Σάββατο, 11 Μαϊος 2013 07:51

Βασίλης Γισδάκης: "Στην εποχή μας υπάρχει μεγάλη έλλειψη αυτοσεβασμού, αυτοκριτικής και τελικά παιδείας"

Βασίλης Γισδάκης: "Στην εποχή μας υπάρχει μεγάλη έλλειψη αυτοσεβασμού, αυτοκριτικής και τελικά παιδείας"

"Στην εποχή μας υπάρχει μεγάλη έλλειψη αυτοσεβασμού, αυτοκριτικής και τελικά παιδείας" σχολιάζει ο Βασίλης Γισδάκης -ο τελευταίος τραγουδιστής του Μάνου Χατζιδάκι, όπως τον ξέρουμε οι περισσότεροι. Σήμερα το βράδυ θα εμφανιστεί στην Καλαμάτα, στο "Αερικό" (Στοά Λόντου). Μας μίλησε για την μουσική παράσταση «Οταν δεν ονειρεύομαι τραγουδώ…» που θα παρουσιάσει μαζί με την Μικαέλλα Παπαχρυσάνθου, για τον τρόπο που προσεγγίζει τα τραγούδια που ερμηνεύει, αλλά και για το πόσο η κρίση επηρεάζει τη μουσική δημιουργία.

 

 

- Το όνομά σας, το ακολουθεί ο τίτλος: "Ο τελευταίος τραγουδιστής του Μάνου Χατζιδάκι". Πόσο σας επηρεάζει αυτό;

"Νομίζω αρκετά, θετικά και αρνητικά. Θετικά διότι θεωρώ πολύ μεγάλη σπουδή ενός ερμηνευτή του τραγουδιού να έχει έρθει σε επαφή με το σπουδαίο έργο του, αλλά και κυρίως και με τον ίδιο. Είχε έναν ιδιαίτερο τρόπο μετάδοσης και απελευθέρωσης των μουσικών χρωμάτων και των συναισθημάτων του τραγουδιού και κατ' επέκταση και του μουσικού, τραγουδιστή.

Αλλά και αρνητικά γιατί λόγω μιας «ταμπέλας» που έχουμε την ιδιότητα να βάζουμε και να χαρακτηρίζουμε εύκολα στην Ελλάδα, κυρίως όμως τις περισσότερες φορές με την αρνητική της πλευρά, δεν ήταν εύκολες οι περαιτέρω συνεργασίες, ή μάλλον καλύτερα δεν έμπαιναν στον κόπο οι άλλοι, κυρίως δημιουργοί, να  δουν ότι μπορώ να τραγουδήσω και άλλα είδη, αλλά, ακόμα και μια χατζιδακική προσέγγιση να την εφαρμόσουν σε ένα άλλο είδος αποδίδοντας κάτι καινούριο και ιδιαίτερο ίσως. Θεωρώ πως πάντα πίσω από την ερμηνεία ενός τραγουδιού υπάρχει μια ισχυρή μουσική και κυρίως ένας ισχυρός λόγος-στίχος. Αυτό ερμηνεύοντάς το σωστά μπορεί να αποφορτίσει το τραγούδι από κάθε είδους στιλ ή και να του δώσει ένα άλλο".

 

- «Οταν δεν ονειρεύομαι τραγουδώ…» είναι η μουσική παράσταση που παρουσιάζετε και στην Καλαμάτα. Τι περιλαμβάνει;

"Καταρχάς τη φράση αυτή τη δανείστηκα από τον πρόλογο στην "Οδό Ονείρων" του Μάνου Χατζιδάκι, που λέει στο όνειρο των παιδιών της γειτονιάς: «…όμως τη νύχτα  δεν τα πιάνει ο ύπνος και όταν δεν ονειρεύονται τραγουδούν». Ως ένα παιδί λοιπόν της γειτονιάς αυτής, όπως είμαστε όλοι μας, θεωρώ ότι πρέπει να βρισκόμαστε ανάμεσα στην γαλήνη του ονείρου και στην ελευθερία και την ομορφιά του τραγουδιού. Στο εν λόγω πρόγραμμα, με βάση τα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι, κάνουμε μια μουσική διαδρομή με αναφορές στην δικογραφία μου, στο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι, αλλά και στο ρεμπέτικο και στο δημοτικό τραγούδι".

 

 - Σύμπραξη με τη Μικαέλλα Παπαχρυσάνθου. Μιλήστε μας γι' αυτήν την συνεργασία.

"Είναι μια συνεργασία που προέκυψε στην πόλη του Αγρινίου, βρεθήκαμε για την ιδία συγκυρία σ' αυτήν την πόλη και έτσι συναντηθήκαμε μουσικά. Είναι μια ταλαντούχα μουσικός της νέας γενιάς με ποικίλες γνώσεις διαφόρων ειδών μουσικής σύγχρονης αλλά και παραδοσιακού, ρεμπέτικου κλπ. Στην παράστασή μας παίζει πιάνο, κανονάκι και τραγουδάει".

