- Πες μας δυο λόγια για την παγκόσμια διοργάνωση στην οποία εκπροσώπησες τη Μεσσηνία.

"Ηταν το Διεθνές Συμπόσιο Γλυπτικής, που έγινε στο Φόδελε της Κρήτης, προς τιμήν του μεγάλου μας ζωγράφου Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, ο οποίος καταγόταν από εκεί. Εκεί έγιναν διάφορες δράσεις, είχαμε και ένα μικρό συμπόσιο ζωγραφικής με πάνω από 15 ζωγράφους. Από την 1η ως τις 7 Αυγούστου συνέβαιναν διάφορα καλλιτεχνικά δρώμενα στην περιοχή, κάθε μέρα".

- Οι γλύπτες τι έκαναν όλες αυτές τις ημέρες;

"Μας είχε δοθεί υλικό, πάνω στο οποίο δουλεύαμε στον εξωτερικό χώρο. Ημασταν 7 άτομα από Ελλάδα, Κόστα Ρίκα, Ισπανία, Ιταλία, Ρουμανία. Οι αιτήσεις από όλο τον κόσμο έφτασαν τις 40. Εμείς είχαμε στείλει το βιογραφικό μας και ένα μοντέλο που μας ζητήθηκε, που ήταν εμπνευσμένο από μυκηναϊκά ειδώλια που βρέθηκαν στο Δήμο Μαλεβιζίου. Μας επέλεξαν και εκεί συνεχίσαμε ο καθένας να φτιάχνει ένα νέο δικό του έργο, εμπνευσμένο πάλι από το ίδιο θέμα. Εγώ έκανα μία γυναίκα, τη θεά των παπαρουνών, που κάνει μια ικεσία στους θεούς. Την έλεγαν έτσι γιατί στο κεφάλι της είχε μια κορδέλα που έβγαιναν 3 παπαρούνες. Το έφτιαξα με μοντέρνα οπτική πάντως, όπως μας ζητήθηκε και όλα τα έργα των συναδέλφων, όπως και το δικό μου, τοποθετήθηκαν στην πλατεία του χωριού. Είναι υπογεγραμμένα από εμάς και θα μείνουν εκεί για πάντα".

- Το κοινό πώς αντέδρασε στο Συμπόσιο;

"Ηρθε πολύς κόσμος, και τα τοπικά μέσα -και όχι μόνο- αγκάλιασαν τη διοργάνωση".

- Μια ανάλογη δράση στο χώρο της γλυπτικής, πιστεύεις ότι λείπει από την Καλαμάτα; Εχουμε δρώμενα για το χορό, τη ζωγραφική, το θέατρο, τις άλλες μορφές τέχνης...

"Φυσικά και λείπει, αλλά πιστεύω ότι μπορεί να γίνει στο μέλλον, όπως είχε γίνει εδώ και το 2000. Εχω κάνει και σχετικές προτάσεις μάλιστα και τα πρώτα σχόλια ήταν θετικά".

- Η γλυπτική έχει τη θέση που της αξίζει στη συνείδηση των Καλαματιανών;

"Είναι λίγοι αυτοί που ασχολούνται με τις τέχνες γενικά. Θα ήθελα να δω περισσότερα πράγματα, σε όλες τις μορφές της καλλιτεχνικής δραστηριότητας". 

- Πώς μπήκες εσύ στο χώρο της γλυπτικής;

"Ο πατέρας μου είχε εργαστήρι μαρμάρου, οπότε μεγάλωσα μέσα σε ένα τέτοιο χώρο, προσπαθούσα από μικρός να δώσω μορφή στην ύλη. Από τα 13 έπαιρνα κομματάκια μάρμαρο και τα λάξευα. Τελείωσα Μουσικό Σχολείο και έκανα και σχέδιο. Πέρασα από τη ΔΕΠΑΚ με γλυπτική και σχέδιο, έκανα μαθήματα με το Χρήστο Λαδά και στη συνέχεια σπούδασα στη Σχολή Καλών Τεχνών της Τήνου, μετά από εξετάσεις. Εκεί μαθαίνεις γλυπτική με τον παραδοσιακό τρόπο, όπως γινόταν στην αρχαιότητα, στα χρόνια του Φειδία".

- Εκτός από τις πιο αφηρημένες δημιουργίες, καταπιάνεσαι και με το εκκλησιαστικό κομμάτι και με τις προτομές ηρώων. Τι δυσκολία έχει αυτό το κομμάτι;...

"Οταν μπήκα πρώτη φορά στη σχολή στο εργαστήριο που έφτιαχναν τα αγάλματα, έπαθα σοκ πραγματικά ... Δεν το πίστευα κι εγώ, μου φαινόταν κάτι μαγικό και φοβερά δύσκολο. Πέρασαν 3 χρόνια με γεμάτο πρόγραμμα, θεωρητικά μαθήματα και εργαστήρια. Ολα πάντως τα κομμάτια έχουν τι δική τους δυσκολία. Θέλει κατάρτιση και εμπειρία ταυτόχρονα. Επειτα χρειάζεται να το αγκαλιάσει ο κόσμος. Αν γίνει αυτό, έχεις κερδίσει το στοίχημα".

