοινωνικής διαμαρτυρίας, εικαστικές καταγραφές πολιτικών γεγονότων, πάντα με πρωταγωνιστή τον άνθρωπο που αγωνίζεται. Η ενότητα αυτή παρουσιάστηκε το 1975 στην Εθνική Πινακοθήκη σε μία έκθεση με πρωτοφανή συμμετοχή του κόσμου.
Η Εθνική Πινακοθήκη τον τίμησε ξανά το 1987 οργανώνοντας αναδρομική του έκθεση. Ήδη, από το 1985, ο Α. Τάσσος και η σύζυγός του Λουκία Μαγγιώρου, είχαν κάνει μια δωρεά 150 έργων του χαράκτη στην Εθνική Πινακοθήκη. Σήμερα, η Πινακοθήκη έχει την πληρέστερη συλλογή έργων του Α. Τάσσου.
