Το κατέστησε προεδρικό. Κατά συνέπεια, όποιος θέλει να ζητήσει μια ισχυρή παρέμβαση από την πολιτική κορυφή της γειτονικής χώρας, δεν έχει να απευθυνθεί πουθενά αλλού, παρά στον ίδιο τον «σουλτάνο» της Αγκυρας.
Το δικό μας σύστημα παραμένει προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία. Με τον συνταγματικό ανώτατο άρχοντα να έχει περιορισμένες αρμοδιότητες. Ο έλεγχος όλων των μηχανισμών εξουσίας είναι στα χέρια του πρωθυπουργού. Κατά συνέπεια, αν κάποιος πρέπει να κάνει ένα αποφασιστικό διάβημα προς τον «σουλτάνο», για οποιοδήποτε θέμα, αυτός κ. Πρόεδρε είστε εσείς, αφού το σύστημα εξουσίας είναι πρωθυπουργοκεντρικό.
Με αυτά τα δεδομένα, ομολογώ ότι δυσκολεύομαι να κατανοήσω την στάση σας, κ. Πρόεδρε, στο θέμα των δυο Ελλήνων αξιωματικών, που έχουν συλληφθεί. Δεν έχω ακούσει, ούτε διαβάσει, κάποια σοβαρή δικαιολογία για την άρνηση σας να σηκώσετε το τηλέφωνο και να μιλήσετε απευθείας με τον απόλυτο εξουσιαστή της Τουρκίας, ζητώντας την απελευθέρωση των δύο αξιωματικών.
Τι είναι αυτό που σας δυσκολεύει; Μήπως έχουν δίκαιο όσοι υποστηρίζουν πως ο πραγματικός λόγος, εξαιτίας του οποίου αποφεύγετε αυτή την επικοινωνία, για ένα θέμα που άλλοτε λυνόταν με μια απλή συνεννόηση μεταξύ των στρατιωτικών διοικητών των δυο παραμεθορίων περιοχών, είναι λόγος... πονηρός; Οτι δηλαδή δεν θέλετε να βρεθείτε στην δύσκολη θέση να ακούσετε, από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμή, τον Ερντογαν να σας θυμίζει ότι κάτι του τάξατε και δεν το κάνατε;
Ελπίζω να απέχουν της αληθείας τα παρασκηνιακώς διαδιδόμενα. Οτι δηλαδή του έχετε τάξει πως θα βρείτε τρόπο να παρακάμψετε τις αποφάσεις της ελληνικής δικαιοσύνης και να του παραδώσετε τους οκτώ Τούρκους αξιωματικούς, που έχουν ζητήσει πολιτικό άσυλο στη χώρας μας. Το ελπίζω μεν, αλλά δεν με πείθει η στάση σας δε. Διότι μου έκανε εντύπωση το ότι αρνηθήκατε πεισμόνως να απαντήσετε στην σαφή ερώτηση του κ. Μητσοτάκη, κατά την συζήτηση στη Βουλή.
Αν δεσμευθήκατε ότι δεν θα τους χορηγήσετε πολιτικό άσυλο, μικρό το κακό. Μπορούν να αφεθούν ελεύθεροι, να πάνε όπου αλλού θέλουν. Αν όμως συμβαίνει αυτό που θρυλείται, τότε πρόκειται για Υβρι, καθώς φορτώνετε στην πολιτική ιστορία του τόπου ένα νέο Κυλώνειον Αγος.
Γ. Π. Μασσαβέτας
