- Πώς γεννήθηκε η "Παρωδύσσεια";

"Ηταν μια παράσταση που ανέβηκε το 1999 από μια ομάδα μαθητών του Θεάτρου Τέχνης, στους οποίους δίδασκε το μάθημα του αυτοσχεδιασμού ο Μίμης Κουγιουμτζής. Είχε ζητήσει λοιπόν από τους μαθητές του να αυτοσχεδιάσουν πάνω στο κείμενο της Οδύσσειας. Ηταν κάτι που αρχικά το έκαναν για τις ανάγκες του μαθήματος, αλλά απ' αυτόν τον αυτοσχεδιασμό προέκυψε μια καταπληκτική παράσταση. Μου ζήτησε λοιπόν τότε να γράψω μουσική για την παράσταση, ενώ ο Γιάννης Βαρβέρης έκανε κάποιες προσαρμογές στους στίχους. Παρουσιάστηκε λοιπόν η παράσταση αλλά δεν είχαμε ηχογραφήσει κάτι για να μείνει. Μετά από λίγο καιρό μου ζήτησε ο Κουγιουμτζής να το ηχογραφήσουμε αυτό για να μείνει κι έτσι κι έγινε. Μαζεύτηκε ξανά η ομάδα των παιδιών και ηχογραφήθηκε η "Παρωδύσσεια" στο δικό μου στούντιο".

- Στην Πειραματική Σκηνή Καλαμάτας πώς έφτασε;

"Πριν λίγο καιρό είχε έρθει η πρόεδρος της Πειραματικής Σκηνής, η Λέττα Πετρουλάκη, στην Αθήνα και συζητούσαμε για τη μουσική της "Λυσιστράτης" που τους έδωσα για την επόμενη παράστασή τους. Κουβέντα στην κουβέντα μου είπε ότι σκέφτονταν να κάνουν κάτι, μια παράσταση για την Οδύσσεια, οπότε της πρότεινα να τους δώσω και την "Παρωδύσσεια" και να ανεβάσουν έτσι και τις περιπέτειες του Οδυσσέα με μια άλλη εκδοχή. Ετσι λοιπόν έφτασε στην Καλαμάτα και η Πειραματική έκανε τη δική της "Παρωδύσσεια", που όπως ξέρω έχει κάνει ήδη μεγάλη επιτυχία και θα συνεχιστεί. Είναι ιδιαίτερη δουλειά η "Παρωδύσσεια" γιατί έχει μια παιδικότητα και μια αφέλεια πάνω στο θέμα της Οδύσσειας".

- Δεν αυθαιρετεί ωστόσο σε ό,τι αφορά το μύθο;

"Οχι καθόλου δεν αυθαιρετεί, αλλά έχει έναν αυθορμητισμό στους στίχους και ανάλογη είναι και η μουσική".

- Δεν είναι ρίσκο ένας συνθέτης με τη δική σας πορεία να δίνει τη μουσική του σε μια ερασιτεχνική ομάδα;

"Εχω δει και προηγούμενες δουλειές της Πειραματικής Σκηνής και σας λέω ότι αυτή η ομάδα των ερασιτεχνών είναι ο θησαυρός της πόλης σας και δεν υπάρχει πουθενά αλλού στην Ελλάδα κάτι τέτοιο, σας βεβαιώ. Από την αρχή λοιπόν, πριν ακόμα τους γνωρίσω τους ανθρώπους της Πειραματικής και πριν καν δω δουλειά τους, κατάλαβα ότι άνθρωποι που εργάζονται με αυτόν τον τρόπο είναι ικανοί να διαχειριστούν ένα συνθετικό έργο. Η αγάπη στο αντικείμενο είναι αυτό που έχει σημασία. Και ξέρετε, ειδικά στις τέχνες αυτό είναι που χρειάζεται. Να έχεις πάθος, αγάπη γι' αυτό που κάνεις και πολύ περισσότερο όταν το κάνεις ως ερασιτέχνης, με το μεράκι σου και μόνο. Τότε βγαίνει ένα καθαρό καλλιτεχνικό αποτέλεσμα και πολλές φορές αυτό το πηγαίο είναι πολύ πιο ουσιαστικό από το επαγγελματικό. Αλλωστε όταν αγαπάς κάτι, έτσι όπως βλέπω να το κάνει η Πειραματική, σημαίνει ότι το ψάχνεις πολύ και έχεις επαγγελματική αντιμετώπιση απέναντί του. Ενδιαφέρεσαι να το γνωρίσεις δηλαδή οπότε και το αποτέλεσμα είναι ανάλογο αυτού του ενδιαφέροντος".