- Πάντως είναι πρόκληση να φτιάξεις ήρωες όπως αυτούς της Επανάστασης...

"Είναι τεράστια πρόκληση, είναι πρόσωπα γνωστά - τι να σου πω, ότι όταν έφτιαχνα το Νικηταρά... τον έβλεπα στον ύπνο μου; Είχα μελετήσει πολύ, διάβαζα, μάθαινα για εκείνον, είχε μπει στη σκέψη μου. Με είχε καθηλώσει, με είχε συγκλονίσει ως άνθρωπος, η ζωή του, η αξιοπρέπειά του, αυτά που έκανε και είπε. Αξίζει όλοι να διαβάσουμε και να μάθουμε για αυτόν τον ήρωα, πραγματικά έχει συγκλονιστική ιστορία...".

Ο Κωνσταντίνος Ευστ. Δούσης εργάζεται από το 2008 ως και σήμερα στο Εργαστήριο Μαρμαρογλυπτικής με έδρα τη Θουρία Καλαμάτας. Το 2003 - 2004 ήταν στο Εργαστήριο Μαρμαρογλυπτικής του Αντώνη Χονδρογιάννη, στον Πύργο Τήνου.

Από το 2000 - 2002 παρακολούθησε μαθήματα ελεύθερου σχεδίου με δάσκαλο τον Τάσο Αριδά και γλυπτικής σε πηλό με δάσκαλο τον Κώστα Αργύρη στο Δημοτικό Εικαστικό Εργαστήρι Καλαμάτας. Το 2002 - 2003 έκανε φροντιστήριο ελεύθερου σχεδίου με δάσκαλο το Χρήστο Λαδά. Το 2003 πήρε απολυτήριο του Μουσικού Λυκείου Καλαμάτας «Μαρία Κάλλας» από το 2003 ως το 2006 φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών Πανόρμου Τήνου με δάσκαλο το γλύπτη Χαράλαμπο Κρητικό και βαθμός πτυχίου 16,57.

Εχει λάβει μέρος στις ομαδικές εκθέσεις: 2006 Σπουδαστών της Σχολής Καλών Τεχνών Τήνου στα «Ερμουπόλεια Σύρου», «Εικαστικοί περίπατοι - Η τέχνη στις βιτρίνες» από τον «Πολιτιστικό Αντίλογο», «Η τέχνη της αγάπης» για την υποστήριξη του Δημοτικού Παντοπωλείου Καλαμάτας.

Μερικές από τις καλλιτεχνικές δημιουργίες του είναι οι: 2009 Μνημείο Πεσόντων Αγωνιστών (1912 - 1922) στο Αριοχώρι Μεσσηνίας, 2010 ηρώο του Ελληνοαμερικανικού Ιδρύματος «Φύτεψε τις ρίζες σου στην Ελλάδα» στο όρος Ταϋγέτου, προτομή του αντιστασιακού αγωνιστή Ξενοφώντα Παπαδάμ στην Πέτρα Μεσσηνίας, 2010 φιλοτέχνηση μαρμάρινου εκκλησιαστικού τέμπλου στον Ναό Αγίου Ιωάννη στην Παραλία Καλαμάτας, φιλοτέχνηση επιγραφών με γλυπτό διάκοσμο προς τιμήν του οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στην πρόσοψη του Μητροπολιτικού Ναού Υπαπαντής του Χριστού Καλαμάτας, 2011 προτομή του γιατρού Βενετσάνου Σαράβα στο Σταυροπήγιο Δυτικής Μάνης, προτομή του ήρωα του 1821 Νικήτα Σταματελόπουλου (Νικηταρά) στην Καλαμάτα, 2012 φιλοτέχνηση μαρμάρινων κιόνων με βυζαντινό διάκοσμο στο ναό Κοίμησης της Θεοτόκου στην Πύλο Μεσσηνίας, φιλοτέχνηση μαρμάρινης επιγραφής για το Μουσικό Σχολείο Καλαμάτας «Μαρία Κάλλας», 2014 προτομές του Βασίλη Παναγιώταρου και της συζύγου του Ευδοκίας Παναγιώταρου.

Εχει λάβει: 2006 έπαινος στη μαρμαροτεχνία για την ακαδημαϊκή περίοδο 2004 - 2005 από το υπουργείο Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, 2007 έπαινος στη μαρμαροτεχνία για την ακαδημαϊκή περίοδο 2005 - 2006 από το υπουργείο Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής.

Περισσότερα μπορεί να δει κανείς στην ιστοσελίδα www.dousis-marble.gr.