- Εκφράζετε μια ευρεία γκάμα στο ελληνικό τραγούδι. Ποια μουσική ταυτότητα υιοθετείτε (έντεχνος, ροκ, λαϊκός, κλασικός); 

"Ο τρόπος που προσεγγίζω το τραγούδι είναι κυρίως βάσει του λόγου και εν συνεχεία και της μουσικής. Οπότε όταν τα λόγια και η μουσική με συγκινούν και εμπεριέχουν τα μηνύματα που κι εγώ σαν άνθρωπος θέλω να επικοινωνήσω, το επιλέγω. Το είδος του κάθε τραγουδιού το μελετώ και είτε το προσεγγίζω με τον καλύτερο κατά την άποψή μου και δυνατοτήτων μου τρόπο, ή του προσάπτω ένα άλλο ύφος πιο κοντά σε μένα έχοντας πάντα υπόψη μου την πρώτη ύλη".

 

- Ποιες αλλαγές εντοπίζετε στη δουλειά σας την τελευταία πενταετία;

"Γενικώς μια ωριμότητα και μια αποφασιστικότητα στις επιλογές μου.

Το τελευταίο διάστημα έχω επικεντρώσει το ενδιαφέρον μου στο ρεμπέτικο και το παραδοσιακό τραγούδι. Εκεί έχω ανακαλύψει έναν πλούτο μηνυμάτων και συναισθημάτων. Το ρεμπέτικο κουβαλάει έναν δυναμισμό, μια ανατρεπτικότητα σχολιάζοντας κοινωνικές αλλά και ερωτικές καταστάσεις της εποχής που υπήρξε, που πολλά βέβαια αφορούν ακόμα και την σημερινή εποχή που ζούμε εμείς, και στο δημοτικό-παραδοσιακό βλέπεις τις βαθιές ρίζες μέσα στην ιστορία και το χρόνο και πώς εξέφραζαν οι άνθρωποι τον πόνο τους και την αγάπη τους, τον έρωτά τους με αυτό το μαγευτικό πολυφωνικό συνδυασμό αρμονικών που μαγεύουν και εξάπτουν τον άνθρωπο.

Νομίζω πως είναι δυο πολύ μεγάλα κεφάλαια που από εμάς τους νεότερους δεν έχουν ακόμα μελετηθεί εξερευνηθεί και ανακαλυφτεί".

 

- Η ιδιαίτερη, δύσκολη εποχή μας, πόσο έχει επηρεάσει την μουσική δημιουργία στην Ελλάδα;

"Παρ' όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, στην Ελλάδα έχουμε το παράδοξο να τραγουδάμε και τον πόνο μας και τη χαρά μας. Οπότε η δημιουργία και το τραγούδι δεν θα πάψει να υπάρχει ποτέ.

Γενικώς υπάρχει μεγάλη παραγωγικότητα. Υπάρχουν και καλά και μέτρια και κακά. Εδώ όμως θα πρέπει να κληθούμε όλοι, δημιουργοί και ακροατές να επιλέξουμε και να επικοινωνήσουμε με το καλό, όμως για να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να μείνουν τα καλά, πιστεύω ότι χρειάζεται χρόνος. Ζούμε μέσα σε μια παραποιημένη, διεφθαρμένη εποχή που έχουν αλλοιωθεί ακόμα και συναισθήματά μας οπότε δεν αρκεί να εμπιστευτούμε το ένστικτό μας ή απλά να το ταυτίσουμε με το γούστο μας. Είναι μια πολύ πιο βαθιά υπερβατική διαδικασία η καθιέρωση και η αποδοχή του αξιόλογου. Επίσης υπάρχει και το μεγάλο θέμα της γνωστοποίησης του έργου του δημιουργού που δεν έχουν όλοι αυτήν την δυνατότητα προβολής του έργου τους και συνήθως αυτοί που δυσκολεύονται είναι εκείνοι που γράφουν κάτι καλό, μα δεν είναι εμπορικό".

 

- Τι σας ενοχλεί σε όλο αυτό που βιώνουμε κοινωνικά;

"Δεν υπάρχει αλήθεια, σ' αυτό που τρώμε, σ' αυτό που αναπνέουμε, σ' αυτό που βλέπουμε, σ' αυτό που ακούμε.

Η δυστυχία που βιώνει ένα μεγάλο μέρος του κόσμου χωρίς στην ουσία να γνωρίζει το γιατί και να μπορεί να αντιδράσει.

Η ανοχή του κόσμου να δέχεται αυτό που του προσφέρεται ως τη μοναδική λύση καταστρέφοντάν τον. Η προτροπή του κόσμου σε φασιστικές επιλογές και αναπολήσεις από ορισμένους της εποχής της χούντας ως μια καλύτερη εποχή από το σήμερα, η αφέλειά του να νομίζει πως οι «σωτήρες» «νταήδες-νταβατζήδες» ότι δεν θα στραφούν και κάποια στιγμή εναντίον τους. Το ψέμα και η υποκρισία αυτών των αρχόντων μας και ότι μας θεωρούν δεδομένους. Αυτά δυστυχώς δείχνουν μεγάλη έλλειψη αυτοσεβασμού αυτοκριτικής και τελικά παιδείας".

 

- Τα επόμενα επαγγελματικά σχέδιά σας τι περιλαμβάνουν;

"Εχω καινούρια τραγούδια υπό έκδοση. Περισσότερη επικοινωνία με τους συνανθρώπους μας που θέλουν να ακούσουν και να τραγουδήσουν τη μουσική και τα τραγούδια".