- Οι επαγγελματίες του χώρου της τέχνης, με τα παρόντα οικονομικά προβλήματα, προφανώς δεν μπορούν να παράξουν έργο όσο εύκολα το κάνουν οι ερασιτέχνες;

"Πιστεύω ότι για να γίνουν καλά πράγματα στην τέχνη δεν είναι απαραίτητο να έχουμε άσχημες οικονομικές συνθήκες. Για να κάνουμε τέχνη δεν σημαίνει ότι πρέπει να πεινάμε ή να μην υπάρχουν επαγγελματίες και να καταφέρνουν να κάνουν πράγματα μόνο οι ερασιτέχνες. Ο κόσμος γενικά και όχι μόνο οι καλλιτέχνες, πρέπει να προσπαθήσει να λύσει αυτά τα ζητήματα με όποιον τρόπο νομίζει ότι είναι πιο πρόσφορος. Ξεκινώντας από την αντίδραση και φτάνοντας μέχρι τη βία, γιατί αυτό που ζούμε σήμερα μόνο έτσι λύνεται και μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Η ζωή δεν σταματάει βέβαια και τα οικονομικά προβλήματα της ανθρωπότητας είναι παράλληλα με την πορεία της και ποτέ δεν λύνονται οριστικά. Δεν υπάρχει δηλαδή ένα όριο που θα πεις ως εκεί θα φτάσουμε και μετά θα τα λύσουμε, ή να πεις ωραία τώρα, αντιδράσαμε και τα λύσαμε. Το καλύτερο για μένα είναι να απαγκιστρωθεί επιτέλους ο κόσμος απ' αυτό το κυνηγητό του χρήματος και να καταλάβει ο καθένας ότι το χρήμα δεν είναι το άπαν στη ζωή. Ενα πιάτο φαΐ είναι το αναγκαίο για να μπορεί να απολαύσει τη ζωή του και να νιώσει άλλες χαρές που αυτές θα του μείνουν. Σε κανέναν δεν θα μείνει το κομπόδεμα που προσπαθεί να κάνει χάνοντας μάλιστα τα άλλα όμορφα που μπορεί να εισπράξει από τη ζωή. Αυτά βέβαια σε ομαλές συνθήκες γιατί τώρα οι συνθήκες δεν είναι ομαλές και εκείνο που κοιτάζει ο άνεργος είναι να εξασφαλίσει το φαγητό και φυσικά δεν μπορεί να δει καμιά άλλη χαρά της ζωής. Ομως τα πάντα ρει... και κάποια στιγμή με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα τελειώσει κι αυτό που περνάμε".

- Ο κόσμος τι πρέπει να κάνει για να βγούμε από το τέλμα;

"Να καταλάβει ο κόσμος τη δύναμή του και να αντισταθεί σ' αυτή τη βία".

- Γιατί μένει άπραγος όμως;

"Γιατί τον βομβαρδίζουν καθημερινά με πράγματα που μόνο οι ίδιοι τα καταλαβαίνουν και που στόχο έχουν να τρομοκρατήσουν τον πολύ κόσμο που φυσικά δεν ξέρει ούτε τι είναι το τραπεζικό σύστημα και που κανείς δεν του απαντάει κιόλας σε ακόμα πιο απλά πράγματα για τα οποία απορεί. Για παράδειγμα, ο κόσμος θέλει να ξέρει σε ποιον χρωστάει, πόσα και γιατί; Κανείς δεν του δίνει απάντηση όμως, ούτε αν χρωστάει, ούτε πώς αυξάνει μόνιμα το χρέος, ούτε ποιος του κλέβει τα λεφτά από την τσέπη. Ο κόσμος λοιπόν μένει με τις απορίες του και οι κυβερνώντες κάνουν τα παιχνίδια τους".

- Η προτροπή σας στον κόσμο ποια είναι;

"Να αποκτήσει κριτική συνείδηση και να καταλάβει το δούλεμα που του γίνεται. Οταν το καταλάβει να ανατρέψει αυτήν την κατάσταση είτε με την ψήφο του είτε με άλλον τρόπο, εξαρτάται με το τι θα ταρακουνήσει τη συνείδησή του".